Τη δική του εκδοχή δίνει για το τι συνέβη πριν από περίπου μια εβδομάδα στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ ο δευτεροετής φοιτητής που βρέθηκε στο κενό από τον τρίτο όροφο ενώ παρακολουθούσε μάθημα στο κατάμεστο αμφιθέατρο.
Μιλώντας στην Εφημερίδα των Συντακτών με γραπτή επιστολή που υπαγόρευσε στην αδερφή του από το κρεβάτι του νοσοκομείου Παπανικολάου όπου νοσηλεύεται, αναφέρει χαρακτηριστικά πως «πήγα στη Σχολή για να παρακολουθήσω τα μαθήματά μου και βρέθηκα αντιμέτωπος με τη συνήθη ασφυκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους. Με την επιστροφή στην αμιγώς διά ζώσης διδασκαλία και την κατάργηση του υβριδικού μοντέλου έγινε ακόμα φανερότερο το οργανωτικό πρόβλημα της Σχολής, εξαιτίας του οποίου συμπτύχθηκαν τα τμήματα και καταλήξαμε να μην έχουμε μέρος να σταθούμε μέσα στην αίθουσα».
Μάλιστα επισημαίνει πως «ήταν ζήτημα χρόνου να τραυματιστεί κάποιος φοιτητής μέσα στις συνθήκες στις οποίες διεξάγονται πολλά από τα μαθήματα. Το ότι ήμουν εγώ αυτός ήταν τυχαίο γεγονός, όπως και από τύχη και τη βοήθεια του Θεού μπορώ αυτή τη στιγμή και επικοινωνώ μαζί σας».
Αναφερόμενος στην κατάστασή που αντιμετωπίζει τώρα λέει είναι πολυτραυματίας. «Παραμένω καθηλωμένος στο κρεβάτι της χειρουργικής κλινικής για την αντιμετώπιση των τραυμάτων που έχουν υποστεί ζωτικά μου όργανα, φορώντας κηδεμόνα για την προστασία του αυχένα μου και γυψονάρθηκα για τα κατάγματα του χεριού μου. Δεν έχω υποβληθεί ακόμη σε κάποια χειρουργική επέμβαση. Αναμένω, όμως, με αγωνία τα αποτελέσματα της μαγνητικής στην οποία πρόκειται να υποβληθώ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και όσους νοιάστηκαν από την πρώτη στιγμή για την πορεία της υγείας μου».
Ο φοιτητής τέλος ευχαριστεί τους συμφοιτητές του και τον Φοιτητικό Σύλλογο της Σχολής για τη συμπαράσταση και υποστήριξή τους, καθώς και τον λέκτορα Τάσο Παυλόπουλο, ο οποίος όπως λέει «στέκεται στο πλευρό της οικογένειάς μου, επιδεικνύοντας συγκινητική αλληλεγγύη, αυταπάρνηση και αγάπη. Αυτό που ελπίζω πλέον είναι τουλάχιστον να μην αποβεί μάταιο ό,τι μου συνέβη και μέσα από τον δικό μου αγώνα για ζωή να δικαιωθεί ο αγώνας όλης της φοιτητικής κοινότητας για αξιοπρεπείς συνθήκες σπουδών!».
