Δύσκολες οι εποχές για τους συνταξιούχους της πόλης, όμως για τους «συναδέλφους» της υπαίθρου, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Η θεία μου, η Σονίκα, από την Πτολεμαΐδα, με τα 360 ευρώ που παίρνει κάθ
Της Μελίνας Καραπαναγιωτιδου
melkar4@yahoo.gr
Δύσκολες οι εποχές για τους συνταξιούχους της πόλης, όμως για τους «συναδέλφους» της υπαίθρου, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Η θεία μου, η Σονίκα, από την Πτολεμαΐδα, με τα 360 ευρώ που παίρνει κάθε μήνα από τον ΟΓΑ, κάνει θαύματα, γυρίζοντας όλον τον κόσμο!
Στο χωριό έχει κήπο με ζαρζαβατικά, σόμπα, πετρογκάζ και για διασκέδαση κους κους με τις γειτόνισσες. Αντίθετα στα ταξίδια της στην Ευρώπη, το ρίχνει έξω και όποτε μπορεί «παρασέρνει» κι άλλες 72χρονες στα «τρελά γούστα». Προχθές έφυγε για Ισπανία, από το αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, γιατί σ΄ αυτήν την ευλογημένη και…καταραμένη –ταυτόχρονα- χώρα, όπως μου είπε, θα πεθάνει πριν την ώρα της.
Παρά τις προσπάθειες να την πείσω, ότι τέτοιες δύσκολες εποχές δεν πρέπει να ξοδεύει τη σύνταξη της στο εξωτερικό, μου απάντησε ότι κουράστηκε να ακούει ότι κινδυνεύει η Ελλάδα και τους πολιτικούς να λένε ότι θα τη σώσουν. Το μόνο που θέλει, ύστερα από πολύ δουλειά στο χωράφι και στο σπίτι, είναι να χαρεί τα 360ευρω της, όσο… ακόμη τα παίρνει.
Τη μια ώρα και ένα τέταρτο που καθόμασταν και το συζητούσαμε, στο καφέ του αεροδρομίου πίνοντας φραπέδες (τρεις στο χέρι…δέκα ευρώ) είδα κι άλλους του ΟΓΑ να είναι μέσα στην καλή χαρά και το πολύ το χάρηκα.
Αφού κούνησα το μαντήλι, κατευθύνθηκα στο παρκινγκ του δημόσιου αερολιμένα της Θεσσαλονίκης, πλήρωσα 6,30 ευρω, για μια ώρα και ένα τέταρτο και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην αποχαιρετίσω ξανά τη θεια τη Σονίκα. Διότι κάτι οι καφέδες, κάτι το παρκινγκ, κάτι η βενζίνη, καλύτερα θα ήταν να έφευγα κι εγώ μαζί της, για Πτολεμαΐδα πρώτα και…Ισπανία μετά.
melkar4@yahoo.gr
Δύσκολες οι εποχές για τους συνταξιούχους της πόλης, όμως για τους «συναδέλφους» της υπαίθρου, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Η θεία μου, η Σονίκα, από την Πτολεμαΐδα, με τα 360 ευρώ που παίρνει κάθε μήνα από τον ΟΓΑ, κάνει θαύματα, γυρίζοντας όλον τον κόσμο!
Στο χωριό έχει κήπο με ζαρζαβατικά, σόμπα, πετρογκάζ και για διασκέδαση κους κους με τις γειτόνισσες. Αντίθετα στα ταξίδια της στην Ευρώπη, το ρίχνει έξω και όποτε μπορεί «παρασέρνει» κι άλλες 72χρονες στα «τρελά γούστα». Προχθές έφυγε για Ισπανία, από το αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, γιατί σ΄ αυτήν την ευλογημένη και…καταραμένη –ταυτόχρονα- χώρα, όπως μου είπε, θα πεθάνει πριν την ώρα της.
Παρά τις προσπάθειες να την πείσω, ότι τέτοιες δύσκολες εποχές δεν πρέπει να ξοδεύει τη σύνταξη της στο εξωτερικό, μου απάντησε ότι κουράστηκε να ακούει ότι κινδυνεύει η Ελλάδα και τους πολιτικούς να λένε ότι θα τη σώσουν. Το μόνο που θέλει, ύστερα από πολύ δουλειά στο χωράφι και στο σπίτι, είναι να χαρεί τα 360ευρω της, όσο… ακόμη τα παίρνει.
Τη μια ώρα και ένα τέταρτο που καθόμασταν και το συζητούσαμε, στο καφέ του αεροδρομίου πίνοντας φραπέδες (τρεις στο χέρι…δέκα ευρώ) είδα κι άλλους του ΟΓΑ να είναι μέσα στην καλή χαρά και το πολύ το χάρηκα.
Αφού κούνησα το μαντήλι, κατευθύνθηκα στο παρκινγκ του δημόσιου αερολιμένα της Θεσσαλονίκης, πλήρωσα 6,30 ευρω, για μια ώρα και ένα τέταρτο και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην αποχαιρετίσω ξανά τη θεια τη Σονίκα. Διότι κάτι οι καφέδες, κάτι το παρκινγκ, κάτι η βενζίνη, καλύτερα θα ήταν να έφευγα κι εγώ μαζί της, για Πτολεμαΐδα πρώτα και…Ισπανία μετά.
