Τα πράγματα στις σχέσεις Ελλάδας και Ευρώπης οδηγήθηκαν στο προκαθορισμένο σημείο: Και οι δυο πλευρές να επιμένουν στις δημοσιοποιηθείσες θέσεις και τέθηκε σε εφαρμογή το «παίγνιο» το οποίο διδάσκει ο κ. Βαρουφάκης, το δε ζητούμενο είναι ποιο αποτέλεσμα θα φέρει στους «μονομάχους».
Συμφώνως προς την «θεωρία των παιγνίων», αυτό που επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση είναι όμοιο με αυτό που βλέπουμε σε αμερικανικές ταινίες, με τις «κόντρες» δύο αυτοκινήτων. Όπου το καθένα τρέχει με ταχύτητα κατά του άλλου, και αναμένεται την τελευταία στιγμή, ένας από τους δύο οδηγούς, αυτός που φοβάται περισσότερο, να στρίψει το τιμόνι για να αποφευχθεί η σύγκρουση.
Κανείς δεν γνωρίζει εκ των προτέρων ποιος θα είναι αυτός, ούτε αν και οι δύο είναι αποφασισμένοι να στρίψουν ή να μη στρίψουν, όπως δεν είναι γνωστό εάν -παρά την θέληση του ενός ή και των δύο οδηγών- συμβεί κάποιο απρόοπτο, το οποίο φυσικά δεν έχει προβλεφθεί και υπάρξει σύγκρουση με ζημία και των δύο.
Αυτό το «παίγνιο» που διδάσκεται σε καλά θερμαινόμενες αίθουσες και με την άνεση της μη άμεσης επαλήθευσης, κλήθηκε να παίξει η Ελλάδα. Είναι προφανές πως όλα αυτά που διδάσκει ο κ. Βαρουφάκης θα τα εξήγησε σε όσους είναι έτοιμοι να σηκώσουν την επαναστατική «κόκκινη παντιέρα», και να αρχίσουν να βαρούν τα νταούλια για να χορεύουν οι αγορές.
Και υποθέτω, ότι παρασκηνιακώς έγιναν -και γίνονται- οι ανάλογες διαβουλεύσεις, ώστε να μη φτάσουμε στο σημείο να εξαρτάται το μέλλον του ελληνικού λαού από την αποφασιστικότητα «του άλλου οδηγού».
Τι συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις και ποιος επιζεί εκ των δύο αποφασισμένων -ως δηλώνουν- αντιπάλων, το περιγράφει έμμεσα ο Δαρβίνος, όταν στην περί της εξέλιξης των ειδών μελέτη του, υπογράμμισε ότι κατά την περίοδο των γεωλογικών ανακατατάξεων στην γη, εκείνα τα ζώα τα οποία επιβίωσαν από τις κλιματικές και γεωλογικές αλλαγές, δεν ήσαν ούτε τα ευφυέστερα, ούτε τα δυνατότερα, ούτε τα ταχύτερα, ούτε τα ογκωδέστερα, ούτε τα ομορφότερα, αλλά εκείνα που είχαν την μεγαλύτερη ικανότητα προσαρμογής στο νέο περιβάλλον.
Όποιος «παίκτης» λοιπόν δεν είναι αποφασισμένος να χάσει την ζωή του, θα την διατηρήσει με απώλεια της δυνατότητας να στεφθεί νικητής. Θα αρκεστεί στο γεγονός ότι αγωνίστηκε, αλλά υποχώρησε εμπρός στον κίνδυνο ανήκεστης βλάβης.
Το καλύτερο όλων, είναι να συμβεί αυτό που περιγράφει ο Πλάτων για τις ψυχές των ανθρώπων, οι οποίες παλεύουν μεταξύ του καλού και του κακού. Παρομοιάζει την κατάσταση με την πορεία ενός άρματος με δύο άλογα, σε ένα μονοπάτι, όπου στην μια πλευρά βρίσκεται ένας απόκρημνος βράχος και στην άλλη αβυσσαλέα χαράδρα.
Κάθε άλογο θέλει να στρίψει προς την αντίθεση πλευρά, και όχι να συγκλίνουν. Προκειμένου να αποφύγει ο ηνίοχος είτε να τσακιστεί στα βράχια, είτε να κατακρημνιστεί στο βάραθρο, οφείλει να κρατά τα ηνία με σταθερότητα, ώστε οι δύο αντίρροπες δυνάμεις να οδηγούν το άρμα στον ευθύ δρόμο.
Τι είναι, λοιπόν, αυτό που επιζητεί ο ελληνικός λαός; Να τηρηθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης, οι οποίες σε γενικές γραμμές είναι: απομάκρυνση από την λιτότητα, υλοποίηση ευεργετικών για τις αδύναμες κοινωνικώς ομάδες μέτρων, αλλά και παραμονή στο ευρώ. Είναι προφανές, πως η κυβέρνηση που υποσχέθηκε ότι θα τηρήσει όλα τα ανωτέρω, και όχι επιλεκτική απόρριψη κάποιου από αυτά, έχει σχέδιο υλοποίησής τους.
Η οικονομική θεωρία, ο Πλάτων, αλλά και ο… Δαρβίνος, δίνουν την λύση. Αρκεί να μη σταθούν εμπόδιο παρωχημένες φωνές ιδεοληψιών πλήρως καταδικασμένων στην πράξη.
Ο Μακεδών
