Η ανοδική πορεία του κλάδου των διαγνωστικών κέντρων συνεχίστηκε και το 2009, αν και με τάση επιβράδυνσης λόγω της οικονομικής κρίσης, με τους περισσότερους ασθενείς να προβαίνουν στις απολύτως απαραί
Η ανοδική πορεία του κλάδου των διαγνωστικών κέντρων συνεχίστηκε και το 2009, αν και με τάση επιβράδυνσης λόγω της οικονομικής κρίσης, με τους περισσότερους ασθενείς να προβαίνουν στις απολύτως απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις. Αυτό επισημαίνεται σε μελέτη της Hellastat για τον κλάδο των πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας.
Όπως τονίζεται στη μελέτη, η ανάπτυξη της ιδιωτικής υγείας έχει βασιστεί στην υψηλή κερδοφορία των επιχειρήσεων και στις επενδύσεις απόκτησης σύγχρονου εξοπλισμού. Όμως το 2009 τηρήθηκε συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια στάση αναμονής αναφορικά με την υλοποίηση νέων επενδύσεων, καθώς έδωσαν έμφαση στον έλεγχο των δαπανών.
Στη μελέτη της Hellastat αναλύονται οι οικονομικές καταστάσεις 223 επιχειρήσεων. Τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης συνοψίζονται στα εξής:
Ο κύκλος εργασιών του δείγματος το 2008 αυξήθηκε κατά 7,8%, σε 516,11 εκατ. ευρώ. Η μέση μεταβολή πωλήσεων ανήλθε σε 7,3%, με το 72% των επιχειρήσεων να βελτιώνει τον κύκλο εργασιών του προηγούμενου έτους. Η άνοδος των ΚΠΤΦΑ σε 122,28 εκατ. ευρώ (+2,3% από το 2007) κρίνεται σημαντική δεδομένης της υποχώρησης του περιθωρίου μικτής κερδοφορίας σε 46%. Αντιθέτως, τα συνολικά ΚΠΦ μειώθηκαν κατά 51%, στα 50,90 εκατ. ευρώ, λόγω των ζημιών της Euromedica από την αποτίμηση των μετοχών του Ιασώ. Εξαιρουμένης της Euromedica, η κάμψη περιορίζεται σε μόλις 2%.
Ο κλάδος λειτουργεί με υψηλότερα περιθώρια κερδοφορίας από τον τομέα της δευτεροβάθμιας υγείας. Έτσι, αρκετά ιδιωτικά νοσοκομεία εισέρχονται στο χώρο των υπηρεσιών διάγνωσης είτε μέσω συνεργασιών, είτε μέσω λειτουργίας εξωτερικών ιατρείων ή εταιρειών πρωτοβάθμιας υγείας εντός των εγκαταστάσεών τους.
Πρωταρχικό πρόβλημα για τον κλάδο θεωρείται το θεσμικό πλαίσιο, το οποίο σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς περιορίζει την ελεύθερη λειτουργία των επιχειρήσεων λόγω της υποχρεωτικής συμμετοχής των γιατρών στο 51% τουλάχιστον του μετοχικού κεφαλαίου. Έτσι, οι όμιλοι που χρησιμοποιούν το μοντέλο ανάπτυξης της αλυσίδας διαγνωστικών κέντρων αναγκάζονται να ιδρύουν μια θυγατρική για κάθε ένα από αυτά, γεγονός που τις επιβαρύνει με σημαντικά διοικητικά έξοδα.
Επιπλέον, προκαλείται ανταγωνιστική υστέρηση έναντι των ιδιωτικών κλινικών, αφού οι τελευταίες έχουν τη δυνατότητα ίδρυσης εργαστηρίων εντός των εγκαταστάσεών τους χωρίς περιορισμούς στη σύνθεση του μετοχικού κεφαλαίου.
Όπως τονίζεται στη μελέτη, η ανάπτυξη της ιδιωτικής υγείας έχει βασιστεί στην υψηλή κερδοφορία των επιχειρήσεων και στις επενδύσεις απόκτησης σύγχρονου εξοπλισμού. Όμως το 2009 τηρήθηκε συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια στάση αναμονής αναφορικά με την υλοποίηση νέων επενδύσεων, καθώς έδωσαν έμφαση στον έλεγχο των δαπανών.
Στη μελέτη της Hellastat αναλύονται οι οικονομικές καταστάσεις 223 επιχειρήσεων. Τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης συνοψίζονται στα εξής:
Ο κύκλος εργασιών του δείγματος το 2008 αυξήθηκε κατά 7,8%, σε 516,11 εκατ. ευρώ. Η μέση μεταβολή πωλήσεων ανήλθε σε 7,3%, με το 72% των επιχειρήσεων να βελτιώνει τον κύκλο εργασιών του προηγούμενου έτους. Η άνοδος των ΚΠΤΦΑ σε 122,28 εκατ. ευρώ (+2,3% από το 2007) κρίνεται σημαντική δεδομένης της υποχώρησης του περιθωρίου μικτής κερδοφορίας σε 46%. Αντιθέτως, τα συνολικά ΚΠΦ μειώθηκαν κατά 51%, στα 50,90 εκατ. ευρώ, λόγω των ζημιών της Euromedica από την αποτίμηση των μετοχών του Ιασώ. Εξαιρουμένης της Euromedica, η κάμψη περιορίζεται σε μόλις 2%.
Ο κλάδος λειτουργεί με υψηλότερα περιθώρια κερδοφορίας από τον τομέα της δευτεροβάθμιας υγείας. Έτσι, αρκετά ιδιωτικά νοσοκομεία εισέρχονται στο χώρο των υπηρεσιών διάγνωσης είτε μέσω συνεργασιών, είτε μέσω λειτουργίας εξωτερικών ιατρείων ή εταιρειών πρωτοβάθμιας υγείας εντός των εγκαταστάσεών τους.
Πρωταρχικό πρόβλημα για τον κλάδο θεωρείται το θεσμικό πλαίσιο, το οποίο σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς περιορίζει την ελεύθερη λειτουργία των επιχειρήσεων λόγω της υποχρεωτικής συμμετοχής των γιατρών στο 51% τουλάχιστον του μετοχικού κεφαλαίου. Έτσι, οι όμιλοι που χρησιμοποιούν το μοντέλο ανάπτυξης της αλυσίδας διαγνωστικών κέντρων αναγκάζονται να ιδρύουν μια θυγατρική για κάθε ένα από αυτά, γεγονός που τις επιβαρύνει με σημαντικά διοικητικά έξοδα.
Επιπλέον, προκαλείται ανταγωνιστική υστέρηση έναντι των ιδιωτικών κλινικών, αφού οι τελευταίες έχουν τη δυνατότητα ίδρυσης εργαστηρίων εντός των εγκαταστάσεών τους χωρίς περιορισμούς στη σύνθεση του μετοχικού κεφαλαίου.
