του Γιώργου Μητράκη
Στις αρχές της επόμενης εβδομάδας έρχονται στη Θεσσαλονίκη στελέχη του CERN, του πολυεθνικού οργανισμού που εδρεύει στην Γενεύη της Ελβετίας και επί 60 χρόνια προχωράει στο μεγαλύτερο πείραμα στην ιστορία της ανθρωπότητας, ξετυλίγοντας προς τα πίσω το κουβάρι της δημιουργίας του σύμπαντος. Στόχος των ανθρώπων του CERN είναι να προωθήσουν τη συνεργασία που έχουν με την Τεχνόπολη Θεσσαλονίκης για μεταφορά τεχνολογίας από το εργαστήριο και τα πειράματα στην πραγματική ζωή και στην αγορά.
Όπως δείχνουν τα πράγματα η διοίκηση της Τεχνόπολης υπό τον κ. Τάσο Τζήκα, ο οποίος είναι συγχρόνως αυτή την περίοδο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής Ελλάδος, βρίσκεται σε φάση επανενεργοποίησης του μοναδικού τεχνολογικού πάρκου της χώρας με αυτές τις προδιαγραφές, η ανάπτυξη του οποίου ανακόπηκε κυρίως λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Ταυτόχρονα, σε λίγο διάστημα αναμένεται το επόμενο βήμα της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας, με τη διοργάνωση μιας νέας διαδικασίας για την κατάθεση και καλλιέργεια καινοτομικών ιδεών, start ups, που είναι δυνατόν να βρουν χρηματοδότηση και να καταλήξουν στην αγορά.
Την ίδια στιγμή στις τέσσερις θερμοκοιτίδες που λειτουργούν στη Θεσσαλονίκη (i4G, Thermi, Τεχνόπολη και ΕΚΕΤΑ) δραστηριοποιούνται περί τα 100 σχήματα –από μικρές εταιρίες μέχρι ερευνητικές ομάδες. Αν κάποιος δει αυτή την εικόνα από ψηλά αντιλαμβάνεται ότι παρά την εμφανή έλλειψη συντονισμού και συνεργασίας έχει δημιουργηθεί στη Θεσσαλονίκη μια κρίσιμη μάζα, που μπορεί να στηρίξει την καινοτομική επιχειρηματική δραστηριότητα. Κυρίως, όμως, με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να προσδώσει υπεραξία στο «όνομα» της Θεσσαλονίκης ως περιοχή με εξαιρετικές επιδόσεις στην καινοτομία και την υψηλή τεχνολογία.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν και άλλα που θα πρέπει να αποφευχθούν. Κατ’ αρχήν απαιτείται δικτύωση εσωτερική και εξωτερική. Πρέπει να βρεθεί τρόπος ώστε όλοι αυτοί οι επιστήμονες, οι ερευνητές, οι επιχειρηματίες, όλοι αυτοί που ανήκουν στους… υγιώς ανησυχούντες να βρίσκονται και να συζητούν με μόνιμες διαδικασίες. Να επηρεάζει ο ένας τον άλλο. Είναι βέβαιον ότι ανάμεσά τους μπορούν να αναπτυχθούν συνέργιες, που θα τους βοηθήσουν να προχωρήσουν. Παράλληλα, απαιτείται εξωτερική δικτύωση με πόλεις που έχουν ανάλογα χαρακτηριστικά και επιδόσεις. Όπως –για παράδειγμα- η Βαλένθια της Ισπανίας, όπου καλλιεργείται η καινοτομική δραστηριότητα στο φως του Μεσογειακού ήλιου, όπως και στη Θεσσαλονίκη.
Το ποιος φορέας θα αναλάβει όλους αυτούς τους συντονισμούς είναι το «κλειδί» των εξελίξεων. Σίγουρα πρέπει να αποκλειστεί το κράτος –είτε ως κεντρική διοίκηση, είτε ως αυτοδιοίκηση- διότι ποτέ και πουθενά δεν έδειξε ότι μπορεί να καταφέρει κάτι ανάλογο. Μόνο ίσως ως υποστήριξη. Η Ζώνη Καινοτομίας μάλλον θα τα πήγαινε καλύτερα, διότι αν και δημοσίου χαρακτήρα λειτουργεί ως ιδιωτική Ανώνυμη Εταιρία. Ή ίσως η… ημικρατική Τεχνόπολη, που ναι μεν είναι απολύτως ιδιωτική, αλλά ασφαλώς δεν μπορεί να μην συνυπολογίσει κανείς τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, που προκύπτει από τη συλλογικότητα και την πολυμετοχικότητα της. Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις πιέζουν, αφού τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, που μπορούν να αξιοποιηθούν σε αυτή την κατεύθυνση, δεν θα είναι εδώ για πάντα.
