Κατηγορηματικά αντίθετος, τόσο στην «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του δικηγόρου όσο και στην επιβολή του ΦΠΑ στις παρεχόμενες υπηρεσίες, εμφανίστηκε, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, ο πρόεδρος τ
Κατηγορηματικά αντίθετος, τόσο στην «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του δικηγόρου όσο και στην επιβολή του ΦΠΑ στις παρεχόμενες υπηρεσίες, εμφανίστηκε, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (ΔΣΘ), Μανόλης Λαμτζίδης.
Παράλληλα, εξέφρασε τη δυσφορία του «για την κατασυκοφάντηση του επαγγέλματός μας από σημαντική μερίδα των ΜΜΕ, η οποία οφείλεται σε εσφαλμένη πληροφόρηση από το οικονομικό επιτελείο της εκάστοτε κυβέρνησης», ενώ στοχοποίησε ως ωφελημένους των αντιδράσεων, συγκεκριμένους επιχειρηματικούς κλάδους.
Ο κ. Λαμτζίδης ανέφερε ότι το επάγγελμα του δικηγόρου είναι ένα από τα «νομοθετικά κατοχυρωμένα» ή «νομοθετικά ρυθμιζόμενα» επαγγέλματα. Σαν ανάγκη «νομοθετικής ρύθμισης» των όρων άσκησης του επαγγέλματος που την εμφανίζουν ως «αδικαιολόγητους διοικητικούς περιορισμούς», την επιβάλλει η φύση του επαγγέλματος.
Επιπλέον, σημειώνει ότι ο δικηγόρος από την πολιτεία αναγνωρίζεται ως «άμισθος δημόσιος λειτουργός» (άρθρο 38 του Κώδικα Περί Δικηγόρων) που μετέχει καθοριστικά στην απονομή της δικαιοσύνης, δηλαδή σε μία από τις τρεις θεμελιώδεις λειτουργίες του κράτους. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες είναι έκφανση αυτού του λειτουργήματος και αναγκαία προσλαμβάνουν «επαγγελματικό», αλλά όχι χυδαία εμπορευματικό χαρακτήρα.
«Όσο διατηρείται αυτή η θεμελιώδης διατύπωση στον Κώδικα περί Δικηγόρων (άρθρο 38), καμία συζήτηση δε μπορεί να γίνει ούτε για την κατάργηση της ΄΄προστασίας΄΄ που παρέχει το κράτος επιτρέποντας ποσοτικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς στην άσκηση της δικηγορίας, την οποία κατάργηση κατ’ ευφημισμό αποκαλούν ΄΄απελευθέρωση΄΄, ούτε για την επιβολή ΦΠΑ στις παρεχόμενες υπηρεσίες», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΔΣΘ.
Όσον αφορά στην επιβολή του ΦΠΑ, ο ΔΣΘ υποστηρίζει ότι οι δικηγορικές υπηρεσίες πρέπει να απαλλάσσονται από το ΦΠΑ, διότι η προσφυγή των πολιτών στις υπηρεσίες αυτές είναι αναγκαστική και συνδέεται άμεσα με το δικαίωμά τους για έννομη προστασία. Ακόμα, σημειώνει ότι η Ελλάδα δεν έχει οποιαδήποτε υποχρέωση έναντι των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για κατάργηση της απαλλαγής από το ΦΠΑ στις παρεχόμενες υπηρεσίες από τους δικηγόρους.
Σύμφωνα με τον κ. Λαμτζίδη, το σύστημα των κατώτατων ελάχιστων αμοιβών επέφερε μία ισορροπία στις σχέσεις δικηγόρων-εντολέων και διατηρείται άθικτο, αναλλοίωτο και απρόσβλητο από τότε που έχει τεθεί σε ισχύ.
Όπως τονίζει ο πρόεδρος του ΔΣΘ, οι μόνοι που δυσφορούν είναι:
α) Οι Τράπεζες οι οποίες αναγκάζονται να καταβάλουν στους κατ’ αποκοπή συνεργάτες τους τη νόμιμη ελάχιστη προεισπραττόμενη αμοιβή.
β) Οι εταιρείες ασφάλισης αυτοκινήτων (για τον ίδιο λόγο).
γ) Οι εργολαβικές-κατασκευαστικές εταιρείες για το ύψος των ελάχιστων αμοιβών των δικηγόρων-συνεργατών τους που τους αναγκάζονται να καταβάλλουν την παράσταση και τη σύνταξη συμβολαίων.
Ο «Δούρειος Ίππος»
«Η δήθεν ΄΄απελευθέρωση΄΄ της δικηγορίας είναι εξαπάτηση των πολιτών, διότι από τους πρωτουργούς αυτής της πρωτοβουλίας, αποκρύπτεται από τον ελληνικό λαό η τραγική πραγματικότητα στο χώρο της δικηγορίας, ενώ εμφανίζονται εξωραϊσμένες και εξιδανικευμένες καταστάσεις μερικών δεκάδων οργανωμένων δικηγορικών γραφείων ως κανόνας», υπογραμμίζει ο κ. Λαμτζίδης.
Όπως τονίζει, η «απελευθέρωση» είναι ο «Δούρειος ‘Ιππος», προκειμένου:
α) Να αλωθεί η δικηγορία, να μετατραπούν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι σε εξασθενημένα επαγγελματικά σωματεία.
β) Να μειωθεί η κριτική και επικριτική τους ικανότητα και το ειδικό βάρος που διαθέτουν στις τοπικές κοινωνίες.
γ) Να αποτραπούν από το να αρθρώνουν λόγο για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών.
δ) Να γίνει ο δικηγόρος, και ειδικότερα ο νέος, ενδοτικός στο θέμα της αμοιβής του απέναντι στον εντολέα του, ειδικότερα όταν αυτή είναι πανίσχυρη, όπως μία τράπεζα.
Σημείωσε, επίσης, ότι η εφαρμογή αυτών των μέτρων θα επιδείνωνε την ήδη επιβαρημένη, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε, οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των νέων δικηγόρων, οι οποίοι δυσκολεύονται να αναλάβουν υποθέσεις.
Επισημαίνει, δε, ότι με τη ψήφιση ενός «οριζόντιου» νόμου που θα ενσωματώνει τη σχετική οδηγία και τη διαδικασία που προβλέπεται στη συνέχεια, δεν καταργούνται αυτόματα οι λεγόμενοι «διοικητικοί περιορισμοί» στην άσκηση της δικηγορίας, δηλαδή οι διατάξεις του Κώδικα Δικηγόρων και τα άλλα συναφή νομοθετήματα.
«Ανοίγεται, λοιπόν, μπροστά μας ένας μακρύς δρόμος τον οποίο καλούμαστε να διανύσουμε και ένα ευρύ πεδίο αγώνων και διεκδικήσεων», καταλήγει ο κ. Λαμτζίδης.
Παράλληλα, εξέφρασε τη δυσφορία του «για την κατασυκοφάντηση του επαγγέλματός μας από σημαντική μερίδα των ΜΜΕ, η οποία οφείλεται σε εσφαλμένη πληροφόρηση από το οικονομικό επιτελείο της εκάστοτε κυβέρνησης», ενώ στοχοποίησε ως ωφελημένους των αντιδράσεων, συγκεκριμένους επιχειρηματικούς κλάδους.
Ο κ. Λαμτζίδης ανέφερε ότι το επάγγελμα του δικηγόρου είναι ένα από τα «νομοθετικά κατοχυρωμένα» ή «νομοθετικά ρυθμιζόμενα» επαγγέλματα. Σαν ανάγκη «νομοθετικής ρύθμισης» των όρων άσκησης του επαγγέλματος που την εμφανίζουν ως «αδικαιολόγητους διοικητικούς περιορισμούς», την επιβάλλει η φύση του επαγγέλματος.
Επιπλέον, σημειώνει ότι ο δικηγόρος από την πολιτεία αναγνωρίζεται ως «άμισθος δημόσιος λειτουργός» (άρθρο 38 του Κώδικα Περί Δικηγόρων) που μετέχει καθοριστικά στην απονομή της δικαιοσύνης, δηλαδή σε μία από τις τρεις θεμελιώδεις λειτουργίες του κράτους. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες είναι έκφανση αυτού του λειτουργήματος και αναγκαία προσλαμβάνουν «επαγγελματικό», αλλά όχι χυδαία εμπορευματικό χαρακτήρα.
«Όσο διατηρείται αυτή η θεμελιώδης διατύπωση στον Κώδικα περί Δικηγόρων (άρθρο 38), καμία συζήτηση δε μπορεί να γίνει ούτε για την κατάργηση της ΄΄προστασίας΄΄ που παρέχει το κράτος επιτρέποντας ποσοτικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς στην άσκηση της δικηγορίας, την οποία κατάργηση κατ’ ευφημισμό αποκαλούν ΄΄απελευθέρωση΄΄, ούτε για την επιβολή ΦΠΑ στις παρεχόμενες υπηρεσίες», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΔΣΘ.
Όσον αφορά στην επιβολή του ΦΠΑ, ο ΔΣΘ υποστηρίζει ότι οι δικηγορικές υπηρεσίες πρέπει να απαλλάσσονται από το ΦΠΑ, διότι η προσφυγή των πολιτών στις υπηρεσίες αυτές είναι αναγκαστική και συνδέεται άμεσα με το δικαίωμά τους για έννομη προστασία. Ακόμα, σημειώνει ότι η Ελλάδα δεν έχει οποιαδήποτε υποχρέωση έναντι των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για κατάργηση της απαλλαγής από το ΦΠΑ στις παρεχόμενες υπηρεσίες από τους δικηγόρους.
Σύμφωνα με τον κ. Λαμτζίδη, το σύστημα των κατώτατων ελάχιστων αμοιβών επέφερε μία ισορροπία στις σχέσεις δικηγόρων-εντολέων και διατηρείται άθικτο, αναλλοίωτο και απρόσβλητο από τότε που έχει τεθεί σε ισχύ.
Όπως τονίζει ο πρόεδρος του ΔΣΘ, οι μόνοι που δυσφορούν είναι:
α) Οι Τράπεζες οι οποίες αναγκάζονται να καταβάλουν στους κατ’ αποκοπή συνεργάτες τους τη νόμιμη ελάχιστη προεισπραττόμενη αμοιβή.
β) Οι εταιρείες ασφάλισης αυτοκινήτων (για τον ίδιο λόγο).
γ) Οι εργολαβικές-κατασκευαστικές εταιρείες για το ύψος των ελάχιστων αμοιβών των δικηγόρων-συνεργατών τους που τους αναγκάζονται να καταβάλλουν την παράσταση και τη σύνταξη συμβολαίων.
Ο «Δούρειος Ίππος»
«Η δήθεν ΄΄απελευθέρωση΄΄ της δικηγορίας είναι εξαπάτηση των πολιτών, διότι από τους πρωτουργούς αυτής της πρωτοβουλίας, αποκρύπτεται από τον ελληνικό λαό η τραγική πραγματικότητα στο χώρο της δικηγορίας, ενώ εμφανίζονται εξωραϊσμένες και εξιδανικευμένες καταστάσεις μερικών δεκάδων οργανωμένων δικηγορικών γραφείων ως κανόνας», υπογραμμίζει ο κ. Λαμτζίδης.
Όπως τονίζει, η «απελευθέρωση» είναι ο «Δούρειος ‘Ιππος», προκειμένου:
α) Να αλωθεί η δικηγορία, να μετατραπούν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι σε εξασθενημένα επαγγελματικά σωματεία.
β) Να μειωθεί η κριτική και επικριτική τους ικανότητα και το ειδικό βάρος που διαθέτουν στις τοπικές κοινωνίες.
γ) Να αποτραπούν από το να αρθρώνουν λόγο για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών.
δ) Να γίνει ο δικηγόρος, και ειδικότερα ο νέος, ενδοτικός στο θέμα της αμοιβής του απέναντι στον εντολέα του, ειδικότερα όταν αυτή είναι πανίσχυρη, όπως μία τράπεζα.
Σημείωσε, επίσης, ότι η εφαρμογή αυτών των μέτρων θα επιδείνωνε την ήδη επιβαρημένη, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε, οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των νέων δικηγόρων, οι οποίοι δυσκολεύονται να αναλάβουν υποθέσεις.
Επισημαίνει, δε, ότι με τη ψήφιση ενός «οριζόντιου» νόμου που θα ενσωματώνει τη σχετική οδηγία και τη διαδικασία που προβλέπεται στη συνέχεια, δεν καταργούνται αυτόματα οι λεγόμενοι «διοικητικοί περιορισμοί» στην άσκηση της δικηγορίας, δηλαδή οι διατάξεις του Κώδικα Δικηγόρων και τα άλλα συναφή νομοθετήματα.
«Ανοίγεται, λοιπόν, μπροστά μας ένας μακρύς δρόμος τον οποίο καλούμαστε να διανύσουμε και ένα ευρύ πεδίο αγώνων και διεκδικήσεων», καταλήγει ο κ. Λαμτζίδης.
