Την μη μονιμοποίηση των συμβασιούχων της Ολυμπιακής αποφάσισε το Β΄ τμήμα του Αρείου Πάγου.
Το Β΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου αναίρεσε αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών με τις οποίες συμβασιούχοι υπάλληλοι της Ολυμπιακής Αεροπορίας κρίθηκε ότι η έννομη σχέση εργασίας τους ήταν αορίστου χρόνου και όχι ορισμένου χρόνου και η διακοπή της εργασίας τους το Δεκέμβριο του 2004 χωρίς αποζημίωση αποτελούσε άκυρη καταγγελία σύμβασης αορίστου χρόνου.
Το ζήτημα των συμβασιούχων θα απασχολήσει και τρίτη φορά την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, όπου έχει προσδιοριστεί συζήτηση στις 23 Σεπτεμβρίου 2010.
Στην προκειμένη περίπτωση το Β’ Τμήμα του Αρείου Πάγου δέχθηκε αιτήσεις αναίρεσης που είχε υποβάλει η Ολυμπιακή Αεροπορία κατά συμβασιούχων υπαλλήλων της.
Ο Άρειος Πάγος, υιοθετώντας τις απόψεις της Ολομέλειας ΑΠ, δέχτηκε ότι δεν συνέτρεχαν προϋποθέσεις μετατροπής της σύμβασης σε αορίστου χρόνου.
Ακόμα και υπό την εκδοχή ότι κάλυπταν πάγιες ανάγκες, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η μετατροπή σε αορίστου χρόνου θα προσέκρουε στο νόμο 2190/94 και στο άρθρο 103 παρ 8 του Συντάγματος που απαγορεύει ρητά κάτι τέτοιο.
Επίσης, ο Άρειος Πάγος δέχθηκε ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλη απόφαση, ακόμα και μετά τις αποφάσεις που εξέδωσε το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το 2006 και το 2009 για τους συμβασιούχους, καθώς επισημαίνει ότι δεν μπορούσε να εφαρμοστεί για την μονιμοποίησή τους ο νόμος 2112/1920, γιατί η εφαρμογή του είχε ήδη αποκλειστεί για το δημόσιο τομέα με τον προγενέστερο της κοινοτικής οδηγίας νόμο 2190/94.
Δέχθηκε επίσης ότι Προεδρικό Διάταγμα 164/2004 για τους συμβασιούχους δεν αντιστρατεύεται στον νόμο 2112/1920, καθώς και ότι η οδηγία 1999/70 δεν μπορεί να τύχει άμεσης εφαρμογής, ώστε να απαγορεύσει στο νομοθέτη τη θέσπιση απόλυτης απαγόρευσης της μετατροπής στον ευρύτερο δημόσιο τομέα των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
Το ζήτημα των συμβασιούχων θα απασχολήσει και τρίτη φορά την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, όπου έχει προσδιοριστεί συζήτηση στις 23 Σεπτεμβρίου 2010.
Στην προκειμένη περίπτωση το Β’ Τμήμα του Αρείου Πάγου δέχθηκε αιτήσεις αναίρεσης που είχε υποβάλει η Ολυμπιακή Αεροπορία κατά συμβασιούχων υπαλλήλων της.
Ο Άρειος Πάγος, υιοθετώντας τις απόψεις της Ολομέλειας ΑΠ, δέχτηκε ότι δεν συνέτρεχαν προϋποθέσεις μετατροπής της σύμβασης σε αορίστου χρόνου.
Ακόμα και υπό την εκδοχή ότι κάλυπταν πάγιες ανάγκες, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η μετατροπή σε αορίστου χρόνου θα προσέκρουε στο νόμο 2190/94 και στο άρθρο 103 παρ 8 του Συντάγματος που απαγορεύει ρητά κάτι τέτοιο.
Επίσης, ο Άρειος Πάγος δέχθηκε ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλη απόφαση, ακόμα και μετά τις αποφάσεις που εξέδωσε το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το 2006 και το 2009 για τους συμβασιούχους, καθώς επισημαίνει ότι δεν μπορούσε να εφαρμοστεί για την μονιμοποίησή τους ο νόμος 2112/1920, γιατί η εφαρμογή του είχε ήδη αποκλειστεί για το δημόσιο τομέα με τον προγενέστερο της κοινοτικής οδηγίας νόμο 2190/94.
Δέχθηκε επίσης ότι Προεδρικό Διάταγμα 164/2004 για τους συμβασιούχους δεν αντιστρατεύεται στον νόμο 2112/1920, καθώς και ότι η οδηγία 1999/70 δεν μπορεί να τύχει άμεσης εφαρμογής, ώστε να απαγορεύσει στο νομοθέτη τη θέσπιση απόλυτης απαγόρευσης της μετατροπής στον ευρύτερο δημόσιο τομέα των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
