Οι οικονομικές ανισορροπίες που παρατηρούνται στις περιφερειακές χώρες θέτουν σε κίνδυνο την ευρωζώνη στο σύνολό της, επισημαίνει η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας. Ανάλυση από την Κωνσταντίνα Δημητρού
της Κωνσταντίνας Δημητρούλη
Το όραμα των εμπνευστών της Ενωμένης Ευρώπης δεν ήταν άλλο από μία ισχυρή οικονομική ένωση. Ωραίο ακούγεται, αλλά η ιστορία έδειξε ότι όσο μεγαλώνει μία οικογένεια είναι σχεδόν αδύνατον να ελέγξεις όλα τα μέλη της και να διασφαλίσεις μία ισορροπημένη οικονομική ευημερία για όλα. Ωστόσο, κάποιοι από τους εμπνευστές της εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να συμβεί και μάλιστα ανεξάρτητα από το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν κάποιοι λαοί για να προλάβουν το τρένο της ανάπτυξης των μεγάλων οικονομιών της ΕΕ. Και ο λόγος είναι ότι οι ανισορροπίες δημιουργούν πρόβλημα στα υπόλοιπα πλούσια μέλη της οικογένειας. Πρόκειται για τις επισημάνσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, η οποία στην έκθεση του Ιουλίου αναφέρει ότι «οι οικονομικές ανισορροπίες που παρατηρούνται στις περιφερειακές χώρες θέτουν σε κίνδυνο την Ευρωζώνη στο σύνολό της».
Και δεν σταματάει μόνο στην επισήμανση αυτή, αλλά υπογραμμίζει παράλληλα ότι είναι ευθύνη των χωρών με υψηλά ελλείμματα να λάβουν άμεσα μέτρα για την άμβλυνσή τους. Για την ακρίβεια αναφέρει ότι «είναι ευθύνη των χωρών αυτών να επιδιώξουν την προσαρμογή, αντί να ζητούν από τα άλλα κράτη να αλλάξουν πολιτική».
Η Bundesbank, μάλλον, αγνοεί ότι η ΕΕ δεν αποτελεί μόνο μία ένωση κρατών μελών που έχουν δικαιώματα στην ανάπτυξη, αλλά είναι και μία ένωση που στηρίζεται στην αρχή της αλληλεγγύης. Όταν όλα ευημερούν, κανένα από τα περιφερειακά κράτη, όπως ονομάζει τους υποτιθέμενους ισότιμους εταίρους της Γερμανίας, θα είχαν την ανάγκη της ΕΕ ή της ίδια της Γερμανίας. Επομένως, για να φτάνει κάποιο από τα περιφερειακά κράτη στο σημείο να ζητά βοήθεια, σημαίνει ότι η χρηματοπιστωτική κρίση έχει χτυπήσει την πόρτα του και σίγουρα τότε έχει την ανάγκη των μεγάλων αδερφών.
Απ’ ότι φαίνεται η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας δεν υποστηρίζει μόνο την ανεξάρτητη πολιτική στις δύσκολες ώρες, αλλά πάει και ένα βήμα παραπέρα σημειώνοντας ότι η νομισματική πολιτική θα πρέπει να προσβλέπει στη σταθερότητα των τιμών στο σύνολο της Ευρωζώνης και, επομένως, δεν θα πρέπει να λαμβάνει υπ΄ όψιν τα οικονομικά προβλήματα κάθε μέλους ξεχωριστά. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ζητά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να επικεντρώνεται μόνο στους ευημερούντες και να αγνοεί τα περιφερειακά κράτη. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν συνέβαινε αυτό τότε για ποιο λόγο να υπήρχε μία ένωση κρατών με μία κοινή κεντρική τράπεζα, αν αυτή η τράπεζα ασχολούνται μόνο με κάποια από τα κράτη μέλη;
Βέβαια, σύμφωνα με την Bundesbank, τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν από τις περιφερειακές χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει να εντάσσονται σε μια ευρύτερη ατζέντα μεταρρυθμίσεων, που θα έχουν ως στόχο να φέρουν πιο κοντά την εγχώριο ζήτηση και τις δυνατότητες παραγωγής». «Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών», καταλήγει η Bundesbank.
Τελικά η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας τι ακριβώς συστήνει; Μεταρρυθμίσεις μόνο για τους περιφερειακούς «αδερφούς» για να μην κλονίσουν την ηρεμία των πλουσίων αδερφών τους, μία ΕΕ και μία ΕΚΤ που θα λειτουργεί μόνο για τους Ευρωπαίους του Βορρά ή μία ΕΕ που θα εργάζεται για τους λίγους ξεχνώντας τα περί αρχών και κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης; Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας θέλει μία ΕΕ και μία ΕΚΤ που θα λειτουργεί μόνο στα εύκολα, ενώ στα δύσκολα θα τραβάει ο καθείς το δρόμο του!
Το όραμα των εμπνευστών της Ενωμένης Ευρώπης δεν ήταν άλλο από μία ισχυρή οικονομική ένωση. Ωραίο ακούγεται, αλλά η ιστορία έδειξε ότι όσο μεγαλώνει μία οικογένεια είναι σχεδόν αδύνατον να ελέγξεις όλα τα μέλη της και να διασφαλίσεις μία ισορροπημένη οικονομική ευημερία για όλα. Ωστόσο, κάποιοι από τους εμπνευστές της εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να συμβεί και μάλιστα ανεξάρτητα από το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν κάποιοι λαοί για να προλάβουν το τρένο της ανάπτυξης των μεγάλων οικονομιών της ΕΕ. Και ο λόγος είναι ότι οι ανισορροπίες δημιουργούν πρόβλημα στα υπόλοιπα πλούσια μέλη της οικογένειας. Πρόκειται για τις επισημάνσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, η οποία στην έκθεση του Ιουλίου αναφέρει ότι «οι οικονομικές ανισορροπίες που παρατηρούνται στις περιφερειακές χώρες θέτουν σε κίνδυνο την Ευρωζώνη στο σύνολό της».
Και δεν σταματάει μόνο στην επισήμανση αυτή, αλλά υπογραμμίζει παράλληλα ότι είναι ευθύνη των χωρών με υψηλά ελλείμματα να λάβουν άμεσα μέτρα για την άμβλυνσή τους. Για την ακρίβεια αναφέρει ότι «είναι ευθύνη των χωρών αυτών να επιδιώξουν την προσαρμογή, αντί να ζητούν από τα άλλα κράτη να αλλάξουν πολιτική».
Η Bundesbank, μάλλον, αγνοεί ότι η ΕΕ δεν αποτελεί μόνο μία ένωση κρατών μελών που έχουν δικαιώματα στην ανάπτυξη, αλλά είναι και μία ένωση που στηρίζεται στην αρχή της αλληλεγγύης. Όταν όλα ευημερούν, κανένα από τα περιφερειακά κράτη, όπως ονομάζει τους υποτιθέμενους ισότιμους εταίρους της Γερμανίας, θα είχαν την ανάγκη της ΕΕ ή της ίδια της Γερμανίας. Επομένως, για να φτάνει κάποιο από τα περιφερειακά κράτη στο σημείο να ζητά βοήθεια, σημαίνει ότι η χρηματοπιστωτική κρίση έχει χτυπήσει την πόρτα του και σίγουρα τότε έχει την ανάγκη των μεγάλων αδερφών.
Απ’ ότι φαίνεται η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας δεν υποστηρίζει μόνο την ανεξάρτητη πολιτική στις δύσκολες ώρες, αλλά πάει και ένα βήμα παραπέρα σημειώνοντας ότι η νομισματική πολιτική θα πρέπει να προσβλέπει στη σταθερότητα των τιμών στο σύνολο της Ευρωζώνης και, επομένως, δεν θα πρέπει να λαμβάνει υπ΄ όψιν τα οικονομικά προβλήματα κάθε μέλους ξεχωριστά. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ζητά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να επικεντρώνεται μόνο στους ευημερούντες και να αγνοεί τα περιφερειακά κράτη. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν συνέβαινε αυτό τότε για ποιο λόγο να υπήρχε μία ένωση κρατών με μία κοινή κεντρική τράπεζα, αν αυτή η τράπεζα ασχολούνται μόνο με κάποια από τα κράτη μέλη;
Βέβαια, σύμφωνα με την Bundesbank, τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν από τις περιφερειακές χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει να εντάσσονται σε μια ευρύτερη ατζέντα μεταρρυθμίσεων, που θα έχουν ως στόχο να φέρουν πιο κοντά την εγχώριο ζήτηση και τις δυνατότητες παραγωγής». «Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών», καταλήγει η Bundesbank.
Τελικά η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας τι ακριβώς συστήνει; Μεταρρυθμίσεις μόνο για τους περιφερειακούς «αδερφούς» για να μην κλονίσουν την ηρεμία των πλουσίων αδερφών τους, μία ΕΕ και μία ΕΚΤ που θα λειτουργεί μόνο για τους Ευρωπαίους του Βορρά ή μία ΕΕ που θα εργάζεται για τους λίγους ξεχνώντας τα περί αρχών και κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης; Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας θέλει μία ΕΕ και μία ΕΚΤ που θα λειτουργεί μόνο στα εύκολα, ενώ στα δύσκολα θα τραβάει ο καθείς το δρόμο του!
