Εξακολουθεί δυστυχώς να επικρατεί στο ακέραιο το προεκλογικό κλίμα, με τις ατέρμονες «συζητήσεις» στα τηλεπαράθυρα επί θεμάτων για τα οποία αγνοούνται τα δεδομένα. Απλώς για να γίνεται συζήτηση, δηλαδή -ο Θεός να την κάνει-, χωρίς να υπάρχει ουσία.
Τι εννοώ: Είναι επιβεβλημένο οι γνώστες του θέματος κατά τις διαπραγματεύσεις, όχι μόνον να μη μιλούν, να μη αποκαλύπτουν δηλαδή τις μεθόδους και τακτικές που θα εφαρμόσουν, ούτε τα όπλα που θα χρησιμοποιήσουν, αλλά ούτε φυσικά και μέχρι ποίου σημείου θα επιμείνουν ή θα υποχωρήσουν. Ως εκ τούτου, στις διαπραγματεύσεις που διεξάγει η κυβέρνηση, πλην του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών, ζήτημα είναι αν υπάρχουν δυο-τρεις ακόμη που γνωρίζουν επακριβώς τι συμβαίνει.
Ταυτοχρόνως, η πολιτική ανάλυση δεν εδράζεται αποκλειστικώς επί των δηλώσεων και ανακοινώσεων των ενδιαφερομένων. Φυσικά και μέσω αυτών αναζητά ο αναλυτής τις λέξεις-κλειδιά, για να εξηγήσει ορισμένες προθέσεις, αλλά πάντοτε με επιφύλαξη επειδή ποτέ δεν είναι βέβαιο πως οι «παίκτες» λένε την αλήθεια, ή την αποκρύπτουν λέγοντας άλλα, ώστε να παραπλανήσουν τον αντίπαλο.
Πόση αξία έχουν οι επίσημες ανακοινώσεις καταδεικνύεται και από το εξής: Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος επαιρόταν να λέγει ότι επέζησε 13 Ελλαδιτών πρωθυπουργών. Κάθε φορά που συναντιόταν με Έλληνα πρωθυπουργό, εκδιδόταν ανακοίνωση περί πλήρους ομοφωνίας επί της πορείας του κυπριακού. Πώς είναι όμως δυνατόν να υπήρχε ομοφωνία και με τους 13 Ελλαδίτες πρωθυπουργούς, κατά την στιγμή που αυτοί μεταξύ τους δεν συμφωνούσαν;
Για να μη πω βεβαίως και για το διαβόητο «Νενικήκαμεν» του Μακαρίου, προς παραπλάνηση του κυπριακού και ελλαδικού λαού, όπως έχει γράψει ο σύμβουλός του Κρανιδιώτης, πατέρας του αδικοσκοτωμένου (μυστηριωδώς) υφυπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας (καλό είναι να διαβάσουν το βιβλίο όσοι ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν την τεράστια διαφορά που έχουν τα λόγια από τα αποτελέσματα κατά τις διαπραγματεύσεις).
Είναι επόμενο, οι αλλησυγκρουόμενες δηλώσεις και αναλύσεις να προξενούν σύγχυση. Πρέπει όμως να γνωρίζει κάποιος, ότι εξυπηρετούνται μεγάλα συμφέροντα. Το ήμισυ του ξένου Τύπου, προβάλλει την αρνητική πλευρά, με το άλλο ήμισυ να προβάλει την θετική, ως προς τις διαπραγματεύσεις. Ποιοι χρηματάνθρωποι βρίσκονται πίσω από κάθε Μέσο, και πού αποσκοπούν τα δημοσιεύματα;
Ως εκ τούτου, αυτοί οι λίγοι που γνωρίζουν δεν μιλούν, και καλώς κάνουν που δεν μιλούν, ή παραπλανούν, ή στέλνουν μηνύματα. Απορώ όμως, μ’ αυτούς που μιλούν, σχεδόν όλους -πολιτικούς και δημοσιογράφους αναλυτές- και προβαίνουν σε αναλύσεις χωρίς να γνωρίζουν τι συζητιέται στους διαδρόμους του συνεδριακού χώρου.
Εκεί παίρνονται οι αποφάσεις. Πριν από την επίσημη έναρξη του συνεδρίου. Δεν μπορούν φυσικά να έχουν όλοι γνώση πώς παίρνονται οι αποφάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο. Τους διαβεβαιώ όμως, πως πριν εισέλθουν οι ευρωβουλευτές στην αίθουσα, προηγούνται άπειρες συζητήσεις από τους ενδιαφερόμενους οι οποίοι αναζητούν συμμάχους που θα υποστηρίξουν την δική τους θέση. Γίνονται ακόμη και συναλλαγές, υπό την έννοια «ψήφισε την δική μου πρόταση, κι εγώ αύριο θα ψηφίσω την δική σου επί άλλου θέματος».
Επειδή, λοιπόν, ο τύπος του «ξερόλα» στην Ελλάδα είναι συνήθης, εμφανίζονται όλοι γνώστες του αντικειμένου και επιχειρούν εμβριθείς αναλύσεις. Και ζημιώνουν τον λαό, ο οποίος δεν ξέρει τελικά τι πρέπει να πιστέψει. Βρίσκομαι κι εγώ σε δύσκολη θέση, όταν με ρωτούν (υποτίθεται, ότι γνωρίζω) τι πρόκειται να συμβεί. Και είναι δύσκολη η θέση μου, επειδή στην απάντησή μου ότι δεν ξέρω, άλλοι με κοιτάζουν δύσπιστα, άλλοι υποτιμητικά.
Το έγραψα άλλοτε, και το ξαναγράφω. Άπειρος κάποτε, ρώτησα κι εγώ πολιτικό αρχηγό, πώς βλέπει την κατάσταση να εξελίσσεται. Μού έδωσε μια απάντηση, της οποίας το μήνυμα τηρώ, αν θέλω να διατηρώ την σοβαρότητά μου: «Θα σού πω, πώς θα πάνε τα πράγματα, για την επόμενη μισή ώρα». Τόσο μόνο. Επειδή στην πολιτική -ιδιαιτέρως- είναι τα πάντα μεταβλητά, τα πάντα αναστρέψιμα, απρόβλεπτα, αφού άλλωστε πολλά δεν εξαρτώνται από την δική σου θέληση.
Επιτρέψτε μου μια σύσταση: Ακούτε μόνον όσους γνωρίζουν, με κάθε επιφύλαξη κι αυτούς, και αλλάξτε σταθμό όταν συζητούν οι μαϊντανοί. Κάνουν ότι γνωρίζουν, ενώ δεν γνωρίζουν, και σας αποπροσανατολίζουν αντί να σας ενημερώσουν.
Ο Μακεδών
