Μετά από τα δραματικά γεγονότα του Η2 2014 δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Global Macro επέστρεψε. Το γενικότερο οικονομικό πλαίσιο, η πολιτική και η επίδρασή της στις αγορές βρίσκονται και πάλι στο επίκεντρο. Η Ευρώπη μπήκε στο 2015 αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο μιας αποπληθωριστικής ύφεσης. Η ΕΚΤ ήταν απρόθυμη να εφαρμόσει πλήρη ποσοτική χαλάρωση (QE), αλλά υπέκυψε στην αυξανόμενη πίεση και κατά την συνεδρίαση του Ιανουαρίου ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που περιέχει 60 δις ευρώ σε αγορές περιουσιακών στοιχείων ανά μήνα και θα ισχύσει από το Μάριο του 2015 έως τον Σεπτέμβριο του 2016.
» Ένα πλήρες πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα είναι πανάκεια για τα δεινά της Ευρώπης;
Η Ευρώπη αρχίζει να μοιάζει πολύ με την Ιαπωνία, η οποία έχει περάσει 20 χρόνια οικονομικής στασιμότητας, με μηδενικά επιτόκια και με συνεχή χρήση του QE, από το 2001. Ο Σίνζο Άμπε είναι ο τελευταίος ηγέτης που προσπαθεί να ξυπνήσει τον κοιμώμενο γίγαντα, που παραμένει η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Δύο από τις τρεις αιχμηρές πολιτικές του περιμένουν ακόμη να βρουν το στόχο τους. Η πρώτη, η πολιτική ενός αδύναμου γιέν έχει πετύχει κέντρο. Στα τέλη Οκτωβρίου του 2014, η αναλογία USD/JPY διέσπασε μια 15-ετή πτωτική τάση. Αυτό συνέπεσε με το σημαντικό στρογγυλό αριθμό 110 σε σχέση με το δολάριο. Το γιεν συνέχισε να αποδυναμώνεται σε σχέση με το δολάριο ΗΠΑ πέφτοντας στο 120 μέσα σε ένα μήνα, καθοδηγούμενο από μια μαζική αύξηση στο πρόγραμμα QE της Ιαπωνίας.
Το Ευρώ (που το 2014 ήταν κατά 11% πιο αδύναμο έναντι του δολαρίου ΗΠΑ) κατά τον Ιανουάριο του 2015 αποδυναμώθηκε περαιτέρω, καθώς η αγορά δοκίμασε επίπεδα στήριξης στρογγυλών αριθμών όλο και πιο χαμηλά, έως και τιμές που για τελευταία φορά τις είχαμε δει το καλοκαίρι του 2003. Η μεγαλύτερη από αυτές τις μετακινήσεις ήρθε μετά από τα νέα της ΕΚΤ, παρόλο που η αγορά του δολαρίου και η πώληση του ευρώ ήταν ήδη πολύ δημοφιλείς συναλλαγές.
Εξετάζοντας το μακροπρόθεσμο διάγραμμα USD/EUR (το αντίστροφο της τυπικής καταγραφής) μπορούμε ξεκάθαρα να δούμε το αίτιο (διάγραμμα 1). Πρόσφατα γύρω στο 88,20 το ευρώ έχει διασπάσει τη σκιασμένη περιοχή της αντίστασης που βλέπουμε να είναι σημαντική με το δικό της τρόπο, όπως συνέβη με τη διάσπαση της γραμμής της καθοδικής τάσης του JPY/USD τον Οκτώβριο του 2014.
Τα μακροοικονομικά δεδομένα από την ευρωζώνη παραμένουν ανεπαρκή με μόνο τις περιφερειακές οικονομίες να δείχνουν κάποια ουσιαστική ανάπτυξη. Ο πληθωρισμός παραμένει πεισματικά χαμηλός. Αυτό δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα για την ευρωζώνη, αλλά αποτελεί μια επικίνδυνη τάση και όταν συνδυάζεται με χαμηλή οικονομική ανάπτυξη θα μπορούσε να γίνει ο καταλύτης για την πρόκληση αποπληθωρισμού. Ο οποίος, όπως γνωρίζουν οι Ιάπωνες, είναι πολύ δύσκολο να μετατοπιστεί εφόσον προκληθεί.
Ο απότομος κατήφορος του αποπληθωρισμού
Μια σπείρα αποπληθωρισμού όπου οι δαπάνες και οι επενδύσεις αναβάλλονται και οι αξίες των αγαθών πέφτουν αποτελεί μια ανησυχητική προοπτική, ειδικά αν επιδεινώνεται από εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια. Κατά τη διάρκεια μιας αποπληθωριστικής περιόδου, όσοι διαθέτουν μετρητά θα δουν την αγοραστική τους δύναμη να αυξάνεται. Με περιορισμένες διαθέσιμες αποδόσεις και με αποδυναμωμένες εγχώριες τιμές αγαθών θα περίμενε κανείς να δει τα χρήματα να μετακινούνται εκτός του ευρώ, σε επενδύσεις που προσφέρουν κάποια απόδοση και δεν υπόκεινται σε αποπληθωριστικές πιέσεις.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο επιλέγοντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
http://traders-mag.gr/ebook/2015/02/index.html#20
Διαβάστε εντελώς δωρεάν το περιοδικό κάνοντας εγγραφή εδώ:
http://www.traders-mag.gr/index.php/component/comprofiler/registers
