της Έλενας Ράπτη*
Σε αυτές τις εκλογές νιώθω πως ο δημόσιος διάλογος εξαντλείται στη διαχείριση και τις πολιτικές αποφάσεις της επόμενης μέρας για τη χώρα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό είναι λογικό. Κρίνεται το μέλλον μας για τα επόμενα χρόνια και άρα είναι ουσιαστικό να δώσουν όλοι το πολιτικό τους στίγμα για την πορεία που θα ακολουθήσουν αν εκλεγούν.
Αυτό όμως που μέχρι σήμερα μου λείπει, είναι το στίγμα για τη Θεσσαλονίκη μας. Αυτά που πρέπει να γίνουν για να αποκτήσουμε εκτός από το όνομα και τη χάρη μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Πολλά έγιναν και πολλά δεν έγιναν. Κοντά στα τελευταία προσθέτουμε και καινούργια. Ως επιτόκιο στα οφειλόμενα. Σε μια προσπάθεια να προλάβουμε το μέλλον αυτής της πόλης.
Σήμερα ζητάμε περισσότερα για τη Θεσσαλονίκη. Δε μειώνουμε τους στόχους μας. Διεκδικούμε όσα μπορούν να δώσουν οικονομική και κοινωνική ευημερία. Μια ομορφότερη και πιο λειτουργική πόλη.
Ζητάμε θεσμικές αποφάσεις για την ανάπτυξη. Όπως η αξιοποίηση του Λιμένα Θεσσαλονίκης για να αποτελέσει η Θεσσαλονίκη πύλη εισόδου του διεθνούς εμπορίου προς την Ευρώπη. Όπως η παροχή οικονομικών, φορολογικών και ασφαλιστικών κινήτρων για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων με κλιμακούμενα προνόμια ανάλογα με το μέγεθος της εταιρείας και το απασχολούμενο προσωπικό για να αντιμετωπιστεί το κλίμα αποεπένδυσης στην περιοχή.
Ζητάμε μεγάλα έργα υποδομής. Όπως η αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου και του Θερμαϊκού με τη δημιουργία θαλάσσιας συγκοινωνίας. Η σιδηροδρομική σύνδεση της Θεσσαλονίκης με προορισμούς υψηλής τουριστικής κίνησης της Χαλκιδικής Η σύνδεση του Μετρό με ένα μέσο σταθερής τροχιάς για προορισμούς εκτός γραμμής και με τον προαστιακό σιδηρόδρομο.
Ζητάμε επένδυση στην παιδεία. Όπως η αναβάθμιση του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που από άποψη και εγκαταστάσεων και ανθρώπινου δυναμικού έχουν τεράστια προοπτική αξιοποίησης. Όπως ακόμη η εισαγωγή της εξ αποστάσεως μάθησης σε σχολές ΑΕΙ για τους εκατοντάδες φοιτητές μας που για λόγους οικονομικής αδυναμίας δεν μπορούν να διαμένουν σε πόλεις εκτός Θεσσαλονίκης.
Ζητάμε, σύγχρονες δομές υγείας με τη δημιουργία ενός νέου ογκολογικού νοσοκομείου και ενός νοσοκομείου παίδων. Επίλυση του προβλήματος των εργαζομένων στην ΕΛΒΟ και διάσωση της εταιρείας. Απόδοση στους δήμους στρατοπέδων και δημοσίων εκτάσεων που βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό και διάθεση πόρων για την αξιοποίησή τους. Ίδρυση μιας κοινής μητροπολιτικής δημοτικής αστυνομίας που θα αναλάβει τομείς ευθύνης της ελληνικής αστυνομίας και θα αποδεσμεύσει προσωπικό για την αντιμετώπιση της μικροεγκληματικότητας. Αναβάθμιση των υποδομών του λιμένα για τη φιλοξενία κρουαζιερόπλοιων και ευέλικτη λειτουργία της αγοράς της πόλης για την εξυπηρέτηση των επιβατών τους. Απαλλαγή των εμπόρων-επαγγελματιών από το τέλος επιτηδεύματος και μείωση των ασφαλιστικών και εργοδοτικών τους εισφορών.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται έργα και αποφάσεις για να κάνει το μεγάλο βήμα μπροστά. Και αν κάποιος πει πως όλα τα παραπάνω είναι πολλά και φιλόδοξα, είμαι βέβαιη πως η απάντηση όλων μας στη Θεσσαλονίκη θα είναι η ίδια: πως για την αξία των ανθρώπων μας και τις δυνατότητες της πόλης ίσως να ζητάμε και λίγα!
* Η Έλενα Ράπτη είναι υποψήφια βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στην Α' Θεσσαλονίκης
