Επικυρώθηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών η εισαγγελική διάταξη για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, που επιβλήθηκε στον πρώην υπουργό.
Επικυρώθηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών η εισαγγελική διάταξη για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, που επιβλήθηκε στον πρώην υπουργό, Τάσο Μαντέλη, κατηγορούμενο για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, στην υπόθεση της Siemens.
Με το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών γίνεται αποδεκτή η πρόταση του εισαγγελέα Εφετών, Κώστα Χατζίκου, ο οποίος ζήτησε την επικύρωση του περιοριστικού όρου, καθώς έκρινε ότι το αδίκημα του πρώην υπουργού δεν είναι παραγεγραμμένο.
Στο βούλευμά τους οι εφέτες επικαλούνται λόγους δημοσίου συμφέροντος για την ισχύ της απαγόρευσης, καθώς «προσήλθε μεν (σσ. ο Τ. Μαντέλης) από το εξωτερικό στην εξεταστική της Βουλής Επιτροπή για να καταθέσει, όντας, όμως, πεπεισμένος ότι οι πράξεις του έχουν παραγραφεί κατά τον περί ευθύνης υπουργών, νόμο. Ετσι, τουλάχιστον διαφαίνεται από την κατάθεσή του στη Βουλή. Η εργασία του στο εξωτερικό είναι απροσδιόριστη, ως και σχεδόν απροσδιόριστες είναι οι χώρες της Κεντρικής Ασίας, όπου προσφέρει αυτή, με την έννοια ότι η συνεχής μετάβασή του από χώρα σε χώρα για εργασία καθιστά τη διαμονή του στο εξωτερικό, επισφαλή».
Επισημαίνουν, δε, ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση «που συντάραξε και συνταράσσει την κοινωνικο-πολιτική ζωή της χώρας» έχουν σημειωθεί «τάσεις διαφυγής των πρωταιτίων προς αποφυγή της δικαιοσύνης» και επικαλούνται «αποφυγή της πανελλήνιας κατακραυγής σε διεθνείς προεκτάσεις».
Σύμφωνα με τους εφέτες, ο κ. Μαντέλης «απαίτησε το Σεπτέμβριο του 1997 από τη Siemens χρηματικό ποσό, ως δώρο». Όπως αναφέρεται στο βούλευμα, το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας είναι μεν παραγεγραμμένο, καθώς τελέστηκε κατά την άσκηση υπουργικών καθηκόντων, αλλά ο κ. Μαντέλης διοχέτευσε τα έσοδα αυτά σε νόμιμες δραστηριότητες (πληρωμές διδάκτρων των παιδιών του) σε χρόνο που δεν ήταν υπουργός και επομένως το αδίκημα αυτό της νομιμοποίησης δεν είναι παραγεγραμμένο.
Με το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών γίνεται αποδεκτή η πρόταση του εισαγγελέα Εφετών, Κώστα Χατζίκου, ο οποίος ζήτησε την επικύρωση του περιοριστικού όρου, καθώς έκρινε ότι το αδίκημα του πρώην υπουργού δεν είναι παραγεγραμμένο.
Στο βούλευμά τους οι εφέτες επικαλούνται λόγους δημοσίου συμφέροντος για την ισχύ της απαγόρευσης, καθώς «προσήλθε μεν (σσ. ο Τ. Μαντέλης) από το εξωτερικό στην εξεταστική της Βουλής Επιτροπή για να καταθέσει, όντας, όμως, πεπεισμένος ότι οι πράξεις του έχουν παραγραφεί κατά τον περί ευθύνης υπουργών, νόμο. Ετσι, τουλάχιστον διαφαίνεται από την κατάθεσή του στη Βουλή. Η εργασία του στο εξωτερικό είναι απροσδιόριστη, ως και σχεδόν απροσδιόριστες είναι οι χώρες της Κεντρικής Ασίας, όπου προσφέρει αυτή, με την έννοια ότι η συνεχής μετάβασή του από χώρα σε χώρα για εργασία καθιστά τη διαμονή του στο εξωτερικό, επισφαλή».
Επισημαίνουν, δε, ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση «που συντάραξε και συνταράσσει την κοινωνικο-πολιτική ζωή της χώρας» έχουν σημειωθεί «τάσεις διαφυγής των πρωταιτίων προς αποφυγή της δικαιοσύνης» και επικαλούνται «αποφυγή της πανελλήνιας κατακραυγής σε διεθνείς προεκτάσεις».
Σύμφωνα με τους εφέτες, ο κ. Μαντέλης «απαίτησε το Σεπτέμβριο του 1997 από τη Siemens χρηματικό ποσό, ως δώρο». Όπως αναφέρεται στο βούλευμα, το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας είναι μεν παραγεγραμμένο, καθώς τελέστηκε κατά την άσκηση υπουργικών καθηκόντων, αλλά ο κ. Μαντέλης διοχέτευσε τα έσοδα αυτά σε νόμιμες δραστηριότητες (πληρωμές διδάκτρων των παιδιών του) σε χρόνο που δεν ήταν υπουργός και επομένως το αδίκημα αυτό της νομιμοποίησης δεν είναι παραγεγραμμένο.
