Εν μέσω κοινωνικού αναβρασμού οι πολιτικοί μας έχουν βρει στα σκάνδαλα και τις εξεταστικές το πολυπόθητο μέσο που θα τους οδηγήσει στην κάθαρση.
του Φώτη Λώλα
lolas@voria.gr
Τους τελευταίους μήνες με τα σκληρά μέτρα να διαδέχονται το ένα το άλλο, η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει για τις πολιτικές ρεμούλες των τελευταίων 20 ετών. Εντούτοις οι εκπρόσωποι του λαού καταλαβαίνοντας (και με το παραπάνω) ότι το κλίμα είναι βαρύ, στην εξεταστική για τη Siemens και στα σκάνδαλα των τελευταίων ημερών έχουν βρει το πολυπόθητο μέσο που θα τους οδηγήσει στην κάθαρση.
Χωρίς αμφιβολία η σύσταση της εξεταστικής ήταν επιτακτική ανάγκη για να ριχθεί επιτέλους φως σε ένα σκάνδαλο που όπως έγινε φανερό από την πρώτη μέρα αποκάλυψής του, εμπλέκει τα δύο κόμματα εξουσίας σε μία υπόθεση εξαγοράς της πολιτικής σιωπής και εύνοιας, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας εταιρείας.
Ωστόσο, εδώ και δύο χρόνια η διερεύνηση του σκανδάλου έμενε τουλάχιστον στάσιμη, με το ενδιαφέρον να εστιάζεται στον Χριστοφοράκο και όλες τις παλινωδίες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν της φυγής του στη Γερμανία, παρά το γεγονός ότι οι περίφημες λίστες ήταν στην κατοχή των ελληνικών αρχών καιρό τώρα.
Ως εκ τούτου το γεγονός ότι τη δεδομένη στιγμή που οι πολιτικοί έχουν όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη της εξιλέωσης άρχισε να «τρέχει» η υπόθεση και να αποκαλύπτονται καινούργια ονόματα, εύλογα, σε μια πρώτη «ανάγνωση», οδηγεί στη διαπίστωση ότι το πολιτικό σύστημα αλλάζει και οδηγείται σε μια είδους αυτοκάθαρση.
Με μια πιο προσεκτική ματιά όμως είναι φανερό ότι όλα τα ονόματα που έχουν βρεθεί «στημένα με την πλάτη στον τοίχο» είναι μεν ιστορικά στελέχη των κομμάτων τους, εντούτοις έχουν αποστρατευτεί καιρό τώρα και δεν διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας-είναι δηλαδή εύκολα αναλώσιμοι. Εξάλλου, στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η άμεση διαγραφή Τσοχατζόπουλου (παραλίγο πρωθυπουργός της χώρας) από το ΠΑΣΟΚ με την αποκάλυψη του σκανδάλου για τα ακίνητά του.
Στον αντίποδα όταν είτε η εξεταστική, είτε ένα σκάνδαλο σκοντάφτει σε πολιτικό όνομα το οποίο εξακολουθεί να «πρωταγωνιστεί» τα πράγματα είναι διαφορετικά. Παραδείγματος χάρη στην υπόθεση Γκερέκου, σύμφωνα με όσα διέρρεαν από την πλευρά του πρωθυπουργού, η πρώην υφυπουργός δέχτηκε πιέσεις όχι για να παραιτηθεί, αλλά για να παραμείνει!
Επομένως η περιβόητη διαφάνεια λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Σε περίπτωση που αποκαλυφθεί σκάνδαλο κάποιου πρώην η αυστηρότητα εξαντλείται, αν όμως η αποκάλυψη εμπεριέχει το όνομα ενεργού στελέχους η στάση που κρατείται είναι τουλάχιστον ελαστική.
Εν κατακλείδι, η εξεταστική αλλά και κάθε είδους σκάνδαλο πρώην στελέχους που αποκαλύπτεται αποτελεί το διαβατήριο των νυν για μια κάθαρση που εξασφαλίζεται με την αυστηρή τιμωρία των προγενέστερων. Ο λαός ικανοποιείται σε έναν τουλάχιστον βαθμό για την απονομή δικαιοσύνης και οι πολιτικοί μπορούν να συνεχίσουν απερίσπαστα το «έργο» τους...
lolas@voria.gr
Τους τελευταίους μήνες με τα σκληρά μέτρα να διαδέχονται το ένα το άλλο, η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει για τις πολιτικές ρεμούλες των τελευταίων 20 ετών. Εντούτοις οι εκπρόσωποι του λαού καταλαβαίνοντας (και με το παραπάνω) ότι το κλίμα είναι βαρύ, στην εξεταστική για τη Siemens και στα σκάνδαλα των τελευταίων ημερών έχουν βρει το πολυπόθητο μέσο που θα τους οδηγήσει στην κάθαρση.
Χωρίς αμφιβολία η σύσταση της εξεταστικής ήταν επιτακτική ανάγκη για να ριχθεί επιτέλους φως σε ένα σκάνδαλο που όπως έγινε φανερό από την πρώτη μέρα αποκάλυψής του, εμπλέκει τα δύο κόμματα εξουσίας σε μία υπόθεση εξαγοράς της πολιτικής σιωπής και εύνοιας, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας εταιρείας.
Ωστόσο, εδώ και δύο χρόνια η διερεύνηση του σκανδάλου έμενε τουλάχιστον στάσιμη, με το ενδιαφέρον να εστιάζεται στον Χριστοφοράκο και όλες τις παλινωδίες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν της φυγής του στη Γερμανία, παρά το γεγονός ότι οι περίφημες λίστες ήταν στην κατοχή των ελληνικών αρχών καιρό τώρα.
Ως εκ τούτου το γεγονός ότι τη δεδομένη στιγμή που οι πολιτικοί έχουν όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη της εξιλέωσης άρχισε να «τρέχει» η υπόθεση και να αποκαλύπτονται καινούργια ονόματα, εύλογα, σε μια πρώτη «ανάγνωση», οδηγεί στη διαπίστωση ότι το πολιτικό σύστημα αλλάζει και οδηγείται σε μια είδους αυτοκάθαρση.
Με μια πιο προσεκτική ματιά όμως είναι φανερό ότι όλα τα ονόματα που έχουν βρεθεί «στημένα με την πλάτη στον τοίχο» είναι μεν ιστορικά στελέχη των κομμάτων τους, εντούτοις έχουν αποστρατευτεί καιρό τώρα και δεν διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας-είναι δηλαδή εύκολα αναλώσιμοι. Εξάλλου, στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η άμεση διαγραφή Τσοχατζόπουλου (παραλίγο πρωθυπουργός της χώρας) από το ΠΑΣΟΚ με την αποκάλυψη του σκανδάλου για τα ακίνητά του.
Στον αντίποδα όταν είτε η εξεταστική, είτε ένα σκάνδαλο σκοντάφτει σε πολιτικό όνομα το οποίο εξακολουθεί να «πρωταγωνιστεί» τα πράγματα είναι διαφορετικά. Παραδείγματος χάρη στην υπόθεση Γκερέκου, σύμφωνα με όσα διέρρεαν από την πλευρά του πρωθυπουργού, η πρώην υφυπουργός δέχτηκε πιέσεις όχι για να παραιτηθεί, αλλά για να παραμείνει!
Επομένως η περιβόητη διαφάνεια λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Σε περίπτωση που αποκαλυφθεί σκάνδαλο κάποιου πρώην η αυστηρότητα εξαντλείται, αν όμως η αποκάλυψη εμπεριέχει το όνομα ενεργού στελέχους η στάση που κρατείται είναι τουλάχιστον ελαστική.
Εν κατακλείδι, η εξεταστική αλλά και κάθε είδους σκάνδαλο πρώην στελέχους που αποκαλύπτεται αποτελεί το διαβατήριο των νυν για μια κάθαρση που εξασφαλίζεται με την αυστηρή τιμωρία των προγενέστερων. Ο λαός ικανοποιείται σε έναν τουλάχιστον βαθμό για την απονομή δικαιοσύνης και οι πολιτικοί μπορούν να συνεχίσουν απερίσπαστα το «έργο» τους...
