Την στάση των Ελλήνων σκηνοθετών να μην συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ και την προσπάθεια υπονόμευσης του θεσμού κατέκρινε η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών.
Την αντίθεση τους στην αποχή των συναδέλφων τους από το 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εξέφρασαν εκπρόσωποι της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν. Επιπλέον, η Εταιρεία κατέθεσε τις προτάσεις της τόσο για τον νέο νόμο όσο και για την ανάδειξη της Θεσσαλονίκης σε πόλο κινηματογραφικής παραγωγής.
«Εμείς συμμετέχουμε, δεν απέχουμε», φώναξε με όλη τη δύναμή της η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών και το Παράρτημα Θεσσαλονίκης. Στο πάνελ ήταν ο εισηγητής γενικός γραμματέας της Ε.Ε.Σ Τώνης Λυκουρέσης, ο πρόεδρος της ΕΕΣ Χάρης Παπαδόπουλος, οι εκπρόσωποι του Παραρτήματος της ΕΕΣ της Θεσσαλονίκης, Στέργιος Μήττας και Κώστας Εφραιμίδης. Ο πρόεδρός της, Χάρης Παπαδόπουλος, με μία του φράση έδωσε το τελικό μήνυμα «Όποιος δεν αγαπάει τη Θεσσαλονίκη, η πόρτα είναι ανοιχτή. Μην κάνουμε πλάκες με το Φεστιβάλ, κλίκες στο σινεμά δεν χωράνε. Δεν μπορεί να είσαι δημιουργός και καλλιτέχνης και να μιλάς για χρήματα και βραβεία. Ο καλλιτέχνης μιλάει με το έργο του και σιωπά».
Πρόταση της Εταιρείας είναι να γίνει η Θεσσαλονίκη ένας πόλος για κάθε κινηματογραφιστή της Ελλάδας. «Θέλουμε πόλο παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών στη Θεσσαλονίκη και κινηματογραφική εκπαίδευση με σύσταση Ακαδημίας Κινηματογράφου. Θέλουμε κινηματογραφική παραγωγή χωρίς μονοπωλιακές πηγές χρηματοδότησης, με πλουραλισμό και χωρίς αποκλεισμούς», σημείωσε ο κ. Παπαδόπουλος.
Όσον αφορά τον κινηματογραφικό νόμο και την προσπάθεια κάποιων να κλείσει γρήγορα το θέμα, η Εταιρεία έδωσε ξεκάθαρα τη θέση της. «Θέλουμε έναν νόμο χωρίς αποκλεισμούς, αναπτυξιακό, με εθνική στρατηγική που να δίνει ίσες ευκαιρίες σε νέους και παλιούς, συνέχεια του νόμου της Μελίνας Μερκούρη. Πρέπει να αλλάξουν τα οικονομικά δεδομένα αλλά χωρίς εκβιασμούς. Δεν απειλεί κανένας κανέναν.» Η συνέντευξη τύπου απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν τέθηκε το ερώτημα από το πάνελ «γιατί δημοσίως το ΕΚΚ δεν πήρε θέση στο θέμα της αποχής των ταινιών, στηρίζοντας το Φεστιβάλ; Γιατί δεν κάλεσε τους κινηματογραφιστές να φέρουν τις ταινίες τους; Γιατί δεν ενημερώθηκαν οι συντελεστές των ταινιών ότι οι ταινίες τους θα απέχουν, όπως κατείγγειλαν εκπρόσωποι των σεναριογράφων και των μουσικοσυνθετών;»
Κλείνοντας, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών κατέθεσε τις προτάσεις της για την ελληνική κινηματογραφία. Αρχικά προτείνουν να πραγματοποιηθεί ένα αίτημα όλης της κινηματογραφικής κοινότητας που εδώ και 40 χρόνια περιμένει να νομοθετηθεί και να υλοποιηθεί, η κινηματογραφική εκπαίδευση.
Επιπλέον ζητούν την ψήφιση ενός αναπτυξιακού κινηματογραφικού νόμου. Με ξεκάθαρη αναπτυξιακή κατεύθυνση και εθνική στρατηγική, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των κινηματογραφιστών και να τους αποδεσμεύει από κάθε είδους προβλήματα και να αντιμετωπίζει τα θέματα του κινηματογράφου στο σύνολό τους. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει με τον νόμο – πλαίσιο του 1986 της Μελίνας Μερκούρη.
Επίσης, η Εταιρεία προτείνει να αποδωθεί το 1,5 % των ακαθαρίστων εσόδων των τηλεοπτικών σταθμών για τον κινηματογράφο όπως ορίζεται από το προεδρικό διάταγμα και να εφαρμοστεί σύστημα φοροαπαλλαγής, το περίφημο Taxe Shelter όπως εφαρμόζεται εδώ και καιρό σε πολλές ευρωπαικές χώρες. Επιπλέον, ζητούν την επιστροφή του ειδικού φόρου στους παραγωγούς – σκηνοθέτες όπως υπήρχε στο νόμο της Μερκούρη και δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Τέλος, επιθυμούν τη ριζική ανανέωση του ρόλου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου ώστε να αποφευχθεί η λειτουργία του ως κέντρο εξάρτησης και ομηρίας των ελλήνων δημιουργών.
Μέχρι σήμερα η λειτουργία του Ε.Κ.Κ χαρακτηρίζονταν από την πλήρη ανυπαρξία προγραμματικής λειτουργίας και αδυναμίας σύνταξης ενός στοιχειώδους επιχειρησιακού σχεδιασμού. Υπήρχε αδυναμία πληρωμής των προβλεπομένων από τα συμβόλαια που έχει υπογράψει με τους παραγωγούς, δόσεων με αποτέλεσμα πολλές παραγωγές ταινιών να βρεθούν μετέωρες με το φάσμα της οικονομικής καταστροφής μπροστά τους. Ένα ακόμη πρόβλημα του Κέντρου ήταν η μείωση των εγκρίσεων των προτάσεων και η μείωση των δραματικών επιχορηγήσεων.
Τέλος, όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη η πρόταση της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών είναι να γίνει πόλος παραγωγής οπτικοακουστικού προϊόντος από ένα μικτό φορέα με αποκέντρωση, δημιουργία νέων θέσεων και σύσταση ταινιοθήκης της Βόρειας Ελλάδας.
Δημήτρης Τσάκωνας
«Εμείς συμμετέχουμε, δεν απέχουμε», φώναξε με όλη τη δύναμή της η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών και το Παράρτημα Θεσσαλονίκης. Στο πάνελ ήταν ο εισηγητής γενικός γραμματέας της Ε.Ε.Σ Τώνης Λυκουρέσης, ο πρόεδρος της ΕΕΣ Χάρης Παπαδόπουλος, οι εκπρόσωποι του Παραρτήματος της ΕΕΣ της Θεσσαλονίκης, Στέργιος Μήττας και Κώστας Εφραιμίδης. Ο πρόεδρός της, Χάρης Παπαδόπουλος, με μία του φράση έδωσε το τελικό μήνυμα «Όποιος δεν αγαπάει τη Θεσσαλονίκη, η πόρτα είναι ανοιχτή. Μην κάνουμε πλάκες με το Φεστιβάλ, κλίκες στο σινεμά δεν χωράνε. Δεν μπορεί να είσαι δημιουργός και καλλιτέχνης και να μιλάς για χρήματα και βραβεία. Ο καλλιτέχνης μιλάει με το έργο του και σιωπά».
Πρόταση της Εταιρείας είναι να γίνει η Θεσσαλονίκη ένας πόλος για κάθε κινηματογραφιστή της Ελλάδας. «Θέλουμε πόλο παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών στη Θεσσαλονίκη και κινηματογραφική εκπαίδευση με σύσταση Ακαδημίας Κινηματογράφου. Θέλουμε κινηματογραφική παραγωγή χωρίς μονοπωλιακές πηγές χρηματοδότησης, με πλουραλισμό και χωρίς αποκλεισμούς», σημείωσε ο κ. Παπαδόπουλος.
Όσον αφορά τον κινηματογραφικό νόμο και την προσπάθεια κάποιων να κλείσει γρήγορα το θέμα, η Εταιρεία έδωσε ξεκάθαρα τη θέση της. «Θέλουμε έναν νόμο χωρίς αποκλεισμούς, αναπτυξιακό, με εθνική στρατηγική που να δίνει ίσες ευκαιρίες σε νέους και παλιούς, συνέχεια του νόμου της Μελίνας Μερκούρη. Πρέπει να αλλάξουν τα οικονομικά δεδομένα αλλά χωρίς εκβιασμούς. Δεν απειλεί κανένας κανέναν.» Η συνέντευξη τύπου απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν τέθηκε το ερώτημα από το πάνελ «γιατί δημοσίως το ΕΚΚ δεν πήρε θέση στο θέμα της αποχής των ταινιών, στηρίζοντας το Φεστιβάλ; Γιατί δεν κάλεσε τους κινηματογραφιστές να φέρουν τις ταινίες τους; Γιατί δεν ενημερώθηκαν οι συντελεστές των ταινιών ότι οι ταινίες τους θα απέχουν, όπως κατείγγειλαν εκπρόσωποι των σεναριογράφων και των μουσικοσυνθετών;»
Κλείνοντας, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών κατέθεσε τις προτάσεις της για την ελληνική κινηματογραφία. Αρχικά προτείνουν να πραγματοποιηθεί ένα αίτημα όλης της κινηματογραφικής κοινότητας που εδώ και 40 χρόνια περιμένει να νομοθετηθεί και να υλοποιηθεί, η κινηματογραφική εκπαίδευση.
Επιπλέον ζητούν την ψήφιση ενός αναπτυξιακού κινηματογραφικού νόμου. Με ξεκάθαρη αναπτυξιακή κατεύθυνση και εθνική στρατηγική, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των κινηματογραφιστών και να τους αποδεσμεύει από κάθε είδους προβλήματα και να αντιμετωπίζει τα θέματα του κινηματογράφου στο σύνολό τους. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει με τον νόμο – πλαίσιο του 1986 της Μελίνας Μερκούρη.
Επίσης, η Εταιρεία προτείνει να αποδωθεί το 1,5 % των ακαθαρίστων εσόδων των τηλεοπτικών σταθμών για τον κινηματογράφο όπως ορίζεται από το προεδρικό διάταγμα και να εφαρμοστεί σύστημα φοροαπαλλαγής, το περίφημο Taxe Shelter όπως εφαρμόζεται εδώ και καιρό σε πολλές ευρωπαικές χώρες. Επιπλέον, ζητούν την επιστροφή του ειδικού φόρου στους παραγωγούς – σκηνοθέτες όπως υπήρχε στο νόμο της Μερκούρη και δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Τέλος, επιθυμούν τη ριζική ανανέωση του ρόλου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου ώστε να αποφευχθεί η λειτουργία του ως κέντρο εξάρτησης και ομηρίας των ελλήνων δημιουργών.
Μέχρι σήμερα η λειτουργία του Ε.Κ.Κ χαρακτηρίζονταν από την πλήρη ανυπαρξία προγραμματικής λειτουργίας και αδυναμίας σύνταξης ενός στοιχειώδους επιχειρησιακού σχεδιασμού. Υπήρχε αδυναμία πληρωμής των προβλεπομένων από τα συμβόλαια που έχει υπογράψει με τους παραγωγούς, δόσεων με αποτέλεσμα πολλές παραγωγές ταινιών να βρεθούν μετέωρες με το φάσμα της οικονομικής καταστροφής μπροστά τους. Ένα ακόμη πρόβλημα του Κέντρου ήταν η μείωση των εγκρίσεων των προτάσεων και η μείωση των δραματικών επιχορηγήσεων.
Τέλος, όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη η πρόταση της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών είναι να γίνει πόλος παραγωγής οπτικοακουστικού προϊόντος από ένα μικτό φορέα με αποκέντρωση, δημιουργία νέων θέσεων και σύσταση ταινιοθήκης της Βόρειας Ελλάδας.
Δημήτρης Τσάκωνας
