Ο κανόνας για όποιον ασκεί διοίκηση είναι ο καταρτισμός ενός σχεδίου, έστω και αναποτελεσματικού, παρά η ανυπαρξία σχεδίου. Το κακό σχέδιο είναι καλύτερο από το μη σχέδιο, και τούτο διότι στην πρώτη περίπτωση κάτι καλό μπορεί προκύψει από τις ενδιάμεσες εφαρμογές του, ενώ η μη ύπαρξη σχεδίου οδηγεί μάλλον σε αρνητικά αποτελέσματα.
Κατά τις εκλογές λάβαμε υπόψη τις διαβεβαιώσεις της νυν κυβέρνησης ότι έχει πλήρως καταρτισμένο σχέδιο και μάλιστα κοστολογημένο, όταν απαντούσε στις αιτιάσεις της τότε κυβέρνησης πως απαιτούνται 12 δισ. ευρώ για να επιτευχθούν οι τεθέντες στόχοι.
Τώρα, μετά από 2,5 μήνες, φοβούμαι να πω ότι δεν υπήρχε κανένα σχέδιο, ή αν υπήρχε αποδείχθηκε ανεφάρμοστο και τέθηκε στο συρτάρι. Το αποτέλεσμα είναι πως σαλπάρουμε σε σκάφος ακυβέρνητο. Και δεν αποτελεί δικαιολογία το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο προσπαθούν να εξεύρουν τα αναγκαία ποσά για την λειτουργία του κράτους, επειδή υπάρχουν κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις που δεν συνδέονται με το υπουργείο Οικονομικών.
Πρέπει να υποθέσω ότι το σχέδιο που υπήρχε για βελτίωση των συνθηκών κράτησης στις φυλακές και που επί 2,5 μήνες επεξεργαζόταν ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλος, προέβλεπε ως ενέργεια άμεσης προτεραιότητας την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και της μητέρας καταδικασμένου επίσης τρομοκράτη; Αυτή είναι η λύση του προβλήματος, ώστε να είναι το πρώτο νομοσχέδιο που καταθέτει ο υπουργός;
Ειρήσθω εν παρόδω, ότι η αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού δεν είναι απλή υπόθεση. Επειδή ναι μεν για ανθρωπιστικούς λόγους θα μπορούσε να ευσταθεί το επιχείρημα ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με πολύ μεγάλο βαθμό αναπηρίας, ο οποίος δεν μπορεί πια να βάζει βόμβες, όμως η άρνηση των δικαστών στα επανειλημμένα αιτήματα αποφυλάκισής του, εδράζεται στο ότι μπορεί να παίξει καθοδηγητικό ρόλο παρανόμων ομάδων, όπως επιχείρησε και ο αδελφός του με την απόδρασή του.
Δεν είναι απάνθρωποι οι πολλοί δικαστές που μέχρι τώρα απέρριπταν τα αιτήματα. Λαμβανομένου όμως υπόψη ότι υπάρχουν και παρεμβάσεις χωρών, πολίτες των οποίων έπληξε η δραστηριότητα του Σάββα Ξηρού, πρόκειται για περιπλεγμένη υπόθεση, που δεν είναι μόνον ανθρωπιστικού χαρακτήρα.
Επανέρχομαι, στο αρχικό θέμα. Ποια είναι τα σχέδια σε άλλα υπουργεία, όπου εξαγγελίες, αλλά και αποφάσεις, αλληλοαναιρούνται μεταξύ των υπουργών που έχουν διάφορη εκτίμηση των καταστάσεων; Αλλά και πώς να μας πάρουν στα σοβαρά, όταν ο κ. Λαφαζάνης και οι συν αυτώ πιστεύουν ότι τους δόθηκε η ευκαιρία για μπολσεβικοποίηση της Ελλάδας, σε μια εποχή όπου οι κομμουνιστικές ιδέες αντιμετωπίζονται παντού στη Δύση με ειρωνικά χαμόγελα, εκτός από την Ελλάδα και την Βόρειο Κορέα;
Δε χρειάζεται α υπενθυμίσω πόσες φορές έχω γράψει -πριν και μετά τις εκλογές- ότι ο κ. Τσίπρας είναι παγιδευμένος στην μειοψηφία του κόμματός του, που αποτελεί όμως και την βάση εκκίνησής του. Και που ελέγχει τον κομματικό μηχανισμό, αλλά και τον συνδικαλιστικό τομέα. Και αν πέσει η κυβέρνηση, δεν χρειάζεται να αναζητηθεί υπαίτιος δάκτυλος στην κα Μέρκελ, η οποία δεν χρειάζεται να κοπιάσει αφού πολλοί «δάκτυλοι» βρίσκονται στο περιβάλλον του πρωθυπουργού.
Ο κ. Πανούσης στην προσπάθειά του να απεκδυθεί των ευθυνών του, με μια φράση εξήγησε επαρκώς την κατάσταση που επικρατεί. Αναρωτήθηκε, αν ο κ. Τσίπρας «θα παίξει με το 4% των έξαλλων ή με το υπόλοιπο 32% που τον ψήφισε, τους σοβαρούς συντηρητικούς και προοδευτικούς πολίτες». Εγώ με τη σειρά αναρωτιέμαι, πότε κατάλαβε ο κ. Πανούσης ότι υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ ένα «έξαλλο 4%», μετά τις εκλογές; Τόσα χρόνια δεν είχε πέσει κάτι στην αντίληψή του; Δεν είχε καταλάβει πού πηγαίνει; Βεβαίως, με κάτι τέτοια θα βρει στο κοινό ευνοϊκή απήχηση μια «ηρωική» έξοδός του για την οποία μας προετοιμάζει.
Ο κ. Τσίπρας -το ξανάγραψα- διώχνοντας το έξαλλο 4% από το κόμμα, δεν θα έχει πρόβλημα στην Βουλή, επειδή θα υπάρξουν βουλευτές που θα στηρίξουν την κυβέρνηση, με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα λάβει υπόψη του την βούληση του «32% των σοβαρών».
Όμως, θα έχει στους δρόμους καθημερινά τους συντρόφους του, εξαγριωμένους μάλιστα επειδή προδόθηκαν, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Όλα αυτά σημαίνουν, πως αν με τον ένα ή άλλο τρόπο εξασφαλιστούν τα χρήματα από την Ευρώπη, δεν λύθηκαν τα προβλήματα, επειδή αυτά βρίσκονται δίπλα του.
Ο Μακεδών
