Η ΕΚΤ έχει την δύναμη να περιορίσει την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στη ρευστότητα από την 1η Μαρτίου, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει την φυγή των καταθέσεων στις τράπεζες, ακόμα και να αναγκάσουν την ελληνική κυβέρνηση να επιβάλλει περιορισμούς κεφαλαίων, γράφει δημοσίευμα των Financial Times.
Όπως σημειώνει, παρά τα ρίσκα αυτά η ΕΚΤ, αν και μέχρι στιγμής, έχει μείνει σιωπηλή εκτός της διαμάχης μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας, παρατηρώντας τις εξελίξεις, έχει σηματοδοτήσει ότι θα παραμείνει αμετακίνητη στη θέση της ότι η Ελλάδα πρέπει να βρίσκεται σε πρόγραμμα για να λάβει ρευστότητα.
«Είναι ξεκάθαρα ένα παιχνίδι. Η ΕΚΤ προσπαθεί να πιέσει την Ελλάδα», τονίζει ο Philippe Legrain ερευνητής στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο του London School of Economics.
Εάν η ΕΚΤ σταματήσει να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις για τη ρευστότητα προς τις τράπεζες κι επιπλέον εάν απαγορεύσει και την πρόσβασή τους στον ELA θα καθιστούσε τις ελληνικές τράπεζες αφερέγγυες και στην ουσία χρεοκοπημένες.
Όμως, παράλληλα, αυτό θα υπονόμευε και την ίδια την ΕΚΤ και τα stress tests που διεξήγαγε το 2014 στις ευρωπαϊκές τράπεζες, αφού οι τρεις από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες πέρασαν τα τεστ αντοχής.
«Η ΕΚΤ θεωρεί ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να φτάσει η 1η Μαρτίου και να μην έχουν ρευστότητα οι τράπεζες. Αλλά αυτό δεν είναι ξεκάθαρο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ», τονίζει ο Karl Whelan καθηγητής οικονομικών στο University College Dublin.
Εάν η ελληνική κυβέρνηση κρατήσει τη θέση της η ΕΚΤ θα κάνει πίσω;, αναρωτιούνται οι Financial Times, υπενθυμίζοντας την ιστορία της Κύπρου.
Ωστόσο, το ενδεχόμενο να γίνει ξανά το ίδιο είναι περιορισμένες, σύμφωνα με τον Whelan.
«Ό,τι έγινε στην Κύπρο, έγινε. Υπάρχει το ρίσκο ότι εάν επιβληθούν περιορισμοί κεφαλαίου και στην Ελλάδα τότε οι καταθέτες σε χώρες όπως η Πορτογαλία θα πανικοβληθούν κι αυτό δεν το θέλουν οι Ευρωπαίοι» υποστηρίζει.
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση παραμένει αμφίβολο τι θα κάνει ο Μάριο Ντράγκι.
«Θα με εξέπληττε εάν ο Ντράγκι επέλεγε να βγει μπροστά τώρα. Δεν νομίζω ότι ο κεντρικός τραπεζίτης θέλει να είναι αυτός που θα ρισκάρει να ανατινάξει το κοινό νόμισμα. Άλλωστε τι όφελος θα έχει για αυτόν;», συμπληρώνει ο Legrain.
