Με τον Ανδρέα Παπανδρέου, και την απειλή του να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις στη χώρα, το 1981, παρομοιάζουν οι Financial Times τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, σχολιάζοντας τη σκληρή ρητορική του για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.
Μάλιστα, αναφέρονται σε τέσσερις λόγους για τους οποίους οι δύο περιστάσεις έχουν αρκετές ομοιότητες.
Οι πρώτες δύο ομοιότητες, σύμφωνα με τους FT, είναι πως η Γερμανία έχει αντικαταστήσει τις ΗΠΑ στη θέση του κακού για τους Έλληνες, ενώ υπεύθυνη για τα προβλήματα των Ελλήνων θεωρείται η τρόικα αντί του ΝΑΤΟ.
Το τρίτο στοιχείο που επικαλούνται οι Financial Times είναι η ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ σημαντικών στελεχών του «παλαιού» ΠΑΣΟΚ μετά την πτώση των ποσοστών του κόμματος που θεωρήθηκε υπεύθυνο για την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας.
Το τέταρτο στοιχείο είναι ότι τέτοιου είδους ρητορική έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στον περιορισμό των εσωτερικών εντάσεων σημειώνοντας ότι ο Τσίπρας βρέθηκε αντιμέτωπος με την αριστερή πτέρυγα που αντιτίθεται στον συμβιβασμό με τους πιστωτές.
«Τελικά η στρατηγική Παπανδρέου απέδωσε και η ένταση με την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες χάλαρωσε. Υπάρχουν σημάδια ότι ο κ. Τσίπρας θα ήθελε να κάνει την ίδια μανούβρα. Η φράση του για "τα εγκληματα και τις καταστροφές που προκλήθηκαν από τις δυνάμεις του Τρίτου Ράιχ" ήρθε ακριβώς πριν την έναρξη των λεπτομερών διαπραγματεύσεων με τους Θεσμούς για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος», γράφει το δημοσίευμα.
Ο συντάκτης σημειώνει ωστόσο μια διαφορά: «Ο Παπανδρέου είχε αντιμετωπίσει τα θέματα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης όσο ο ίδιος ήταν ακόμα αντιπολίτευση κρατώντας υπό αυστηρό έλεγχο το κόμμα του και λαμβάνοντας αποφάσεις με ένα μικρό συμβούλιο έμπιστών συνεργατών. Αντίθετα ο Τσίπρας χρειάστηκε μια συνεδρίαση διάρκειας 11 ωρών με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να υπερασπιστεί τη στροφή - κατά τους FT - 180 μοιρών όσον αφορά το τρέχον πρόγραμμα με 30 βουλευτές να εκδηλώνουν τη διαφωνία τους».
«Η ένταξη στη διαδικασία διακυβέρνησης της Αριστερής Πλατφόρμας, που περιλαμβάνει από Μαρξιστές-Λενινιστές έως υποστηρικτές του Ούγκο Τσάβες τις επόμενες εβδομάδες είναι μια αποστολή που ίσως ακόμα και ο Παπανδρέου να μην μπορούσε να φέρει εις πέρας» καταλήγει το άρθρο.
