Για…αναδάσωση καλά πάω;

Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr
 
Την ώρα που (ξανα)καιγόταν η Αττική, βρισκόμουν στα καμένα της Χανιώτης. Μάλιστα, επειδή «φούντωσα» - μ΄ αυτά και μ΄ άλλα - έκανα μια βόλτα μέχρι τα καμένα της Σκιώνης. Ήθελα να μάθω τι έγινε, όχι στις δηλώσεις και εξαγγελίες, αλλά επί τόπου, στα κορμοπλέγματα για πλημμύρες και στα δενδρύλλια που βάλαμε –λέμε τώρα- ώστε να ξαναπρασινίσει ο τόπος…

Η χωμάτινη διαδρομή, πίσω από τη Χανιώτη και τη χωματερή της, αρχικά με οδήγησε σε καταυλισμό αθίγγανων και φυσικά στην εγκατελελειμένη κατασκήνωση των ΑΜΕΑ και της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Αφού μπήκα στο δρόμο για τη Σκιώνη με τις πολλές στροφές, συνέχισα να βλέπω την καταστροφή της φύσης και τις προσπάθειές της να ξαναβρεί το χρώμα της, με ή χωρίς ανθρώπινη βοήθεια.
Τα βουνά, μαύρα κι άχαρα, αναδείκνυαν που και που τα λίγα πεύκα που σώθηκαν κοντά στις εκκλησιές της περιοχής. Με θέα τη θάλασσα, χωρις φυσικά εμπόδια, ξεχώρισαν και τα ελαιοχώραφα με αρκετά…σπίτια.

Οι ντόπιοι που ρώτησα για το πού θα βρω την… αναδάσωση μού είπαν χαμογελώντας «πιο κάτω, καλά πας…» . Κι όσο πήγαινα για να τη συναντήσω, τοσο έφθανα στη…θάλασσα της  Σκιώνης και την κατασκήνωση «μια φορά κι ένα καιρό…». Τότε, συνειδητοποίησα το παραμύθι των αρμοδίων – όπως είχε καταγγελθεί από πρώην δασάρχες της περιοχής – για  άμεση αναδάσωση κι ότι δεν έπρεπε να το «φάω».

Σήμερα, ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ξαναφτιάχνει αρμοδίους για την περιφρούρηση των δασών, αλλά μέχρι να πάρουν…θέση, μπορούμε να ελπίζουμε στην επίσπευση της διαδικασίας κύρωσης των δασικών χαρτών όλης της χώρας…