Ο ευρωπαϊκός Nότος ζει και όχι μόνο λόγω των ηλιόλουστων παραλιών του, αλλά και γιατί η ιστορία έχει διδάξει ότι πολύ τον μίσησαν, τον λεηλάτησαν και τον καταπάτησαν, αλλά ουδείς κατάφερε να τον κατεδ
της Κωνσταντίνας Δημητρούλη
Ο ευρωπαϊκός νότος ζει και όχι μόνο λόγω των ηλιόλουστων παραλιών του, αλλά και γιατί η ιστορία έχει διδάξει ότι πολύ τον μίσησαν, τον λεηλάτησαν και τον καταπάτησαν αλλά ουδείς κατάφερε να τον κατεδαφίσει. Η επίθεση των τελευταίων μηνών εναντίον του ευρωπαϊκού νότου μπορεί να ήταν ιδιαίτερα σκληρή, αλλά υπάρχουν ακόμα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι σπάταλες οικονομίες του ακόμα επιβιώνουν και μπορούν ακόμα και να λειτουργήσουν ως μοχλός ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια.
Οι επιτυχημένες δημοπρασίες κρατικών ομολόγων και η πτώση των spreads δείχνουν ότι ο ευρωπαϊκός νότος αντέχει ακόμα τις πιέσεις. Μπορεί τα μέτρα λιτότητας να έχουν πλήξει την κατανάλωση και να έχουν προκαλέσει ασφυξία στην αγορά εργασίας σε Πορτογαλία, Ελλάδα και Ισπανία, αλλά δεν θα πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες οικονομίες αντιστοιχούν περίπου στο 30% του συνολικού ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Αυτός είναι και ο λόγος ανησυχίας ότι η κρίση στην περιοχή θα εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις.
Επομένως, το μέγεθος αυτών των οικονομιών μπορεί να μην είναι ανάλογο αυτών που καθορίζουν την πορεία της παγκόσμιας ανάπτυξης (βλ. Γερμανία, ΗΠΑ, Κίνα κλπ), αλλά σίγουρα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο για να του γυρίσει κάποιος, δηλαδή ο ευρωπαϊκός βορράς, την πλάτη. Μπορεί φυσικά τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί να βαραίνουν τις ψυχές και ελαφραίνουν τα πορτοφόλια, αλλά η πολιτική αυτή εφόσον φυσικά εφαρμοστεί με δίκαιο και έντιμο τρόπο - απαραίτητη προϋπόθεση - θα μπορούσε τελικά να καταλήξει σε ρυθμούς ανάπτυξης και σε οικονομική άνθηση τα επόμενα πέντε χρόνια.
Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: ότι η επιτάχυνση αυτής της πολιτικής θα έχει αντίστροφα αποτελέσματα στεγνώνοντας την αγορά και επιπλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης, εφόσον ο στόχος θα πρέπει να είναι η οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού νότου σε γερά θεμέλια με νόμους και κανόνες, οι οποίοι θα εφαρμόζονται για το σύνολο της κοινωνίας και όχι στους πιο αδύναμους.
Βέβαια, όλα αυτά ακούγονται για μία ακόμα φορά ως ευχολόγια. Αλλά η περίπτωση της Πορτογαλίας, η οποία θεωρήθηκε ένα από τα οικονομικά θαύματα, καθώς εφάρμοσε νωρίς μέτρα λιτότητας, υψηλούς φόρους και μείωση δαπανών, καταδεικνύει ότι δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές που παραπέμπουν στο πονάει κεφάλι-κόβει κεφάλι.
Αντίθετα, η Γερμανία, η οποία αναμφισβήτητα έχει καταντήσει «σπαστική» για πολλούς ανά την Ευρώπη, συστήνει μία πιο ήπια συνταγή, καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα τα συνδυάζει και με μία τζούρα κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι γερμανικές αρχές στο πλαίσιο ευρύτερης έρευνας για φορολογική απάτη έκαναν έφοδο σε 13 υποκαταστήματα της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. Οι εισαγγελικές αρχές του Ντίσελντορφ ανακοίνωσαν χθες ότι περίπου 150 ανακριτές έλαβαν μέρος στις έρευνες, που εστιάζονται σε κατηγορίες ότι προσωπικό της ελβετικής τράπεζας βοήθησε πελάτες στο να αποφύγουν την καταβολή φόρων. Οι γερμανικές φορολογικές αρχές είχαν αγοράσει το Φεβρουάριο ένα CD που φέρεται ότι περιείχε πληροφορίες για περίπου 1.100 ευκατάστατους Γερμανούς. Οι αρχές πιστεύουν ότι συνολικό μη δηλωθέν εισόδημα 1,2 δισ. ευρώ βρίσκεται σε λογαριασμούς ελβετικών τραπεζών. Πρόκειται για μία είδηση που πέρασε στα ψιλά, αλλά αποδεικνύει ότι οι αρχές της Γερμανίας δεν αστειεύονται και ξέρουν τελικά καλύτερα από τον ευρωπαϊκό νότο από που θα πιάσουν την άκρη του νήματος, ώστε να ξετυλίξουν το κουβάρι των εσόδων που θα καταλήξουν στα δημόσια ταμεία.
Επομένως, ο ευρωπαϊκός νότος ακόμα και εν μέσω του θέρους και μετά από τις χειμερινές επιθέσεις μπορεί να ορθοποδήσει, αρκεί να αλλάξει γραμμή πλώρης και να διδαχθεί από τη Γερμανία, αναζητώντας τη σωτηρία όχι σε συντάξεις και επιδόματα αλλά κάτω από τις ακριβοπληρωμένες σεζλόνγκ.
Ο ευρωπαϊκός νότος ζει και όχι μόνο λόγω των ηλιόλουστων παραλιών του, αλλά και γιατί η ιστορία έχει διδάξει ότι πολύ τον μίσησαν, τον λεηλάτησαν και τον καταπάτησαν αλλά ουδείς κατάφερε να τον κατεδαφίσει. Η επίθεση των τελευταίων μηνών εναντίον του ευρωπαϊκού νότου μπορεί να ήταν ιδιαίτερα σκληρή, αλλά υπάρχουν ακόμα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι σπάταλες οικονομίες του ακόμα επιβιώνουν και μπορούν ακόμα και να λειτουργήσουν ως μοχλός ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια.
Οι επιτυχημένες δημοπρασίες κρατικών ομολόγων και η πτώση των spreads δείχνουν ότι ο ευρωπαϊκός νότος αντέχει ακόμα τις πιέσεις. Μπορεί τα μέτρα λιτότητας να έχουν πλήξει την κατανάλωση και να έχουν προκαλέσει ασφυξία στην αγορά εργασίας σε Πορτογαλία, Ελλάδα και Ισπανία, αλλά δεν θα πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες οικονομίες αντιστοιχούν περίπου στο 30% του συνολικού ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Αυτός είναι και ο λόγος ανησυχίας ότι η κρίση στην περιοχή θα εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις.
Επομένως, το μέγεθος αυτών των οικονομιών μπορεί να μην είναι ανάλογο αυτών που καθορίζουν την πορεία της παγκόσμιας ανάπτυξης (βλ. Γερμανία, ΗΠΑ, Κίνα κλπ), αλλά σίγουρα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο για να του γυρίσει κάποιος, δηλαδή ο ευρωπαϊκός βορράς, την πλάτη. Μπορεί φυσικά τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί να βαραίνουν τις ψυχές και ελαφραίνουν τα πορτοφόλια, αλλά η πολιτική αυτή εφόσον φυσικά εφαρμοστεί με δίκαιο και έντιμο τρόπο - απαραίτητη προϋπόθεση - θα μπορούσε τελικά να καταλήξει σε ρυθμούς ανάπτυξης και σε οικονομική άνθηση τα επόμενα πέντε χρόνια.
Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: ότι η επιτάχυνση αυτής της πολιτικής θα έχει αντίστροφα αποτελέσματα στεγνώνοντας την αγορά και επιπλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης, εφόσον ο στόχος θα πρέπει να είναι η οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού νότου σε γερά θεμέλια με νόμους και κανόνες, οι οποίοι θα εφαρμόζονται για το σύνολο της κοινωνίας και όχι στους πιο αδύναμους.
Βέβαια, όλα αυτά ακούγονται για μία ακόμα φορά ως ευχολόγια. Αλλά η περίπτωση της Πορτογαλίας, η οποία θεωρήθηκε ένα από τα οικονομικά θαύματα, καθώς εφάρμοσε νωρίς μέτρα λιτότητας, υψηλούς φόρους και μείωση δαπανών, καταδεικνύει ότι δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές που παραπέμπουν στο πονάει κεφάλι-κόβει κεφάλι.
Αντίθετα, η Γερμανία, η οποία αναμφισβήτητα έχει καταντήσει «σπαστική» για πολλούς ανά την Ευρώπη, συστήνει μία πιο ήπια συνταγή, καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα τα συνδυάζει και με μία τζούρα κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι γερμανικές αρχές στο πλαίσιο ευρύτερης έρευνας για φορολογική απάτη έκαναν έφοδο σε 13 υποκαταστήματα της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. Οι εισαγγελικές αρχές του Ντίσελντορφ ανακοίνωσαν χθες ότι περίπου 150 ανακριτές έλαβαν μέρος στις έρευνες, που εστιάζονται σε κατηγορίες ότι προσωπικό της ελβετικής τράπεζας βοήθησε πελάτες στο να αποφύγουν την καταβολή φόρων. Οι γερμανικές φορολογικές αρχές είχαν αγοράσει το Φεβρουάριο ένα CD που φέρεται ότι περιείχε πληροφορίες για περίπου 1.100 ευκατάστατους Γερμανούς. Οι αρχές πιστεύουν ότι συνολικό μη δηλωθέν εισόδημα 1,2 δισ. ευρώ βρίσκεται σε λογαριασμούς ελβετικών τραπεζών. Πρόκειται για μία είδηση που πέρασε στα ψιλά, αλλά αποδεικνύει ότι οι αρχές της Γερμανίας δεν αστειεύονται και ξέρουν τελικά καλύτερα από τον ευρωπαϊκό νότο από που θα πιάσουν την άκρη του νήματος, ώστε να ξετυλίξουν το κουβάρι των εσόδων που θα καταλήξουν στα δημόσια ταμεία.
Επομένως, ο ευρωπαϊκός νότος ακόμα και εν μέσω του θέρους και μετά από τις χειμερινές επιθέσεις μπορεί να ορθοποδήσει, αρκεί να αλλάξει γραμμή πλώρης και να διδαχθεί από τη Γερμανία, αναζητώντας τη σωτηρία όχι σε συντάξεις και επιδόματα αλλά κάτω από τις ακριβοπληρωμένες σεζλόνγκ.
