Θετική εξέλιξη χαρακτηρίζει την ενδεχόμενη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης ο πρόεδρος της S&P, Ντίβεν Σάρμα, καθώς θα βοηθούσε να επιστρέψει η επενδυτική εμπιστοσύνη στις αγορές.
της Κωνσταντίνας Δημητρούλη
Τοποθέτηση σε ένα θέμα, για το οποίο μάλλον δεν τους ζητήθηκε η γνώμη τους, κάνουν οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης. Θετική εξέλιξη χαρακτηρίζει την ενδεχόμενη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης ο πρόεδρος της Standard & Poor΄s, Ντίβεν Σάρμα, καθώς θα βοηθούσε να επιστρέψει η επενδυτική εμπιστοσύνη στις αγορές. Όπως σημειώνει ο κ. Σάρμα, μόνο θετικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο βήμα, καλωσορίζοντας τον ανταγωνισμό που θα φέρει άλλος ένας γίγαντας των αξιολογήσεων.
Δεν νομίζω ότι θα διαφωνούσε κανείς με τον κ. Σάρμα. Απλά αυτό που προξενεί εντύπωση είναι πως έχουν το θράσος να τοποθετούνται στο αν πρέπει η Ευρώπη να έχει ή όχι έναν δικό της οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης, όταν επί δεκαετίας μονοπωλούσαν με τις αξιολογήσεις τους την παγκόσμια αγορά. Επιπλέον, με τις ίδιες αυτές αξιολογήσεις τους οδηγούσαν στην καταστροφή ολόκληρες οικονομίες επιτρέποντας σε κάποιους να κάνουν παιχνίδι σε βάρος του μέλλοντος κάποιων λαών ή αποκρύπτοντας στοιχεία για να πλουτίσουν από την κατάρρευση των εταιρειών. Μιλάω για την περίπτωση της αμερικανικής Enron το 2002 όταν επέμεναν ακόμα και τη τελευταία εβδομάδα πριν καταρρεύσει ο ενεργειακός γίγαντας ότι όλα έβαιναν καλώς.
Η συζήτηση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου, ώστε να υπάρχει ένα αντίπαλο δέος στους τρεις αμερικανικούς κολοσσούς που ελέγχουν την αγορά, ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά τη διπλή υποβάθμιση της Πορτογαλίας από τη Moody΄s.
Έντονα επικριτικός απέναντι στο υπάρχον ολιγοπώλιο των τριών διεθνών οίκων αξιολόγησης εμφανίστηκε σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Liberation και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Όπως τόνισε σε άλλο σημείο, οι οίκοι αξιολόγησης έχουν την τάση να μεγαλοποιούν τις κινήσεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω των χρηματαγορών, γεγονός που αντιβαίνει στην οικονομική σταθερότητα.
Και αν όλη αυτή η σκληρή κριτική για τους οίκους αξιολόγησης ήταν άδικη τότε γιατί κάποιοι φοβούνται κύμα μηνύσεων από επενδυτές τη στιγμή μάλιστα που και το νέο νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα στις ΗΠΑ διευκολύνει την προσφυγή στη δικαστική οδό;
Σε συνέντευξή του στη γερμανική οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt» ο κ. Σάρμα, εξέφρασε την ανησυχία του ότι το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο θα επιτρέψει σε αρκετούς επενδυτές να κατηγορήσουν τους οίκους αξιολόγησης για τις δικές τους εσφαλμένες επιλογές.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, αφού όλοι γνωρίζουν τον σκοτεινό ρόλο αυτών των οίκων εδώ και δεκαετίες, να θωρακίσουν τις οικονομίες και τον επιχειρηματικό κόσμο όχι δημιουργώντας νέους οίκους, αλλά περιορίζοντας τις εξουσίες τους και φυσικά τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν στην πραγματική οικονομία και στην ελεύθερη αγορά. Διότι έχει πολύ μικρή σημασία η χώρα προέλευσης των κερδοσκοπικών κινήσεων. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιοι πότε και γιατί κάνουν αυτές τις αξιολογήσεις. Και ο μόνος τρόπος να απαντήσει κανείς σε αυτά τα ερωτήματα είναι να τους στριμώξει και να μην τους επιτρέψει να συνεχίζουν το «βρώμικο παιχνίδι» τους.
Τοποθέτηση σε ένα θέμα, για το οποίο μάλλον δεν τους ζητήθηκε η γνώμη τους, κάνουν οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης. Θετική εξέλιξη χαρακτηρίζει την ενδεχόμενη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης ο πρόεδρος της Standard & Poor΄s, Ντίβεν Σάρμα, καθώς θα βοηθούσε να επιστρέψει η επενδυτική εμπιστοσύνη στις αγορές. Όπως σημειώνει ο κ. Σάρμα, μόνο θετικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο βήμα, καλωσορίζοντας τον ανταγωνισμό που θα φέρει άλλος ένας γίγαντας των αξιολογήσεων.
Δεν νομίζω ότι θα διαφωνούσε κανείς με τον κ. Σάρμα. Απλά αυτό που προξενεί εντύπωση είναι πως έχουν το θράσος να τοποθετούνται στο αν πρέπει η Ευρώπη να έχει ή όχι έναν δικό της οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης, όταν επί δεκαετίας μονοπωλούσαν με τις αξιολογήσεις τους την παγκόσμια αγορά. Επιπλέον, με τις ίδιες αυτές αξιολογήσεις τους οδηγούσαν στην καταστροφή ολόκληρες οικονομίες επιτρέποντας σε κάποιους να κάνουν παιχνίδι σε βάρος του μέλλοντος κάποιων λαών ή αποκρύπτοντας στοιχεία για να πλουτίσουν από την κατάρρευση των εταιρειών. Μιλάω για την περίπτωση της αμερικανικής Enron το 2002 όταν επέμεναν ακόμα και τη τελευταία εβδομάδα πριν καταρρεύσει ο ενεργειακός γίγαντας ότι όλα έβαιναν καλώς.
Η συζήτηση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου, ώστε να υπάρχει ένα αντίπαλο δέος στους τρεις αμερικανικούς κολοσσούς που ελέγχουν την αγορά, ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά τη διπλή υποβάθμιση της Πορτογαλίας από τη Moody΄s.
Έντονα επικριτικός απέναντι στο υπάρχον ολιγοπώλιο των τριών διεθνών οίκων αξιολόγησης εμφανίστηκε σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Liberation και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Όπως τόνισε σε άλλο σημείο, οι οίκοι αξιολόγησης έχουν την τάση να μεγαλοποιούν τις κινήσεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω των χρηματαγορών, γεγονός που αντιβαίνει στην οικονομική σταθερότητα.
Και αν όλη αυτή η σκληρή κριτική για τους οίκους αξιολόγησης ήταν άδικη τότε γιατί κάποιοι φοβούνται κύμα μηνύσεων από επενδυτές τη στιγμή μάλιστα που και το νέο νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα στις ΗΠΑ διευκολύνει την προσφυγή στη δικαστική οδό;
Σε συνέντευξή του στη γερμανική οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt» ο κ. Σάρμα, εξέφρασε την ανησυχία του ότι το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο θα επιτρέψει σε αρκετούς επενδυτές να κατηγορήσουν τους οίκους αξιολόγησης για τις δικές τους εσφαλμένες επιλογές.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, αφού όλοι γνωρίζουν τον σκοτεινό ρόλο αυτών των οίκων εδώ και δεκαετίες, να θωρακίσουν τις οικονομίες και τον επιχειρηματικό κόσμο όχι δημιουργώντας νέους οίκους, αλλά περιορίζοντας τις εξουσίες τους και φυσικά τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν στην πραγματική οικονομία και στην ελεύθερη αγορά. Διότι έχει πολύ μικρή σημασία η χώρα προέλευσης των κερδοσκοπικών κινήσεων. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιοι πότε και γιατί κάνουν αυτές τις αξιολογήσεις. Και ο μόνος τρόπος να απαντήσει κανείς σε αυτά τα ερωτήματα είναι να τους στριμώξει και να μην τους επιτρέψει να συνεχίζουν το «βρώμικο παιχνίδι» τους.
