Έμεινε το μάτι των Γερμανών στα ελληνικά νησιά και τα θέλουν τώρα με την κρίση και το μαύρο μας το χάλι, διότι - εδώ που τα λέμε - τόσα πολλά ποιος τα φυλάει και ποιος τα νοιάζεται, χειμώνα-καλοκαίρι;
Της Μελίνας Καραπαναγιωτιδου
Στο μάτι των Γερμανών, πριν από χρόνια, μπήκε η Ισπανία και η Μαγιόρκα. Όμως, δυστυχώς για μας, ευτυχώς για τους Βάσκους, δεν κατάφεραν να «βρουν» θάλασσα προς δυτικά και έτσι ήρθε η σειρά μας ή μάλλον η…ώρα μας. Οι «φίλοι» μας στην ΕΕ, σκέφθηκαν ότι στον βαλκανικό νότο, ανάμεσα στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι και στην Τουρκία του Ερντογάν, υπάρχει μια χώρα - που τη μια είναι του Παπανδρέου και την άλλη του Καραμανλή - και έχει νησάκια και ήλιο με το τσουβάλι, χωρίς ακτοπλοϊκές και αεροπορικές συνδέσεις, χωρίς βιολογικούς και ΧΥΤΑ και χωρίς ενδιαφέρον από την κεντρική εξουσία. Όμως, κατα τ΄ άλλα είναι πολύ ωραία. Οι κάτοικοι κάνουν διακοπές συνέχεια, δεν έχουν σχολεία και μαθητές, ενώ αν αρρωστήσουν πετάνε με πούμα για τα νοσοκομεία των Αθηνών.
Μας «μελετούσαν», στα μουλωχτά και …πολιτισμένα, κι έβλεπαν ότι παρά τις ελλείψεις καλοπερνάμε ακόμη και τα σαββατοκύριακα. Άσε δε, που αρκετοί εξ αυτών νόμιζαν ότι όλη η Ελλάδα, μια Μύκονος είναι! Με τρελά πάρτι, ξάπλες και αραλίκια, τα είχαν δει όλα. Γυμνό, χρήμα, διασημότητες, αυθαίρετες βίλες και μπόλικες… Τζούλιες, έτοιμες για όλα.
Ως ένα σημείο, ανθρώπινο είναι να «λιγουρευόμαστε» την ατελείωτη ευχαρίστηση των άλλων και να σκεπτόμαστε π.χ. πόρσε, μερσεντές, «μπέμπες» και μεγάλους «αυτομπάνκ» χωρίς κατολισθήσεις και Τέμπη. Όμως την ίδια ώρα, λόγω έμφυτης ελληνικής μεγαλοσύνης, εμείς τους φτύναμε για να μην τους βασκάνουμε, πράγμα που τώρα κάνουν κι αυτοί, χωρίς να ξέρουν από βασκανίες και ξεματιάσματα, αλλά μόνο από χειρονομίες.
Μας φτύνουν…σκέτα, αν και είμαστε πεπεισμένοι ότι έπιασε ψιλόβροχο και μπόρα είναι, θα περάσει. Μέχρι τότε, ας προσευχηθούμε στο θεό της Ελλάδος, να τα πάει καλά σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου, στη συνάντηση που έχει με την Άγκελα Μέρκελ, ώστε να μην νιώσουμε χαμένοι από χέρι, ούτε ατιμασμένοι και πάλι από Γερμανούς.
Στο μάτι των Γερμανών, πριν από χρόνια, μπήκε η Ισπανία και η Μαγιόρκα. Όμως, δυστυχώς για μας, ευτυχώς για τους Βάσκους, δεν κατάφεραν να «βρουν» θάλασσα προς δυτικά και έτσι ήρθε η σειρά μας ή μάλλον η…ώρα μας. Οι «φίλοι» μας στην ΕΕ, σκέφθηκαν ότι στον βαλκανικό νότο, ανάμεσα στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι και στην Τουρκία του Ερντογάν, υπάρχει μια χώρα - που τη μια είναι του Παπανδρέου και την άλλη του Καραμανλή - και έχει νησάκια και ήλιο με το τσουβάλι, χωρίς ακτοπλοϊκές και αεροπορικές συνδέσεις, χωρίς βιολογικούς και ΧΥΤΑ και χωρίς ενδιαφέρον από την κεντρική εξουσία. Όμως, κατα τ΄ άλλα είναι πολύ ωραία. Οι κάτοικοι κάνουν διακοπές συνέχεια, δεν έχουν σχολεία και μαθητές, ενώ αν αρρωστήσουν πετάνε με πούμα για τα νοσοκομεία των Αθηνών.
Μας «μελετούσαν», στα μουλωχτά και …πολιτισμένα, κι έβλεπαν ότι παρά τις ελλείψεις καλοπερνάμε ακόμη και τα σαββατοκύριακα. Άσε δε, που αρκετοί εξ αυτών νόμιζαν ότι όλη η Ελλάδα, μια Μύκονος είναι! Με τρελά πάρτι, ξάπλες και αραλίκια, τα είχαν δει όλα. Γυμνό, χρήμα, διασημότητες, αυθαίρετες βίλες και μπόλικες… Τζούλιες, έτοιμες για όλα.
Ως ένα σημείο, ανθρώπινο είναι να «λιγουρευόμαστε» την ατελείωτη ευχαρίστηση των άλλων και να σκεπτόμαστε π.χ. πόρσε, μερσεντές, «μπέμπες» και μεγάλους «αυτομπάνκ» χωρίς κατολισθήσεις και Τέμπη. Όμως την ίδια ώρα, λόγω έμφυτης ελληνικής μεγαλοσύνης, εμείς τους φτύναμε για να μην τους βασκάνουμε, πράγμα που τώρα κάνουν κι αυτοί, χωρίς να ξέρουν από βασκανίες και ξεματιάσματα, αλλά μόνο από χειρονομίες.
Μας φτύνουν…σκέτα, αν και είμαστε πεπεισμένοι ότι έπιασε ψιλόβροχο και μπόρα είναι, θα περάσει. Μέχρι τότε, ας προσευχηθούμε στο θεό της Ελλάδος, να τα πάει καλά σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου, στη συνάντηση που έχει με την Άγκελα Μέρκελ, ώστε να μην νιώσουμε χαμένοι από χέρι, ούτε ατιμασμένοι και πάλι από Γερμανούς.
