Όταν το 1947 οι Βρετανοί εγκατέλειπαν μετά πόνου την Ινδία, κανείς δεν μπορούσε τότε να πιστέψει ότι 63 χρόνια μετά η βρετανική οικονομία θα είχε ανάγκη την πάλαι ποτέ αποικία της. Της Κωνσταντίνας Δη
της Κωνσταντίνας Δημητρούλη
Όταν το 1947 οι Βρετανοί εγκατέλειπαν μετά πόνου την Ινδία, κανείς δεν μπορούσε τότε να πιστέψει ότι 63 χρόνια μετά η βρετανική οικονομία θα είχε ανάγκη την πάλαι ποτέ αποικία της, για να αναστηθεί από την ισχυρότατη χρηματοπιστωτική κρίση.
Θα ήταν φυσικά υπερβολή, αν υποστηρίζαμε ότι η Βρετανία και όχι μόνο αλλά και άλλες βιομηχανικά αναπτυγμένες και πλούσιες χώρες του δυτικού κόσμου μετατρέπονται σε «αποικίες» του αναπτυσσόμενου κόσμου. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι υπερπληθείς οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας αποτελούν πολλά υποσχόμενους παραδείσους για τις αναπτυγμένες οικονομίες και εν δυνάμει καταναλωτικές αγορές συνηγορούν στην παραπάνω υπερβολή.
Ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών, Τζορζτ Όσμπορν, ήταν σαφής: η χώρα του και η Ινδία χρειάζεται να ενισχύσουν περαιτέρω το εμπόριό τους και τους χρηματοοικονομικούς δεσμούς, προς όφελος και των δύο. «Προσφέρετέ τους άδειες (για να ανοίξουν υποκαταστήματα) σε μεσαίου μεγέθους πόλεις και θα αδράξουν την ευκαιρία να αποτελέσουν μέρος μιας τεράστιας προσπάθειας να φέρουν τις εκσυγχρονισμένες τραπεζικές υπηρεσίες σε εκατομμύρια ακόμη Ινδούς», σχολίασε ο κ. Όσμπορν, αναφερόμενος στην ανάγκη αύξησης της πρόσβασης των ξένων τραπεζών στην Ινδία. Ο ίδιος υποστήριξε ακόμη την ανάγκη να ολοκληρωθεί η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ινδίας από τις αρχές του 2011.
«Μέχρι το 2020, η συμφωνία μπορεί να αποφέρει οφέλη αξίας 4,5 δισ. ευρώ ετησίως, μοιρασμένα μεταξύ της Ινδίας και της ΕΕ», δήλωσε ο Osborne. «Πρέπει να μειώσουμε το κόστος του εμπορίου, ιδιαίτερα τις καθυστερήσεις στα σύνορα, οι οποίες συχνά αποτελούν μεγαλύτερο εμπόδιο για την πρόσβαση στην αγορά, από ό,τι οι δασμοί», πρόσθεσε ο ίδιος.
Να σημειωθεί ότι ήδη μεγάλες βρετανικές βιομηχανίες, όπως η χαλυβουργία Κόρους και οι αυτοκινητοβιομηχανίες Τζάγκουαρ και Ρόβερ, έχουν περάσει στα χέρια Ινδών επιχειρηματιών και ο πλουσιότερος σήμερα άνθρωπος στη Βρετανία είναι ο Ινδός Λάκσμι Μιτάλ, ιδιοκτήτης του μεγάλου συγκροτήματος χαλυβουργίας, Arcelor-Mittal. Επιπλέον η βρετανική πολεμική βιομηχανία, ΒΑΕ, συνεργάζεται σε κοινά προγράμματα στην Ινδία με την ινδική εταιρεία Ινδουστάν στην κατασκευή αεροσκαφών τύπου Hawk. Στη Βρετανία τα περισσότερα φαρμακεία, οι αλυσίδες μικρών σούπερ μάρκετ και τα «ψιλικατζίδικα» έχουν περάσει στα χέρια Ινδών μεταναστών, ενώ η οικονομική αφρόκρεμα των Ινδών της Βρετανίας αγοράζει τα ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο.
Είναι άκρως εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι πάλαι ποτέ ισχυροί Βρετανοί αποικιοκράτες που χρησιμοποιούσαν τους Ινδούς ως υπηρέτες στην ίδια τους τη χώρα σήμερα να επιστρέφουν στα ίδια γνώριμα μέρη και να ζητούν απεγνωσμένα τη συνεργασία της Ινδίας, προκειμένου να ενισχύσουν την ασθμαίνουσα βρετανική οικονομία. Τελικά οι καιροί έχουν γυρίσματα και τα αφεντικά γίνονται δούλοι και οι δούλοι αφεντικά.
Όταν το 1947 οι Βρετανοί εγκατέλειπαν μετά πόνου την Ινδία, κανείς δεν μπορούσε τότε να πιστέψει ότι 63 χρόνια μετά η βρετανική οικονομία θα είχε ανάγκη την πάλαι ποτέ αποικία της, για να αναστηθεί από την ισχυρότατη χρηματοπιστωτική κρίση.
Θα ήταν φυσικά υπερβολή, αν υποστηρίζαμε ότι η Βρετανία και όχι μόνο αλλά και άλλες βιομηχανικά αναπτυγμένες και πλούσιες χώρες του δυτικού κόσμου μετατρέπονται σε «αποικίες» του αναπτυσσόμενου κόσμου. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι υπερπληθείς οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας αποτελούν πολλά υποσχόμενους παραδείσους για τις αναπτυγμένες οικονομίες και εν δυνάμει καταναλωτικές αγορές συνηγορούν στην παραπάνω υπερβολή.
Ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών, Τζορζτ Όσμπορν, ήταν σαφής: η χώρα του και η Ινδία χρειάζεται να ενισχύσουν περαιτέρω το εμπόριό τους και τους χρηματοοικονομικούς δεσμούς, προς όφελος και των δύο. «Προσφέρετέ τους άδειες (για να ανοίξουν υποκαταστήματα) σε μεσαίου μεγέθους πόλεις και θα αδράξουν την ευκαιρία να αποτελέσουν μέρος μιας τεράστιας προσπάθειας να φέρουν τις εκσυγχρονισμένες τραπεζικές υπηρεσίες σε εκατομμύρια ακόμη Ινδούς», σχολίασε ο κ. Όσμπορν, αναφερόμενος στην ανάγκη αύξησης της πρόσβασης των ξένων τραπεζών στην Ινδία. Ο ίδιος υποστήριξε ακόμη την ανάγκη να ολοκληρωθεί η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ινδίας από τις αρχές του 2011.
«Μέχρι το 2020, η συμφωνία μπορεί να αποφέρει οφέλη αξίας 4,5 δισ. ευρώ ετησίως, μοιρασμένα μεταξύ της Ινδίας και της ΕΕ», δήλωσε ο Osborne. «Πρέπει να μειώσουμε το κόστος του εμπορίου, ιδιαίτερα τις καθυστερήσεις στα σύνορα, οι οποίες συχνά αποτελούν μεγαλύτερο εμπόδιο για την πρόσβαση στην αγορά, από ό,τι οι δασμοί», πρόσθεσε ο ίδιος.
Να σημειωθεί ότι ήδη μεγάλες βρετανικές βιομηχανίες, όπως η χαλυβουργία Κόρους και οι αυτοκινητοβιομηχανίες Τζάγκουαρ και Ρόβερ, έχουν περάσει στα χέρια Ινδών επιχειρηματιών και ο πλουσιότερος σήμερα άνθρωπος στη Βρετανία είναι ο Ινδός Λάκσμι Μιτάλ, ιδιοκτήτης του μεγάλου συγκροτήματος χαλυβουργίας, Arcelor-Mittal. Επιπλέον η βρετανική πολεμική βιομηχανία, ΒΑΕ, συνεργάζεται σε κοινά προγράμματα στην Ινδία με την ινδική εταιρεία Ινδουστάν στην κατασκευή αεροσκαφών τύπου Hawk. Στη Βρετανία τα περισσότερα φαρμακεία, οι αλυσίδες μικρών σούπερ μάρκετ και τα «ψιλικατζίδικα» έχουν περάσει στα χέρια Ινδών μεταναστών, ενώ η οικονομική αφρόκρεμα των Ινδών της Βρετανίας αγοράζει τα ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο.
Είναι άκρως εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι πάλαι ποτέ ισχυροί Βρετανοί αποικιοκράτες που χρησιμοποιούσαν τους Ινδούς ως υπηρέτες στην ίδια τους τη χώρα σήμερα να επιστρέφουν στα ίδια γνώριμα μέρη και να ζητούν απεγνωσμένα τη συνεργασία της Ινδίας, προκειμένου να ενισχύσουν την ασθμαίνουσα βρετανική οικονομία. Τελικά οι καιροί έχουν γυρίσματα και τα αφεντικά γίνονται δούλοι και οι δούλοι αφεντικά.
