Είχαν γίνει κάποια ρεπορτάζ την εποχή των επεισοδίων στην Μανωλάδα της Πελοποννήσου, με τους Πακιστανούς εργάτες-συλλέκτες της φράουλας, και για τους λόγους οι οποίοι απωθούν τους Έλληνες να ασχοληθούν με κοπιαστικές εργασίες, και οι κτηματίες προσφεύγουν στην χρήση αλλοδαπών.
Προφανώς, ένας κύριος λόγος αυτής της προτίμηση είναι ότι με ευκολία μπορεί ο εργοδότης να χρησιμοποιήσει ανασφάλιστους εργάτες και με μειωμένες αποδοχές. Αλλά φαίνεται πως δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος, επειδή υπάρχουν δηλώσεις επώνυμες κτηματιών, που υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πολλοί άνεργοι που προτιμούν το επίδομα ανεργίας παρά την κοπιώδη εργασία, και ας είναι πιο προσοδοφόρα.
Στην ιστοσελίδα filiatra-net είχε δημοσιευθεί μια είδηση την οποία κράτησα στο αρχείο μου. Έγραφε ότι στην περιοχή της Πάργας ψάχνουν Έλληνες εργάτες για το μάζεμα ελιών και δεν βρίσκουν. Μόνο αλλοδαποί ανταποκρίνονται! Ένας από τους ελαιοπαραγωγούς είχε δηλώσει: "Είναι καιρός για το μάζεμα της ελιάς. Ούτε ένας ντόπιος δεν έρχεται για εργάτης. Οι άνεργοι ξεροσταλιάζουν με τις ώρες για το επίδομα ανεργίας μ’ ένα φραπέ στο χέρι. Λεφτά για φραπέ υπάρχουν, 200 ευρώ το επίδομα, 200 ευρώ. Μια χαρά, αρκεί να κάθονται. Κρίμα.. Κι όταν θα βρουν δουλειά με 300 ευρώ, θα είναι ευχαριστημένοι αφού θα παίρνουν 100 ευρώ παραπάνω από το επίδομα. Εμείς τους δίνουμε 25 με 30 ευρώ την ημέρα και δεν πλησιάζουν στα χωράφια".
Υπάρχει όμως και ένα πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας της Κομοτηνής «Χρόνος» με περισσότερα και πλέον έγκυρα στοιχεία. Γράφει ότι οι Βούλγαροι εργάτες γης σώζουν την αγροτική παραγωγή στο νομό Ροδόπης και σε αυτούς στηρίζονται οι επαγγελματίες αγρότες, όπως παραδέχτηκε ο κ. Κυριάκος Κρόκος, πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών Επιχειρηματιών Αγροτών Ροδόπης
Η προσφορά από το ντόπιο εργατικό δυναμικό δε μπορεί να καλύψει τις εποχιακές ανάγκες, με τους χριστιανούς εργάτες να είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και μόνο οι μουσουλμάνοι να ενδιαφέρονται να εργαστούν εποχιακά στα χωράφια.
Καταλύματα Βουλγάρων εργατών εμφανίζονται στην ύπαιθρο της Ροδόπης μόλις αρχίσουν οι εργατικές εργασίες. Οι πρώτες αγροτικές εργασίες ήδη ξεκίνησαν, όπου αυτό είναι εφικτό (σ.σ. οι έντονες βροχοπτώσεις το προηγούμενο χρονικό διάστημα δυσχεραίνουν την πρόσβαση στις γεωργικές εκτάσεις) και αναμένεται να κορυφωθούν μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου, οπότε απαιτείται εντατικότερη δουλειά στα χωράφια και κατά συνέπεια περισσότερα χέρια.
Και ενώ η ανεργία των νέων στη χώρα μας βρίσκεται στο 51% και το γενικό ποσοστό στο 26%, οι αγρότες και όχι μόνο, αλλά και κτηνοτρόφοι και αλιείς στρέφονται σε χώρες του εξωτερικού, ακόμα και εκτός ΕΕ, για να βρουν εργάτες που θα δουλέψουν στην Ελλάδα με εξασφαλισμένη άδεια διαμονής και εργασίας για διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών.
Μάλιστα τις ανάγκες του 2015 και 2016 ζητήθηκαν από τα συναρμόδια υπουργεία και εγκρίθηκαν 20.005 άδειες διαμονής για εποχική εργασία και αλιεργάτες σε όλες τις περιφέρειες της χώρας. Οι μεγαλύτερες ανάγκες πρόσληψης αλλοδαπών σε επίπεδο νομού γεννιούνται στη Βόρεια Ελλάδα.
Οι εργοδότες αγροτοκτηνοτροφικών εργασιών και οι αλιείς υποστηρίζουν ότι δυσκολεύονται να βρουν Έλληνες εργάτες για τα χωράφια, τις στάνες ή τη θάλασσα, και αναγκάζονται να ακολουθήσουν τη διαδικασία έγκρισης αδειών διαμονής για τους αλλοδαπούς. Έτσι, κατέθεσαν τις σχετικές αιτήσεις στις αρμόδιες επιτροπές των δήμων και περιφερειών, οι οποίες τις προώθησαν στα συναρμόδια υπουργεία.
Όντως οι αγροτικές εργασίες είναι κοπιώδεις. Αλλά, είναι μόνον για τους Έλληνες και όχι για τους Πακιστανούς στην Πελοπόννησο ή τους Βουλγάρους στην Θράκη; Το γεγονός είναι, πως όταν απομακρυνθεί κάποιος από τις αγροτικές εργασίες, επειδή ο μπαμπάς θα φροντίσει να διοριστεί στο δημόσιο και μπορεί να περιμένει γι’ αυτό επί αρκετό καιρό καθήμενος στο μπαρ, δεν ξαναγυρίζει στα χωράφια, παρά μόνον αν η κατάσταση γίνει απελπιστική.
Δεν είναι τεμπέληδες οι Έλληνες. Αλλά εδώ και τρεις δεκαετίες συνέβησαν δυο απρόσμενα γεγονότα, που άλλαξαν όλη τη νοοτροπία του νεοέλληνα. Αφενός οι επιδοτήσεις, που δόθηκαν μεν για αναδιάρθρωση και βελτίωση των καλλιεργειών, αλλά ελλείψει ελέγχου κατευθύνθηκαν στην κατανάλωση και στα επαρχιακά καμπαρέ, και αφετέρου η προσέλευση πλήθους πεινώντων μεταναστών -Αλβανών, αρχικώς- που επέτρεψε να χρησιμοποιούνται στις αγροτικές καλλιέργειες αλλοδαποί με μειωμένο μίσθιο και ανασφάλιστοι. Και τα παιδιά της οικογένειας… στο δημόσιο.
Δύσκολα θα αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Ιδιαιτέρως δύσκολα στην Ελλάδα, όπου κατ’ εξαίρεση τα άνεργα παιδιά σιτίζονται από την σύνταξη των γονιών και παραμένουν στο σπίτι εσαεί, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες.
Με τέτοιες συνθήκες, ακόμη και στην κατάσταση πτώχευσης που βρισκόμαστε, Πακιστανοί και Βούλγαροι θα εργάζονται στα χωράφια, με την ανεργία των Ελλήνων να παραμένει σε υψηλά επίπεδα.
Ο Μακεδών
Στην φωτογραφία, πρόχειρος καταυλισμός Βουλγάρων εργατών γης στην Κομοτηνή
