Δυστυχώς δικαιώθηκα στις επιφυλάξεις μου, που διατύπωσα στα δύο προηγούμενα σημειώματα. Η επικαιρότητα με υποχρέωσε να σχολιάσω δηλώσεις, παρά την πρακτική που ακολουθώ να μη το πράττω αν δεν έχω υπόψη όλα τα διαδραματισθένα στο παρασκήνιο.
Οφείλω κατ’ αρχάς να πω, ότι μόνον στην Voria.gr από όλον τον ελληνικό Τύπο, έγινε μνεία της ασάφειας στην ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης, για το επεισόδιο που υπήρξε με την Ιταλίδα Επίτροπο. Την ώρα που όλος ο Τύπος έκανε λόγο για τοποθέτηση της Ελλάδας εναντίον των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, λόγω της διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι εκδόθηκε από την Ευρώπη ανακοίνωση, χωρίς να ρωτηθούμε, σ’ αυτήν την στήλη είχε γραφεί:
«Όπως είναι διατυπωμένη η έκφραση δυσαρέσκειας δεν αποσαφηνίζεται πλήρως, αν αυτή αφορά την ουσία της απόφασης ή επειδή, όπως αναφερόταν στην ελληνική διαμαρτυρία, «Κυκλοφόρησε χωρίς να έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για την εξασφάλιση συναίνεσης των κρατών-μελών και ειδικότερα χωρίς να εξασφαλισθεί η συναίνεση της Ελλάδας. Στο πλαίσιο αυτό υπογραμμίζεται ότι δεν έχει τη συναίνεση της χώρας μας». Και ρωτούσα: Η μη ακολουθούμενη διαδικασία ενόχλησε, ή η καταδίκη της Ρωσίας; Το τυπικό δηλαδή μέρος, ή η ουσία; Τα πράγματα έδειξαν ότι δεν ήμαστε εναντίον της καταδίκης της Ρωσίας. Απορώ, πως δεν ανέλυσαν σωστά την ελληνική ανακοίνωση, πολιτικοί και αναλυτές των Αθηνών.
Και αυτό ήδη, ομολογήθηκε αρχικώς από τον κ. Βαρουφάκη, κυρίως όμως από τον κ. Ν. Κοτζιά, τον οποίο «κάρφωσε» στο Reuters ο Ιταλός υπουργός εξωτερικών, μεταφέροντας την δήλωση του κ. Κοτζιά «Δεν είμαι μαριονέτα των Ρώσων». Παρά την διγλωσσία, στην οποία άλλωστε έχουμε εθιστεί εδώ και δεκαετίες, φαίνεται πως η κυβέρνηση συμφωνεί με την πολιτική τοποθέτηση του υπουργού επί των Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιά, η οποία έχει ατλαντική χροιά, αλλά θεωρεί απαραίτητο να γίνουν και ανοίγματα προς την Ρωσία.
Στα γραπτά του, ο Έλληνας υπουργός κάνει λόγο -σε ανύποπτο χρόνο- για την θέση της Ελλάδας εντός ενός εκρηκτικού τριγώνου Λιβύης - Ουκρανίας- Μ. Ανατολής (υποθέτω πως δεν εννοεί μόνον την Λιβύη, αλλά και τις γειτονικές της χώρες που βρίσκονται σε έκρυθμη κατάσταση).
Το Reuters κάνοντας αναφορά στον συμβιβασμό που επιτεύχθηκε στις Βρυξέλλες για την παράταση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, λέγει ότι ξεπεράστηκαν οι όποιες ανησυχίες που υπήρχαν για τη στάση της Ελλάδας και ότι εκτός από την Ελλάδα που ζήτησε να καθυστερήσει η όποια απόφαση για αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας την ίδια άποψη είχαν οι υπουργοί Εξωτερικών της Ιταλίας και της Αυστρίας (να καθυστερήσει η επιβολή κυρώσεων ζητήσαμε, και όχι την άρση τους).
Ο κ. Κοτζιάς, συνεχίζει το Reuters, υπέγραψε μια αυστηρή ανακοίνωση στην οποία η Μόσχα καθίσταται υπεύθυνη για τη βία στην ανατολική Ουκρανία και απαιτείται από τη Ρωσία να σταματήσει την υποστήριξη που παρέχει στους αυτονομιστές και δήλωσε πως δεν ήμαστε κατά των κυρώσεων στην Ρωσία.
Έτσι λοιπόν, θεωρώ πως δικαίως είχα τις επιφυλάξεις, σχετικώς με το ποια είναι πράγματι η θέση μας έναντι της Ρωσίας. Παραμένουμε πιστοί πολιτική που υποχρέωσαν οι ΗΠΑ να ακολουθήσει η Ευρώπη, αλλά «όπου μας παίρνει», όπως λέγεται, θα φροντίζουμε να ικανοποιούμε τους Ρώσους σε επίπεδο εντυπώσεων.
Βεβαίως οι Ρώσοι δεν είναι ανόητοι να πιστεύουν πως έχουμε την δυνατότητα άνευ επιπτώσεων να αλλάξουμε στάση. Όπως μάλιστα έγραψα εχθές, διπλωματική πηγή στις Βρυξέλλες είχε δηλώσει στον ανταποκριτή του TASS, πριν συγκληθεί η σύσκεψη και καταθέσει τις προτάσεις του ο Έλληνες ΥΠΕΞ, πως «αναμένεται ότι το καθεστώς των κυρώσεων θα επεκταθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο».
Νομίζω, πως δεν έχουμε περιθώρια για ριζικές ανατροπές. Και αν έλειπε η διγλωσσία, άλλα να πράττουμε και άλλα να λέμε, θα με εύρισκε σύμφωνο η τοποθέτηση του κ. Κοτζιά. Ναι μεν «ανήκομεν εις την Δύσιν» (ανεξαρτήτως αν αυτό μας αρέσει ή όχι), αλλά οφείλουμε να εκφράζουμε τις αντιρρήσεις μας όπου βλάπτονται τα συμφέροντά μας, όπως ακριβώς πράττουν και οι Τούρκοι. Δεν έχει μόνον ο τουρκικός χώρος γεωστρατηγική σημασία, αλλά και ο δικός μας.
Ο Μακεδών
