Προσφάτως, η Ευρώπη αποφάσισε την δημιουργία μιας ενιαίας ενεργειακής αγοράς. Πρόκειται για επιθυμία των χωρών της Ε.Ε. να αποτελέσουν έναν ενιαίο αγοραστή και να λαμβάνονται όμοιες συμβατικές προτάσεις. Να υπάρχει δηλαδή ενιαία τιμή αγοράς φυσικού αερίου για όλες τις χώρες της Ένωσης, την στιγμή που ο προμηθευτής -Ρωσία- αλλού πουλάει ακριβότερα, αλλού φτηνότερα, με βάση πολιτικά κριτήρια.
Ταυτοχρόνως, η ενιαία αγορά θα σημαίνει κοινή αναζήτηση προμηθευτή, ώστε να μη μπορεί κάθε χώρα να παρεκκλίνει των οδηγιών περί διακοπής ή περιορισμού της συνεργασίας με την Ρωσίας, που είναι όπως φαίνεται και ο πραγματικός λόγος της απόφασης για δημιουργία ενιαίας ενεργειακής αγοράς.
Στη νέα συμφωνία, ένα ολόκληρο κεφάλαιο αναφέρεται στην αύξηση της διαφάνειας στην αγορά φυσικού αερίου. Για το σκοπό αυτό, προγραμματίζεται να καθιερωθεί ένας μηχανισμός ελέγχου των διακρατικών συμφωνιών, τις οποίες κάποια χώρα μέλος της ΕΕ συνάπτει με κράτος μη μέλος της ΕΕ, για παράδειγμα με τη Ρωσία. Μέχρι σήμερα, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές συμφωνούσαν με τους προμηθευτές ξεχωριστά ο καθένας και οι όροι του εμπορικού συμβολαίου ήταν αυστηρά απόρρητοι. Με τους νέους κανόνες οι Βρυξέλλες θα μπορούν να ελέγχουν τις διακρατικές συμφωνίες και να εισηγούνται αλλαγές σε αυτές.
Αυτή η απόφαση, φυσικό είναι να βρίσκει αντίθετη την Ρωσία, η οποία κατ’ αρχάς αναρωτιέται πώς θα βρεθούν οι εναλλακτικοί προμηθευτές. Η «Ρωσία Σήμερα» δημοσιεύει δηλώσεις του κ. Αντρέι Χεστάνοφ, καθηγητή της σχολής οικονομικών και τραπεζικού τομέα της Ρωσικής Ακαδημίας Εθνικής Οικονομίας, αναφέρει ότι «η ίδια η τοπολογία του δικτύου αγωγών φυσικού αερίου στην Ευρώπη, δεν επιτρέπει την παραίτηση από το ρωσικό αέριο, τουλάχιστον ως το 2017-2018, καθώς απουσιάζουν τόσο οι εναλλακτικοί προμηθευτές, όσο και οι υποδομές».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η αναζήτηση εναλλακτικών προμηθευτών και η δημιουργία υποδομών θα απαιτήσουν χρόνο και σημαντικά έξοδα. Ενώ ο ειδικός της επενδυτικής εταιρίας Finam Management, κ. Ντμίτρι Μπαράνοφ, λέει ότι «το τελευταίο διάστημα, η ΕΕ διεξάγει συνομιλίες με διάφορες χώρες οι οποίες μπορούν να γίνουν προμηθευτές πετρελαίου και αερίου. Πρόκειται για χώρες της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής, του Περσικού, της πρώην ΕΣΣΔ, καθώς τις ΗΠΑ και τον Καναδά». Όπως αναφέρει, «προς το παρόν δεν συζητείται η υπογραφή κάποιων μεγάλων συμβολαίων, εξετάζεται όμως το ενδεχόμενο μελλοντικών προμηθειών».
Να σημειωθεί, ότι εντός του Μαρτίου, η Gazprom αύξησε σημαντικά τις παραδόσεις φυσικού αερίου στην Ευρώπη και τη διαμετακόμιση υδρογονανθράκων μέσω του ουκρανικού εδάφους. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ρωσική εταιρία προσπαθεί κατ’ αυτό τον τρόπο να διασφαλίσει την προτίμηση των Ευρωπαίων καταναλωτών οι οποίοι έχουν χαράξει πολιτική διαφοροποίησης των προμηθειών.
Γεγονός είναι, ότι η μεταφορά ρωσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας αυξήθηκε σχεδόν κατά 40%. Περίπου το 70% του επιπρόσθετου αερίου πήγε στην Ιταλία και το υπόλοιπο στη νότια Γερμανία. Επίσης, η Gazprom σχεδόν διπλασίασε τη διοχέτευση αερίου μέσω του αγωγού North Stream, ο οποίος περνά κάτω από τη Βαλτική θάλασσα. Το επιπλέον αέριο διανεμήθηκε περίπου ισομερώς ανάμεσα στη Γερμανία και τις χώρες της Βορειοδυτικής Ευρώπης.
Στο ρεπορτάζ του πρακτορείου «Η Ρωσία Σήμερα» δίνεται η πληροφορία -που όπως γράφει προέρχεται από την υπηρεσία Τύπου της Gazprom- ότι οι ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να αποτελούν τους κύριους αγοραστές φυσικού αερίου, αλλά η εταιρία εργάζεται δραστήρια για τη χορήγηση σημαντικών ποσοτήτων ρωσικού αερίου μέσω των αγωγών, στην αγορά της Ασίας και του Ειρηνικού. Κατά κύριο λόγο, οργανώνεται η χορήγηση αερίου από τη Ρωσία προς την Κίνα (το 2014 η Gazprom πούλησε στους καταναλωτές της Ασίας 4,5 δισ. κυβ. μέτρα υγροποιημένου φυσικού αερίου).
Με όλα αυτά γίνεται σαφές ότι τάσεις μείωσης της έντασης δεν υπάρχουν. Απεναντίας λαμβάνονται συνεχώς μέτρα αποκλεισμού της Ρωσίας από τα ευρωπαϊκά πρότυπα, με την Γερμανία όμως να προμηθεύεται ανεμπόδιστα φυσικό αέριο μέσω του North Stream.
O Mακεδών
