Αφού τελικά κατάφεραν να ξεκολλήσουν από τις τηλεοράσεις και την ποδοσφαιρική πανδαισία του μουντιάλ, οι ηγέτες του G20 συμφώνησαν στο πού θέλουν να φτάσουν και πότε, αλλά όχι στο δρόμο που θα ακολου
Της Κωνσταντίνας Δημητρούλη
Μήπως η γιορτή του ποδοσφαίρου επισκίασε τελικά την πολυσυζητημένη σύνοδο της Ομάδας των 20; Εκεί που όλοι περίμεναν τους ηγέτες των 20 αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών του πλανήτη να πανηγυρίζουν για μία ισχυρή πολιτική συμφωνία που θα αφορούσε στην κοινή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αντί αυτού η διεθνής κοινότητα τούς είδε κολλημένους στους δέκτες των τηλεοράσεων να παρακολουθούν εναγωνίως τους αγώνες των εθνικών τους ομάδων. Και η μόνη που τελικά πανηγύριζε για μία ακόμα φορά ήταν η Γερμανίδα Καγκελάριος για τη νίκη της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γερμανίας! Θα μπορούσαν να δουν και τον ηγέτη της Γκάνας να πανηγυρίζει, αλλά δεν συμμετέχει σε αυτό το κλαμπ, αφού η χώρα του παραμένει στη ομάδα των φτωχών οικονομιών. Τελικά το ποδόσφαιρο αποτελεί τον όπιον όχι μόνο των λαών, αλλά και των ηγετών!
Και αφού τελείωσαν λοιπόν οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις οι ισχυροί ηγέτες του πλανήτη κατέληξαν στα γνωστά συμπεράσματα: έθεσαν για μία ακόμα φορά στόχο για τη μείωση των ελλειμμάτων τους, τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και για την ενίσχυση της ανάπτυξης. Για το κόστος ούτε λόγος φυσικά!
Συμφωνίες και διαφωνίες
Υπάρχει κανένας ηγέτης που να μην έχει θέσει τους παραπάνω στόχους; Όχι βέβαια. Επομένως, ποιο λοιπόν ήταν το επίτευγμα αυτής της συνόδου; Η συμφωνία ήταν στο χρονοδιάγραμμα, όλα αυτά θα συμβούν έως το αργότερο το 2016. Δηλαδή κατέληξαν στο πού θέλουν να φτάσουν και πότε αλλά όχι στο δρόμο που θα ακολουθήσουν. Οι ηγέτες δήλωσαν ότι κάθε χώρα μπορεί να κινηθεί με το δικό της ρυθμό και επίσης δεσμεύτηκαν να ολοκληρώσουν τον κύκλο των υφιστάμενων μέτρων ενίσχυσης των οικονομιών.
Ακόμα, όμως, και σε αυτό το τελευταίο σημείο, οι δύο όχθες του Ατλαντικού συμφώνησαν ότι διαφωνούν. Μέτρα λιτότητας που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη πρεσβεύει η Ευρώπη, ανάπτυξη που θα περιορίσει τα μέτρα λιτότητας είναι η συνταγή της επιτυχίας που συστήνουν οι ΗΠΑ.
Σε ένα ακόμα σημείο ανώφελο στο οποίο συμφώνησαν είναι ότι η παγκόσμια ανάκαμψη είναι «ακανόνιστη και εύθραυστη» και η ανεργία παραμένει σε «μη αποδεκτά επίπεδα» σε πολλές χώρες. Χαρήκαμε! Αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά τότε δεν θα μιλούσαμε για παγκόσμια οικονομική κρίση ούτε και θα περιμέναμε μαγικές συνταγές από τους 20 ισχυρούς. Πάντως οι αναδυόμενες χώρες του G20 που έχουν πλεονάσματα συμφώνησαν να ενισχύσουν περισσότερο την εγχώρια ζήτηση. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ οι αναπτυγμένες οικονομίες που ευθύνονται για την κρίση ζήτησαν από τις αναπτυσσόμενες (Ινδία, Κίνα κλπ.) να συνεχίσουν να αγοράζουν και να παράγουν μήπως και έτσι σωθεί η κατάσταση.
«Όχι» στην επιβολή παγκόσμιου φόρου στις τράπεζες
Αναφορικά, δε, με την επιβολή τραπεζικού φόρου, το G20 απέρριψε τις εκκλήσεις ευρωπαϊκών χωρών και ΗΠΑ για επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου στις τράπεζες, συμφωνώντας απλώς να επιτρέψει σε όσες χώρες-μέλη το επιθυμούν να προχωρήσουν σε αυτή την ενέργεια. Στο πλαίσιο αυτό, ο Ομπάμα προέτρεψε το Κογκρέσο να υιοθετήσει την πρότασή του για την επιβολή δεκαετούς φόρου ύψους 90 δισ. δολαρίων στις τράπεζες.
Το εντυπωσιακό μετά από όλα αυτά είναι ότι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εξέφρασαν την ικανοποίησή τους γιατί υπήρξε συμφωνία ως προς το χρονοδιάγραμμα για τη μείωση των ελλειμμάτων. Θα το κατανοούσαμε, βέβαια, περισσότερο αν εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για το γεγονός ότι η τελική φάση του Μουντιάλ έχει έντονο το ευρωπαϊκό άρωμα! Αυτό αποτελεί μεγαλύτερη επιτυχία απ’ ότι τα συμφωνηθέντα στη σύνοδο του Καναδά.
Μήπως η γιορτή του ποδοσφαίρου επισκίασε τελικά την πολυσυζητημένη σύνοδο της Ομάδας των 20; Εκεί που όλοι περίμεναν τους ηγέτες των 20 αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών του πλανήτη να πανηγυρίζουν για μία ισχυρή πολιτική συμφωνία που θα αφορούσε στην κοινή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αντί αυτού η διεθνής κοινότητα τούς είδε κολλημένους στους δέκτες των τηλεοράσεων να παρακολουθούν εναγωνίως τους αγώνες των εθνικών τους ομάδων. Και η μόνη που τελικά πανηγύριζε για μία ακόμα φορά ήταν η Γερμανίδα Καγκελάριος για τη νίκη της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Γερμανίας! Θα μπορούσαν να δουν και τον ηγέτη της Γκάνας να πανηγυρίζει, αλλά δεν συμμετέχει σε αυτό το κλαμπ, αφού η χώρα του παραμένει στη ομάδα των φτωχών οικονομιών. Τελικά το ποδόσφαιρο αποτελεί τον όπιον όχι μόνο των λαών, αλλά και των ηγετών!
Και αφού τελείωσαν λοιπόν οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις οι ισχυροί ηγέτες του πλανήτη κατέληξαν στα γνωστά συμπεράσματα: έθεσαν για μία ακόμα φορά στόχο για τη μείωση των ελλειμμάτων τους, τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και για την ενίσχυση της ανάπτυξης. Για το κόστος ούτε λόγος φυσικά!
Συμφωνίες και διαφωνίες
Υπάρχει κανένας ηγέτης που να μην έχει θέσει τους παραπάνω στόχους; Όχι βέβαια. Επομένως, ποιο λοιπόν ήταν το επίτευγμα αυτής της συνόδου; Η συμφωνία ήταν στο χρονοδιάγραμμα, όλα αυτά θα συμβούν έως το αργότερο το 2016. Δηλαδή κατέληξαν στο πού θέλουν να φτάσουν και πότε αλλά όχι στο δρόμο που θα ακολουθήσουν. Οι ηγέτες δήλωσαν ότι κάθε χώρα μπορεί να κινηθεί με το δικό της ρυθμό και επίσης δεσμεύτηκαν να ολοκληρώσουν τον κύκλο των υφιστάμενων μέτρων ενίσχυσης των οικονομιών.
Ακόμα, όμως, και σε αυτό το τελευταίο σημείο, οι δύο όχθες του Ατλαντικού συμφώνησαν ότι διαφωνούν. Μέτρα λιτότητας που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη πρεσβεύει η Ευρώπη, ανάπτυξη που θα περιορίσει τα μέτρα λιτότητας είναι η συνταγή της επιτυχίας που συστήνουν οι ΗΠΑ.
Σε ένα ακόμα σημείο ανώφελο στο οποίο συμφώνησαν είναι ότι η παγκόσμια ανάκαμψη είναι «ακανόνιστη και εύθραυστη» και η ανεργία παραμένει σε «μη αποδεκτά επίπεδα» σε πολλές χώρες. Χαρήκαμε! Αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά τότε δεν θα μιλούσαμε για παγκόσμια οικονομική κρίση ούτε και θα περιμέναμε μαγικές συνταγές από τους 20 ισχυρούς. Πάντως οι αναδυόμενες χώρες του G20 που έχουν πλεονάσματα συμφώνησαν να ενισχύσουν περισσότερο την εγχώρια ζήτηση. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ οι αναπτυγμένες οικονομίες που ευθύνονται για την κρίση ζήτησαν από τις αναπτυσσόμενες (Ινδία, Κίνα κλπ.) να συνεχίσουν να αγοράζουν και να παράγουν μήπως και έτσι σωθεί η κατάσταση.
«Όχι» στην επιβολή παγκόσμιου φόρου στις τράπεζες
Αναφορικά, δε, με την επιβολή τραπεζικού φόρου, το G20 απέρριψε τις εκκλήσεις ευρωπαϊκών χωρών και ΗΠΑ για επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου στις τράπεζες, συμφωνώντας απλώς να επιτρέψει σε όσες χώρες-μέλη το επιθυμούν να προχωρήσουν σε αυτή την ενέργεια. Στο πλαίσιο αυτό, ο Ομπάμα προέτρεψε το Κογκρέσο να υιοθετήσει την πρότασή του για την επιβολή δεκαετούς φόρου ύψους 90 δισ. δολαρίων στις τράπεζες.
Το εντυπωσιακό μετά από όλα αυτά είναι ότι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εξέφρασαν την ικανοποίησή τους γιατί υπήρξε συμφωνία ως προς το χρονοδιάγραμμα για τη μείωση των ελλειμμάτων. Θα το κατανοούσαμε, βέβαια, περισσότερο αν εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για το γεγονός ότι η τελική φάση του Μουντιάλ έχει έντονο το ευρωπαϊκό άρωμα! Αυτό αποτελεί μεγαλύτερη επιτυχία απ’ ότι τα συμφωνηθέντα στη σύνοδο του Καναδά.
