Ευκαιρία αλλαγής για τη χώρα χαρακτηρίζει το Ποτάμι η υποψήφια βουλευτής με το κόμμα στη Β' Θεσσαλονίκης, Κατερίνα Μάρκου, σε συνέντευξή της στη Voria.gr.
Η κυρία Μάρκου εξηγεί τους λόγους για τους οποίους υπερψήφισε τον προϋπολογισμό του 2015 και τον Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπογραμμίζει το προοδευτικό πολιτικό πρόσημο του Ποταμιού και θέτει ως σημαντικότερη προτεραιότητα του κόμματος, την επομένη των εκλογών, να καθίσει στο τραπέζι και να συζητήσει με όλες τις δυνάμεις, ακόμη και με τον...δεύτερο της κάλπης, προκειμένου η χώρα να λύσει το υπαρξιακό, όπως το χαρακτηρίζει, πρόβλημα που αντιμετωπίζει.
Μετά την ανεξαρτητοποίησή σας από τη ΔΗΜΑΡ, αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση ήταν κυρίως η απόφασή σας να υπερψηφίσετε τον προϋπολογισμό και ακολούθως, μάλλον ως συνέχεια, τον Σταύρο Δήμα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Γιατί επιλέξατε να στηρίξετε την κυβερνητική πλειοψηφία, παρότι όλα έδειχναν ότι οδεύουμε σε πρόωρες εκλογές;
Γιατί θέλω να υπηρετώ το πνεύμα του Συντάγματος που οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει και που ζητά συναίνεση στο πρόσωπο του Προέδρου και εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια. Γιατί η χώρα μου να μην μπορεί να γίνει μια χώρα όπου βουλευτές και κόμματα σέβονται τους κανόνες του κράτους; Ύστερα, σας επισημαίνω την προσοχή, δεν στήριξα την κυβερνητική πλειοψηφία, στήριξα τη σταθερότητα και την ολοκλήρωση μιας διαπραγμάτευσης όπου θα φαινόταν και τελικά εάν η κυβέρνηση τι πραγματικά επιδίωκε. Πράγματι οι εκλογές ήταν βέβαιες όπως ίσως και το αποτέλεσμα. Άρα, υποθέτω, μου αναγνωρίζετε ειλικρίνεια και ευθύτητα σε αυτά που λέω. Δεν έχω μάθει από την παιδεία μου να πηγαίνω με τον συρμό ή και με τον ‘νικητή’. Έχω μάθει να πηγαίνω με τις αξίες μου.
Γιατί με το Ποτάμι; Τι διαφορετικό κομίζει στην πολιτική ζωή της χώρας;
Κοιτάξτε, είναι μια ευκαιρία αλλαγής. Βρήκα εδώ αναπνοές ελευθερίας. Υπάρχει ένα κλίμα δημιουργικό και ελευθεριακό. Υπάρχουν άνθρωποι με αγωνία για τον τόπο, που πραγματικά επιθυμούν την προοδευτική αλλαγή. Οι αναφορές στην αξιοκρατία, στις ίσες ευκαιρίες, στις αλλαγές για αποδοτικότερους θεσμούς, καλύτερα σχολεία για τα παιδιά μας, ταχύτερη και καλύτερη δικαιοσύνη, ποιοτική περίθαλψη, ανταγωνιστικά Πανεπιστήμια, βρίσκονται όλα εδώ. Το καλύτερο όμως είναι ότι ο κόσμος στο Ποτάμι είναι ανοικτός σε όλες τις πολιτικά φιλικές τάσεις που βρίσκονται και εκτός Ποταμιού. Γι αυτό πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον. Γι αυτό πιστεύω ότι οι σκεπτόμενοι πολίτες θα μας βοηθήσουν, θα πάρουν το Ποτάμι στα χέρια τους.
Πώς είναι πολιτικά δυνατό να συστεγάζονται στο ίδιο κόμμα στελέχη με θέσεις που χαρακτηρίζονται οικονομικά φιλελεύθερες με στελέχη που προέρχονται από την Αριστερά; Δεν είναι περίεργη αυτή η ιδεολογική συνύπαρξη, μήπως τελικά θολώνει το πολιτικό μήνυμα που στέλνει το Ποτάμι στους πολίτες;
Καθόλου. Όλα τα πολιτικά στελέχη ενώνονται από έναν πολιτικό φιλελευθερισμό που είναι η βάση της δυτικής δημοκρατίας. Φυσικά αποδεχόμαστε ότι τον πλούτο τον φτιάχνει η ρυθμισμένη σωστά αγορά. Το ίδιο αποδεχόμαστε επίσης ότι η κοινωνία πρέπει να εξισορροπεί τα ζωώδη ένστικτα των αγορών. Το Ποτάμι μπορεί να μην είναι (κεντρο)δεξιό ούτε καθαρά (κεντρο)αριστερό. Είναι όμως Πολιτικό και προοδευτικό.
Το Ποτάμι έχει ξεκαθαρίσει ότι διεκδικεί την τρίτη θέση για να διασφαλίσει ότι η χώρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη. Ποια θα είναι η σημαντικότερη προτεραιότητα του κόμματός σας, σε περίπτωση που συμμετάσχετε σε έναν μελλοντικό κυβερνητικό συνασπισμό;
Πρέπει να καθίσουμε στο τραπέζι. Αυτό είναι το πρώτο. Και εννοώ στο τραπέζι και με τον...δεύτερο των εκλογών. Γιατί όχι; Το πρόβλημα της χώρας είναι υπαρξιακό. Το έχετε ξεχάσει αυτό; Νομίζετε ότι τα χειρότερα πέρασαν; Η χώρα πρέπει να φτιάξει την παραγωγή της, να φροντίσει τα παιδιά της, να βρει δουλειά στους νέους της, να εξασφαλίσει αξιοπρεπή ζωή για την Τρίτη ηλικία. Μερικοί ακόμη νομίζουν ότι λεφτά υπάρχουν και ότι κάποιος τρίτος έχει υποχρέωση να μας σώσει. Ε, καιρός να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας!
Γιατί να σας ψηφίσουν οι πολίτες στη Β' Θεσσαλονίκης;
Γιατί έχω σταθεί δίπλα τους. Ναι, μπορώ να το πω αυτό. Γιατί έκανα εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα για τον τόπο των γονέων μου, για τον τόπο που μεγάλωσα. Και δεν είπα ψέματα, δεν ‘λαΐκισα΄, δεν δημαγώγησα, και κυρίως δεν φοβήθηκα να δυσαρεστήσω και μερικούς φίλους και φίλες όταν έπρεπε να πω όχι. Το μόνο που υπόσχομαι είναι ότι θα κάνω ότι μπορώ με όσες δυνάμεις έχω.
