του Γιώργου Μητράκη
Την ερχόμενη Τετάρτη 22 Απριλίου αλλάζει η διοίκηση της ΟΛΘ ΑΕ. Στη γενική συνέλευση της εταιρίας η κυβέρνηση θα προτείνει τους ανθρώπους που επέλεξε να αναλάβουν το πιο χρήσιμο και ανταγωνιστικό παραγωγικό πλεονέκτημα της Θεσσαλονίκης. Διότι κοινότατη είναι, πλέον, η πεποίθηση ότι το λιμάνι μπορεί να στηρίξει την ευρύτερη περιοχή, αρκεί να αξιοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο και να αποκτήσει τη δυναμική που του αξίζει.
Το λιμάνι, όμως, εκτός από εργοτάξιο μεταφοράς φορτίων είναι μέρος του κέντρου της πόλης. Ιδιαίτερα η Α΄ προβλήτα αποτελεί στην ουσία προέκταση της παλιάς παραλίας και απέχει μια ανάσα από τη Βενιζέλου, την Αριστοτέλους και τοπ υπόλοιπο ιστορικό κέντρο. Τα τελευταία, μάλιστα, χρόνια, μετά την ανάπλαση που την μετέτρεψε από υπαίθριο πάρκινγκ σε χώρο ρεμβασμού και περιπάτου, η Α΄ προβλήτα είναι πραγματικό στολίδι. Που ο καθένας απολαμβάνει ως δημόσιο χώρο, χωρίς οικονομικές υποχρεώσεις. Η θέα στον Όλυμπο, στο Λευκό Πύργο, στο Καραμπουρνάκι, η θέα στον γαλάζιο ορίζοντα είναι άπλετη και δωρεάν.
Για να δούμε, όμως, πόσο θα αντέξει αυτό το σκηνικό; Διότι σε μια φραπεδούπολη, μπαρούπολη και… σκυλούπολη, όπως είναι η Θεσσαλονίκη όταν έχει τις καλές της, πολλοί ορέγονται τα κτίσματα της Α΄ προβλήτας και λίγο προς το βαθύ λιμάνι. Όπως λένε, η περιοχή είναι μέσα στην πόλη, ταυτόχρονα είναι πλήρως απομονωμένη και με πάρκινγκ που παλεύεται. Τι καλύτερο από ένα καφέ πάνω στη θάλασσα; Ίσως δύο μπαρ δίπλα στη θάλασσα ή ένα μπουζουξίδικο σε κάποια από τις αποθήκες. Με δύο λόγια: ένα περιβάλλον χίλιες φορές καλύτερο από τα Λαδάδικα, η πρόσβαση στα οποία είναι δύσκολη, και εκατομμύρια φορές καταλληλότερο από τη Βαλαωρίτου, όπου είναι ο ένας πάνω στον άλλο και η μια μουσική πάνω στην άλλη.
Η σημερινή διοίκηση της ΟΛΘ ΑΕ παραδίδει έναν χώρο καθημερινού πολιτισμού, καθόλου εξεζητημένο. Άντεξε στις πιέσεις της συγκεκριμένης επιχειρηματικότητας, που τηρεί ευλαβικά τις αρχές της σκληρής νύχτας (μπόμπες ποτά, μαύρη εργασία, φοροδιαφυγή, ηχορύπανση κ.λπ), αλλά υποδύεται –άκομψα είναι η αλήθεια- τη στιλάτη κοσμοπολίτισσα από την Ευρώπη. Διότι –σου λέει- τι είναι μια πόλη πάνω στη θάλασσα –και μάλιστα φοιτητούπολη- χωρίς ένα μπαρ, δύο κλαμπ και τρία καφενεία πάνω στη θάλασσα; Ένα τίποτα είναι.
