Της Κατερίνας Μάρκου*
Κάποτε λέγαμε ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Τώρα πρέπει να πούμε ότι Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο η πόλη, είναι ολόκληρος ο νομός, η Β’ Περιφέρεια την οποία είχα την τιμή να υπηρετώ ως βουλευτής τα τελευταία 2,5 χρόνια.
Το λέω αυτό γιατί ακόμα και σήμερα, πολλοί κάτοικοι, ιδίως στις ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές, αντιμετωπίζουν καθημερινά δυσκολίες σε προβλήματα που θα έπρεπε να θεωρούνται λίγο – πολύ λυμένα σε μία ευρωπαϊκή χώρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το θέμα της μεταφοράς των μαθητών. Για πολλοστή χρονιά, είδαμε το “μπαλάκι” των ευθυνών να πηγαινοέρχεται μεταξύ Περιφέρειας και Υπουργείου για το ποιός φταίει τελικά που δεν ολοκληρώθηκαν εγκαίρως οι διαπραγματεύσεις με τους μεταφορείς. Την ίδια στιγμή, τα παιδιά μετακινούνταν με τις συγκοινωνίες, με τα πόδια, μέσα από χωράφια και ακατάλληλους δρόμους χωρίς πεζοδρόμια. 3.000 μαθητές στη Θέρμη, 1.000 στο Θερμαϊκό, άλλοι τόσοι σε Ωραιόκαστρο και Λαγκαδά.
Είναι τελικά τόσο δύσκολο να ξεκινήσει εγκαίρως ένας προγραμματισμός γι αυτά τα ζητήματα; Πρέπει κάθε φορά να περιμένουμε την τελευταία στιγμή;
Αφού φτάσει, όμως, στο σχολείο ένα παιδί, πρέπει αυτό να είναι καλοσυντηρημένο, να έχει όλες τις αναγκαίες υποδομές, να έχει βιβλιοθήκη, επαρκές διδακτικό προσωπικό, να είναι πραγματικά ένα περιβάλλον που να προσφέρει κάθε εφόδιο για την προσωπική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών μας. Αντ’ αυτού, έχουμε κακές κτιριακές υποδομές και αίθουσες, πολλά εκπαιδευτικά κενά, ιδίως στην ειδική αγωγή, με τους δασκάλους της παράλληλης στήριξης να πηγαινοέρχονται μεταξύ χωριών, ελλείψεις σε βιβλία και σε εξοπλισμό, όπως υπολογιστές και προβολείς εικόνων.
Οι ευθύνες για την κατάσταση της παιδεία σήμερα είναι διαχρονικές. Φαίνεται πως το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί καν να δει και να κατευθύνει το ελληνικό σχολείο προς έναν δημιουργικό αλλά και διεθνώς ανταγωνιστικό δρόμο.
Ποια βήματα μπορούμε να δούμε – και άμεσα – για να βελτιωθεί η κατάσταση στην Παιδεία;
- Στο ανώτερο επίπεδο, το Ποτάμι έχει προτείνει τη θεσμοθέτηση Υφυπουργού Παιδείας επί θητεία, για να υπάρχει η αναγκαία συνέχεια στην κυβερνητική πολιτική. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που είτε «απειλούνται» είτε προκηρύσσονται εκλογές και μέχρι να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση να παραλύουν οι λειτουργίες του κράτους σε κρίσιμους τομείς όπως είναι η Παιδεία.
- Η σχολική μονάδα πρέπει να αξιολογείται για τη δουλειά και τα αποτελέσματά της, και από την ίδια την τοπική κοινωνία. Υπάρχουν επιτυχημένα παραδείγματα και μέθοδοι διεθνώς.
-Η σχολική μονάδα πρέπει να είναι ευέλικτη, αυτόνομη, να χρηματοδοτείται επαρκώς και να έχει δυνατότητα αυτοδιαχείρισης των πόρων που λαμβάνει. Να δούμε και το ζήτημα της πιο ενεργού συμμετοχής των γονέων.
- Βελτίωση και αναβάθμιση του συστήματος της Ειδικής Εκπαίδευσης με σκοπό τη διεύρυνση της πρόσβασης στην εκπαίδευση και τη διασφάλιση της ισότητας ευκαιριών για μαθητές με διαφορετικούς τύπους αναπηριών ή/και ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών.
- Έμφαση στην προσχολική αγωγή, με ανοικτές εγγραφές για όλα τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, που είναι και το πρώτα κέντρα κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης δεξιοτήτων των παιδιών
Κυρίως, το σχολείο πρέπει να λειτουργεί καλά, εντατικά και δημιουργικά! Έρευνα, καινοτομία, αμφισβήτηση, μάθηση.
Για το Ποτάμι, η Παιδεία αποτελεί έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες της πολιτικής μας πρότασης, μαζί με τη Δικαιοσύνη και την Εργασία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις αβελτηρίες του συστήματος και στο δισταγμό να πνίγουν τις δημιουργικές δυνάμεις στο χώρο της παιδείας και να εμποδίζουν τις πραγματικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
*Η κ. Μάρκου είναι υποψήφια βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το «Ποτάμι»
Το άρθρο της κ. Μάρκου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αξία.
