Καμία σχέση το τότε με το σήμερα. Πριν από λίγα χρόνια, στο οδοιπορικό ολίγων ποντίων, στην Παναγία Σουμελά, φοβόμαστε μη φανεί ο σταυρός στο λαιμό. Χθες, οι πολιτικές – για τα μάτια της ΕΕ - έκαναν τ
της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr
Καμία σχέση το τότε με το σήμερα. Πριν από λίγα χρόνια, στο οδοιπορικό ολίγων ποντίων, στην Παναγία Σουμελά, φοβόμαστε μη φανεί ο σταυρός στο λαιμό. Ανεβαίναμε το Όρος του Μελά, με το νου και τα μάτια στους… στρατιώτες που μας παρακολουθούσαν κρατώντας τα όπλα τους σε θέση… μάχης (βλ φωτο-ντοκουμέντο). Έτρεμε το φυλλοκάρδι μας, μήπως τους κοιτάξουμε στραβά ή το αντίθετο και ξεκινήσουμε άθελα μας διπλωματικό επεισόδιο! Περπατούσαμε στις μύτες, όχι μόνο από σεβασμό στις άγιες πέτρες του μοναστηριού, αλλά για να μην χαλάσουμε το… έδαφος τους.
Χθες, οι πολιτικές – για τα μάτια της ΕΕ - έκαναν το θαύμα τους και τα ίδια όπλα εξαφανίστηκαν (τουλάχιστον από τη κοινή θέα). Στη θέση των ελεύθερων σκοπευτών, μπήκαν εικονολήπτες για τη ζωντανή σύνδεση της λειτουργίας προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη. Είκοσι χιλιάδες ορθόδοξοι …συνωστίστηκαν στα σκαλιά της Μονής και μόλις πεντακόσιοι ένιωσαν την κατάνυξη του χώρου που γιαβάς-γιαβάς αναστηλώνεται και… «επουλώνεται» από τη βαρβαρότητα άλλων εποχών (όλες οι αγιογραφίες έχουν βεβηλωθεί στα… μάτια).
Ο κ Βαρθολομαίος με …διπλωματία δεν μίλησε για αυτά και πολύ καλά έκανε. Χαρακτήρισε τη λειτουργία ως γέφυρα λαών, αναφέρθηκε σε σουλτάνους και πιστούς… μουσουλμάνους που τιμούν και προστρέχουν στην Μητέρα των Ορθοδόξων και στη θαυματουργή πηγή της.
Κι όμως, καθ όλη τη διάρκεια της ζωντανής σύνδεσης, δεν ένιωσα την ίδια συγκίνηση μ αυτή που ένιωσα πριν από 15 χρόνια, τότε που έκανα σχεδόν στα κρυφά το σταυρό μου, ανάβοντας ένα κερί… έξω από το μοναστήρι, δίπλα στην είσοδο σε δυο μόλις τετραγωνικά μέτρα! (βλ φωτο-ντοκουμέντο) Θαρρείς και η πίστη μου - «χλωμή» στον τόπο της- θέριευε στα «ξένα» με τα όπλα πάνω από τα κεφάλι μου…
Κι όμως, η λογική και η ιστορία των 88 χρόνων «σιωπής», μου φωνάζουν ότι επιτέλους χωρίς γκρίζους λύκους (και …δικούς μας) κάτι αλλάζει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κι όχι δεν είναι – όπως έγραψε η Χουριέτ – η τόνωση του τουρισμού της Τραπεζούντας. Κάτι άλλο είναι, όμως εγώ γιαβας-γιαβάς, όπως ακριβώς γίνεται δεκαετίες τώρα η αναστήλωση της ιστορικής μονής - θα περιμένω να δω τι είναι αυτό…
melkar4@yahoo.gr
Καμία σχέση το τότε με το σήμερα. Πριν από λίγα χρόνια, στο οδοιπορικό ολίγων ποντίων, στην Παναγία Σουμελά, φοβόμαστε μη φανεί ο σταυρός στο λαιμό. Ανεβαίναμε το Όρος του Μελά, με το νου και τα μάτια στους… στρατιώτες που μας παρακολουθούσαν κρατώντας τα όπλα τους σε θέση… μάχης (βλ φωτο-ντοκουμέντο). Έτρεμε το φυλλοκάρδι μας, μήπως τους κοιτάξουμε στραβά ή το αντίθετο και ξεκινήσουμε άθελα μας διπλωματικό επεισόδιο! Περπατούσαμε στις μύτες, όχι μόνο από σεβασμό στις άγιες πέτρες του μοναστηριού, αλλά για να μην χαλάσουμε το… έδαφος τους.
Χθες, οι πολιτικές – για τα μάτια της ΕΕ - έκαναν το θαύμα τους και τα ίδια όπλα εξαφανίστηκαν (τουλάχιστον από τη κοινή θέα). Στη θέση των ελεύθερων σκοπευτών, μπήκαν εικονολήπτες για τη ζωντανή σύνδεση της λειτουργίας προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη. Είκοσι χιλιάδες ορθόδοξοι …συνωστίστηκαν στα σκαλιά της Μονής και μόλις πεντακόσιοι ένιωσαν την κατάνυξη του χώρου που γιαβάς-γιαβάς αναστηλώνεται και… «επουλώνεται» από τη βαρβαρότητα άλλων εποχών (όλες οι αγιογραφίες έχουν βεβηλωθεί στα… μάτια).
Ο κ Βαρθολομαίος με …διπλωματία δεν μίλησε για αυτά και πολύ καλά έκανε. Χαρακτήρισε τη λειτουργία ως γέφυρα λαών, αναφέρθηκε σε σουλτάνους και πιστούς… μουσουλμάνους που τιμούν και προστρέχουν στην Μητέρα των Ορθοδόξων και στη θαυματουργή πηγή της.
Κι όμως, καθ όλη τη διάρκεια της ζωντανής σύνδεσης, δεν ένιωσα την ίδια συγκίνηση μ αυτή που ένιωσα πριν από 15 χρόνια, τότε που έκανα σχεδόν στα κρυφά το σταυρό μου, ανάβοντας ένα κερί… έξω από το μοναστήρι, δίπλα στην είσοδο σε δυο μόλις τετραγωνικά μέτρα! (βλ φωτο-ντοκουμέντο) Θαρρείς και η πίστη μου - «χλωμή» στον τόπο της- θέριευε στα «ξένα» με τα όπλα πάνω από τα κεφάλι μου…
Κι όμως, η λογική και η ιστορία των 88 χρόνων «σιωπής», μου φωνάζουν ότι επιτέλους χωρίς γκρίζους λύκους (και …δικούς μας) κάτι αλλάζει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κι όχι δεν είναι – όπως έγραψε η Χουριέτ – η τόνωση του τουρισμού της Τραπεζούντας. Κάτι άλλο είναι, όμως εγώ γιαβας-γιαβάς, όπως ακριβώς γίνεται δεκαετίες τώρα η αναστήλωση της ιστορικής μονής - θα περιμένω να δω τι είναι αυτό…
