Ακόμη και την απειλή της προσφυγής στη δικαιοσύνη επιστρατεύουν οι φορείς του ελληνικού δημοσίου, προκειμένου να πετύχουν αναπροσαρμογή των μηνιαίων μισθωμάτων τους τουλάχιστον 20%.
Ακόμη και την απειλή της προσφυγής στη δικαιοσύνη επιστρατεύουν οι φορείς του ελληνικού δημοσίου, οι οποίοι χρησιμοποιούν ενοικιαζόμενα ακίνητα για τις ανάγκες τους, προκειμένου να πετύχουν αναπροσαρμογή των μηνιαίων μισθωμάτων τους, με μείωση κατά τουλάχιστον 20%.
Όπως προκύπτει από σχετική εγκύκλιο που έχει αποστείλει το υπουργείο Οικονομικών στους φορείς και τους οργανισμούς που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή, κατά τη διαπραγμάτευση με τους ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει να επιδιώκεται η συνεννόηση. Ωστόσο, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες αυτό δεν είναι εφικτό, τότε για το δημόσιο, όπως αφήνεται να εννοηθεί, θα ισχύει η λαϊκή ρήση…κι ο Άγιος θέλει φοβέρα.
«Είναι προφανές ότι η προσπάθεια συνεννόησης και συνεργασίας των δύο συμβαλλομένων μερών (ιδιοκτήτη και ενοικιαστή) αποτελεί την πιο ανώδυνη και επιθυμητή αντιμετώπιση του θέματος», επισημαίνεται στην εγκύκλιο. Αμέσως μετά, ωστόσο, καθίσταται σαφές πως αυτή τη φορά το δημόσιο δεν αστειεύεται καθόλου. «Πέραν όμως, αυτού σημειώνουμε ότι το ελληνικό δημόσιο έχει τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη», τονίζεται με νόημα στις οδηγίες και διευκρινίζεται ότι αυτό θα γίνεται «με αίτημα την εύλογη μείωση των μισθωμάτων για όλες τις ενεργείς συμβάσεις, λόγω της απρόβλεπτης μεταβολής των συνθηκών, κατά το άρθρο 388 του αστικού κώδικα».
Όσον αφορά στη λοιπή επιχειρηματολογία που πρέπει να αναπτύσσεται στη διαπραγμάτευση, αναφέρεται ότι οι επικρατούσες δημοσιονομικές συνθήκες, καθώς επίσης και η ανάγκη πιστής τήρησης του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης, επιβάλλουν την με κάθε τρόπο μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού. Εξηγείται, ακόμη, ότι το σύνολο σχεδόν των μισθωτηρίων συμβολαίων για κτήρια του δημοσίου τομέα προβλέπει τιμές μισθίου δυσανάλογες με αυτές που διαμορφώνονται στη σημερινή αγορά και πως η ακολουθούμενη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης δεν μπορεί αλλά και δεν πρέπει να εξαιρέσει τον τομέα δαπανών για μισθώματα.
«Στο πλαίσιο αυτό κρίνεται σκόπιμο να εξεταστούν και προσδιοριστούν οι πιο πρόσφοροι και αποτελεσματικοί τρόποι και διαδικασίες, ώστε να επιτευχθεί η επαναδιαπραγμάτευση των σχετικών συμβάσεων, με σκοπό τη μείωση των δαπανών της τάξης του 20% για το 2010», διευκρινίζεται στην εγκύκλιο και παράλληλα προστίθεται πως «οι νέες συμβάσεις θα πρέπει να προβλέπουν τις ίδιες τιμές για τουλάχιστον μια τριετία, χωρίς περαιτέρω ανατιμήσεις και άλλες προσαυξήσεις».
Οι οδηγίες προς τους… ναυτιλομένους δεν σταματούν μόνο σε αυτά. «Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στον εντοπισμό των ακινήτων όπου το μίσθωμα θεωρείται υπερβολικά δυσανάλογο σε σχέση με τα ισχύοντα μισθώματα της ζώνης, στην οποία τα ακίνητα αυτά εντάσσονται, και σε αυτές τις περιπτώσεις η μείωση του μισθώματος θα πρέπει να υπερβαίνει το 20% και να καθορίζεται στο μέσο όρο, περίπου, των μισθωμάτων της συγκεκριμένης ζώνης».
Θεωρητικά οι συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις θα έπρεπε να έχουν ήδη ολοκληρωθεί στο τέλος Ιουνίου και τεθεί σε ισχύ οι αναπροσαρμοσμένες από την 1η Ιουλίου. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, το χρονοδιάγραμμα δεν έχει τηρηθεί απαρεγκλίτως, καθώς, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η Voria.gr, υπάρχει τουλάχιστον ένας τέτοιος οργανισμός του δημοσίου στη Θεσσαλονίκη, που έχει ακόμη σε εξέλιξη τις σχετικές διαπραγματεύσεις. Και προφανώς δεν είναι ο μοναδικός…
Όπως προκύπτει από σχετική εγκύκλιο που έχει αποστείλει το υπουργείο Οικονομικών στους φορείς και τους οργανισμούς που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή, κατά τη διαπραγμάτευση με τους ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει να επιδιώκεται η συνεννόηση. Ωστόσο, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες αυτό δεν είναι εφικτό, τότε για το δημόσιο, όπως αφήνεται να εννοηθεί, θα ισχύει η λαϊκή ρήση…κι ο Άγιος θέλει φοβέρα.
«Είναι προφανές ότι η προσπάθεια συνεννόησης και συνεργασίας των δύο συμβαλλομένων μερών (ιδιοκτήτη και ενοικιαστή) αποτελεί την πιο ανώδυνη και επιθυμητή αντιμετώπιση του θέματος», επισημαίνεται στην εγκύκλιο. Αμέσως μετά, ωστόσο, καθίσταται σαφές πως αυτή τη φορά το δημόσιο δεν αστειεύεται καθόλου. «Πέραν όμως, αυτού σημειώνουμε ότι το ελληνικό δημόσιο έχει τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη», τονίζεται με νόημα στις οδηγίες και διευκρινίζεται ότι αυτό θα γίνεται «με αίτημα την εύλογη μείωση των μισθωμάτων για όλες τις ενεργείς συμβάσεις, λόγω της απρόβλεπτης μεταβολής των συνθηκών, κατά το άρθρο 388 του αστικού κώδικα».
Όσον αφορά στη λοιπή επιχειρηματολογία που πρέπει να αναπτύσσεται στη διαπραγμάτευση, αναφέρεται ότι οι επικρατούσες δημοσιονομικές συνθήκες, καθώς επίσης και η ανάγκη πιστής τήρησης του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης, επιβάλλουν την με κάθε τρόπο μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού. Εξηγείται, ακόμη, ότι το σύνολο σχεδόν των μισθωτηρίων συμβολαίων για κτήρια του δημοσίου τομέα προβλέπει τιμές μισθίου δυσανάλογες με αυτές που διαμορφώνονται στη σημερινή αγορά και πως η ακολουθούμενη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης δεν μπορεί αλλά και δεν πρέπει να εξαιρέσει τον τομέα δαπανών για μισθώματα.
«Στο πλαίσιο αυτό κρίνεται σκόπιμο να εξεταστούν και προσδιοριστούν οι πιο πρόσφοροι και αποτελεσματικοί τρόποι και διαδικασίες, ώστε να επιτευχθεί η επαναδιαπραγμάτευση των σχετικών συμβάσεων, με σκοπό τη μείωση των δαπανών της τάξης του 20% για το 2010», διευκρινίζεται στην εγκύκλιο και παράλληλα προστίθεται πως «οι νέες συμβάσεις θα πρέπει να προβλέπουν τις ίδιες τιμές για τουλάχιστον μια τριετία, χωρίς περαιτέρω ανατιμήσεις και άλλες προσαυξήσεις».
Οι οδηγίες προς τους… ναυτιλομένους δεν σταματούν μόνο σε αυτά. «Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στον εντοπισμό των ακινήτων όπου το μίσθωμα θεωρείται υπερβολικά δυσανάλογο σε σχέση με τα ισχύοντα μισθώματα της ζώνης, στην οποία τα ακίνητα αυτά εντάσσονται, και σε αυτές τις περιπτώσεις η μείωση του μισθώματος θα πρέπει να υπερβαίνει το 20% και να καθορίζεται στο μέσο όρο, περίπου, των μισθωμάτων της συγκεκριμένης ζώνης».
Θεωρητικά οι συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις θα έπρεπε να έχουν ήδη ολοκληρωθεί στο τέλος Ιουνίου και τεθεί σε ισχύ οι αναπροσαρμοσμένες από την 1η Ιουλίου. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, το χρονοδιάγραμμα δεν έχει τηρηθεί απαρεγκλίτως, καθώς, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η Voria.gr, υπάρχει τουλάχιστον ένας τέτοιος οργανισμός του δημοσίου στη Θεσσαλονίκη, που έχει ακόμη σε εξέλιξη τις σχετικές διαπραγματεύσεις. Και προφανώς δεν είναι ο μοναδικός…
