Την 7η χειρότερη θέση καταλαμβάνει η Ελλάδα στη λίστα με τις 18 χώρες του πλανήτη, που συγκροτούν την κατηγορία των «αμαρτωλών» οικονομιών, εξαιτίας της «κατάρας» του αυξημένου δημοσίου χρέους που τις
Στη λίστα με τις 18 χώρες του πλανήτη, που συγκροτούν την κατηγορία των «αμαρτωλών» οικονομιών, εξαιτίας της «κατάρας» του αυξημένου δημοσίου χρέους που τις βαρύνει, περιλαμβάνεται και η χώρα μας.
Σύμφωνα μάλιστα με τη δοκιμασία αντοχής (stress test) που υπέβαλλε το Institute of Management Development (IMD) για το 2010, σε συνολικά 58 οικονομίες διεθνώς, η Ελλάδα κατέχει κατέχει μία από τις χειρότερες θέσεις, όσον αφορά στο χρόνο που απαιτείται, προκειμένου να επιτευχθεί η δημοσιονομική προσαρμογή του χρέους της στα αποδεκτά επίπεδα του 60% του ΑΕΠ.
Συγκεκριμένα, ο διεθνής οργανισμός –λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά από κριτήρια- διαπίστωσε ότι στην περίπτωση της χώρας μας, η επαναφορά του χρέους σε υποφερτά όρια φαίνεται πως μπορεί να επιτευχθεί με μεγάλη προσπάθεια το έτος 2031.
Χειρότερες επιδόσεις από την Ελλάδα έχουν η Ιαπωνία, που θα «δει» το χρέος της να πέφτει στο 60% του ΑΕΠ της το… 2084, και ακολουθούν η Ιταλία το 2060, η Πορτογαλία το 2037, το Βέλγιο το 2035, οι ΗΠΑ το 2033 και η Ισλανδία το 2032. Η 7η θέση της χώρας μας, πάντως, είναι εν πολλοίς πλασματική, αν αναλογιστεί κανείς πως τουλάχιστον τρεις από τις χώρες που εμφανίζονται σε πολύ χειρότερη μοίρα, κι ειδικά η Ιαπωνία, έχουν δημιουργήσει το χρέος τους από εσωτερικό δανεισμό. Οπότε δεν τίθεται θέμα ανησυχίας για τις διεθνείς αγορές, καθώς, όπως σημειώνεται από οικονομολόγους, «αυτά είναι χρήματα που τα χρωστούν στον εαυτό τους».
Για την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αντίθετα, τα πράγματα είναι δυσκολότερα, αφού πιστωτές τους είναι κυρίως ξένα πιστωτικά ιδρύματα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η χώρα μας έχει δανειστεί ποσό ύψους 106 δισ. ευρώ από ξένες τράπεζες. Το αντίστοιχο ποσό για την Πορτογαλία είναι στα 44 δισ. ευρώ. Στα συμπεράσματα του IMD, επίσης, τονίζεται ότι για ορισμένες χώρες, όπως η Μ. Βρετανία και η Ισλανδία, το νομισματικό ρίσκο είναι ένας ακόμη πρόσθετος λόγος που δημιουργεί αβεβαιότητα, εν αντιθέσει με τις Ελλάδα και Πορτογαλίας, των οποίων το χρέος σε ποσοστό 75% είναι σε ευρώ και μολονότι, όπως επισημαίνεται, «αυτό είναι καλό νέο για τις ίδιες, είναι κακό για την ζώνη του Ευρώ».
Σύμφωνα μάλιστα με τη δοκιμασία αντοχής (stress test) που υπέβαλλε το Institute of Management Development (IMD) για το 2010, σε συνολικά 58 οικονομίες διεθνώς, η Ελλάδα κατέχει κατέχει μία από τις χειρότερες θέσεις, όσον αφορά στο χρόνο που απαιτείται, προκειμένου να επιτευχθεί η δημοσιονομική προσαρμογή του χρέους της στα αποδεκτά επίπεδα του 60% του ΑΕΠ.
Συγκεκριμένα, ο διεθνής οργανισμός –λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά από κριτήρια- διαπίστωσε ότι στην περίπτωση της χώρας μας, η επαναφορά του χρέους σε υποφερτά όρια φαίνεται πως μπορεί να επιτευχθεί με μεγάλη προσπάθεια το έτος 2031.
Χειρότερες επιδόσεις από την Ελλάδα έχουν η Ιαπωνία, που θα «δει» το χρέος της να πέφτει στο 60% του ΑΕΠ της το… 2084, και ακολουθούν η Ιταλία το 2060, η Πορτογαλία το 2037, το Βέλγιο το 2035, οι ΗΠΑ το 2033 και η Ισλανδία το 2032. Η 7η θέση της χώρας μας, πάντως, είναι εν πολλοίς πλασματική, αν αναλογιστεί κανείς πως τουλάχιστον τρεις από τις χώρες που εμφανίζονται σε πολύ χειρότερη μοίρα, κι ειδικά η Ιαπωνία, έχουν δημιουργήσει το χρέος τους από εσωτερικό δανεισμό. Οπότε δεν τίθεται θέμα ανησυχίας για τις διεθνείς αγορές, καθώς, όπως σημειώνεται από οικονομολόγους, «αυτά είναι χρήματα που τα χρωστούν στον εαυτό τους».
Για την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αντίθετα, τα πράγματα είναι δυσκολότερα, αφού πιστωτές τους είναι κυρίως ξένα πιστωτικά ιδρύματα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η χώρα μας έχει δανειστεί ποσό ύψους 106 δισ. ευρώ από ξένες τράπεζες. Το αντίστοιχο ποσό για την Πορτογαλία είναι στα 44 δισ. ευρώ. Στα συμπεράσματα του IMD, επίσης, τονίζεται ότι για ορισμένες χώρες, όπως η Μ. Βρετανία και η Ισλανδία, το νομισματικό ρίσκο είναι ένας ακόμη πρόσθετος λόγος που δημιουργεί αβεβαιότητα, εν αντιθέσει με τις Ελλάδα και Πορτογαλίας, των οποίων το χρέος σε ποσοστό 75% είναι σε ευρώ και μολονότι, όπως επισημαίνεται, «αυτό είναι καλό νέο για τις ίδιες, είναι κακό για την ζώνη του Ευρώ».
