Ακόμα συζητείται - καθώς επιχειρείται να αποκρυπτογραφηθεί - η τελευταία δημόσια παρέμβαση Δραγασάκη σε εκδήλωση στην Αθήνα, με την οποία ξεκαθάρισε: "Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν δανειακές συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα άρα και εμάς, αλλά θέλουμε να τις αλλάξουμε».
Μάλιστα, το κομμάτι εκείνο της παρέμβασης, που έχει θορυβήσει τις Βρυξέλλες είναι εκείνο μέσω του οποίου ερμηνεύεται ότι άφησε να εννοηθεί πως αυτό δεν θα γίνει με την τρόικα, αλλά σε υψηλότερο επίπεδο.
Ως γνωστόν, στην Ελλάδα, από την εποχή που ενέσκηψε η τρόικα, όποιος επιχειρεί να προσφύγει στην πολιτική διαπραγμάτευση, αποφεύγοντας τους τεχνοκράτες, συνήθως λίγο αργότερα, το μετανιώνει πικρά.
«Δεν κάνουμε μυστική διπλωματία αλλά δεν είμαστε και κλεισμένοι στο καβούκι μας. Σεβόμαστε πάρα πολύ την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε και προσέχουμε αυτά που λένε. Θα ζητήσουμε χρόνο, για να παρουσιάσουμε το πρόγραμμά μας, το οποίο θα περιέχει τέσσερα κεφάλαια» επιμένει, ωστόσο, ο κ. Δραγασάκης, ακολουθώντας την πολιτική του "μια στο καρφί και μια στο πέταλο".
Δηλαδή, από τη μία υποστηρίζει ότι θα κατεβάσει δικό του πρόγραμμα, από την άλλη όμως προαναγγέλλει ότι θα ζητήσει χρόνο, δηλαδή παράταση του υφιστάμενου προγράμματος. Και κάπως έτσι, στο τέλος της ημέρας, όλοι είναι ευτυχισμένοι ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν στην Κουμουνδούρου.
