Πληθώρα επανεμφανιζόμενων και νέων απειλών και προκλήσεων σε όλους τους τομείς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι εταιρίες, καθώς η παγκόσμια οικονομία εξέρχεται από την κρίση, σύμφωνα με την ετήσια έκ
Πληθώρα επανεμφανιζόμενων και νέων απειλών και προκλήσεων σε όλους τους τομείς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι εταιρίες, καθώς η παγκόσμια οικονομία εξέρχεται από την κρίση, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα ετήσιας έκθεσης της Ernst & Young με τίτλο Παγκόσμιος Επιχειρηματικός Κίνδυνος (Global Business Risk).
Κατά τη διάρκεια μιας σειράς ενδελεχών συνεντεύξεων, ζητήθηκε σε περισσότερα από 70 κορυφαία στελέχη εταιριών και αναλυτές από 14 επιχειρησιακούς κλάδους να εντοπίσουν και να κατατάξουν τους κορυφαίους επιχειρηματικούς κινδύνους κάθε κλάδου, για τους 12 προσεχείς μήνες, καθώς και τους κινδύνους που επί του παρόντος δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, αλλά οι οποίοι θα μπορούσαν να ανέλθουν στις 10 κορυφαίες θέσεις κατά τα επόμενα έτη.
Οι κανονιστικές ρυθμίσεις και η συμμόρφωση κατέλαβαν και πάλι την πρώτη θέση στην πλειονότητα των κλάδων, ενισχυμένες κυρίως από τη γενικότερη αβεβαιότητα που περιβάλλει τις κανονιστικές ρυθμίσεις και οι οποίες, κατά τη γνώμη των σχολιαστών, καθυστερούν τη διαδικασία λήψης επιχειρηματικών αποφάσεων. Ωστόσο, η πρόσβαση στις πιστώσεις και η απειλή της συνεχιζόμενης ασθενούς οικονομικής απόδοσης σε ορισμένα μέρη του κόσμου παρέμειναν υψηλά στη λίστα των δυνητικών παραγόντων ανησυχίας.
Κίνδυνοι που σχετίζονται με την επιστροφή στην ομαλότητα
Η στελέχωση και διαχείριση ταλέντων ανήλθε σημαντικά στον πίνακα κινδύνων φέτος, όπως και η αντιμετώπιση των προβλημάτων στις αναδυόμενες αγορές. Ο κίνδυνος κοινωνικής αποδοχής και η εταιρική κοινωνική ευθύνη (ΕΚΕ) έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στη λίστα φέτος, υποδεικνύοντας διαφορετικές πιέσεις στις επιχειρήσεις, καθώς η οικονομική ανάκαμψη λαμβάνει σάρκα και οστά.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου, υπεύθυνος του συμβουλευτικού τμήματος της Ernst & Young στην Ελλάδα και των υπηρεσιών διαχείρισης κινδύνων στην Κεντρική και Νοτιανατολική Ευρώπη, δήλωσε: «Παρότι υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο κάποια σχετική αίσθηση ομαλότητας με τις εταιρίες να επικεντρώνονται και πάλι στο πώς θα παραμείνουν ανταγωνιστικές με τα ήδη διαθέσιμα ταλέντα και να εξετάζουν κινδύνους, αλλά και ευκαιρίες που παρουσιάζονται μετά την κρίση, η πρόσβαση στις πιστώσεις εξακολουθεί να είναι διεθνώς ο δεύτερος μεγαλύτερος κίνδυνος στο ραντάρ επιχειρηματικών κινδύνων. Ο συγκεκριμένος κίνδυνος είναι αναμφίβολα εξαιρετικά σημαντικός και για το ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον στα πλαίσια της κρίσης που διανύουμε και πιθανότατα περισσότερο σημαντικός από τον κίνδυνο κανονιστικής συμμόρφωσης, ο οποίος για μια ακόμη χρονιά καταλαμβάνει την πρώτη θέση στο σχετικό ραντάρ».
Ανάλυση κατά κλάδο
Η έκθεση επισημαίνει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αναδύονται οι βασικοί κίνδυνοι στους διάφορους κλάδους. Καθώς οι σημαντικότεροι επιχειρηματικοί κίνδυνοι για το 2010 συγκεντρώνονται στους τομείς της κανονιστικής ρύθμισης και της συμμόρφωσης, πολλές από αυτές τις απειλές συνδέονται με τα επακόλουθα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης.
Οι κλάδοι διαχείρισης στοιχείων ενεργητικού, τραπεζικής και, σε μικρότερο βαθμό, ο κλάδος ασφαλειών έρχονται αντιμέτωποι με ένα πολιτικό μπούμερανγκ και την εξονυχιστική κανονιστική εποπτεία μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση. Οι κλάδοι πετρελαίου και φυσικού αερίου, ακινήτων, εξορύξεων και μετάλλων έρχονται αντιμέτωποι με τις προσπάθειες αποκόμισης εσόδων από πλευράς των κυβερνήσεων, με περιορισμένους πόρους. Επιπρόσθετα, οι επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα καλούνται να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες αποφάσεις που λαμβάνουν οι πολιτικοί ηγέτες υπό πίεση.
Ιδιαίτερη απειλή για τη φήμη των κλάδων διαχείρισης στοιχείων ενεργητικού και τραπεζικής αποτελεί ο κίνδυνος κοινωνικής αποδοχής και η ΕΚΕ, "ο κίνδυνος διαχείρισης προγραμματισμού και κοινωνικής αποδοχής" για τις εταιρείες ενέργειας και κοινής ωφέλειας, η διατήρηση της "κοινωνικής άδειας λειτουργίας" για τους κλάδους εξορύξεων και μετάλλων ενώ αρκετοί ακόμη κίνδυνοι μικρότερης εμβέλειας καραδοκούν τους κλάδους τεχνολογίας, τηλεπικοινωνιών και στο δημόσιο τομέα.
Παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς τον αντίκτυπο ανά κλάδο της έλλειψης "πρόσβασης σε πιστώσεις", η οποία έλλειψη θεωρήθηκε ως ο δεύτερος σημαντικότερος κίνδυνος. Οι διαφοροποιήσεις κυμαίνονται από "θέματα ποιότητας υπολειπόμενης πίστωσης" στον τραπεζικό κλάδο, έως το γενικότερο "χρηματοοικονομικό σοκ" στον κλάδο ασφαλειών και τα προβλήματα "πρόσβασης σε κεφάλαια" για τους κλάδους ενέργειας, οργανισμών κοινής ωφέλειας, εξορύξεων και μετάλλων. Επισημάνθηκαν επίσης το ευρύτερο ζήτημα της "πρόσβασης και κατανομής κεφαλαίων" για τις επιστήμες ζωής και η αυξανόμενη απειλή της "αδυναμίας διαχείρισης της πολιτικής χρέους και της δημοσιονομικής πολιτικής" στο δημόσιο τομέα.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου καταλήγει: Είναι σαφές ότι σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, οι εταιρίες πρέπει να συνεχίσουν να ανιχνεύουν το τοπίο προκειμένου να εντοπίζουν τους αναδυόμενους κινδύνους. Η ικανότητα αναγνώρισης, αξιολόγησης και αντιμετώπισης κινδύνων, και η ικανότητα προσαρμογής θα παίξουν σημαντικότερο ρόλο από ποτέ στη αποτελεσματική διοίκηση των ελληνικών επιχειρήσεων.
Κατά τη διάρκεια μιας σειράς ενδελεχών συνεντεύξεων, ζητήθηκε σε περισσότερα από 70 κορυφαία στελέχη εταιριών και αναλυτές από 14 επιχειρησιακούς κλάδους να εντοπίσουν και να κατατάξουν τους κορυφαίους επιχειρηματικούς κινδύνους κάθε κλάδου, για τους 12 προσεχείς μήνες, καθώς και τους κινδύνους που επί του παρόντος δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, αλλά οι οποίοι θα μπορούσαν να ανέλθουν στις 10 κορυφαίες θέσεις κατά τα επόμενα έτη.
Οι κανονιστικές ρυθμίσεις και η συμμόρφωση κατέλαβαν και πάλι την πρώτη θέση στην πλειονότητα των κλάδων, ενισχυμένες κυρίως από τη γενικότερη αβεβαιότητα που περιβάλλει τις κανονιστικές ρυθμίσεις και οι οποίες, κατά τη γνώμη των σχολιαστών, καθυστερούν τη διαδικασία λήψης επιχειρηματικών αποφάσεων. Ωστόσο, η πρόσβαση στις πιστώσεις και η απειλή της συνεχιζόμενης ασθενούς οικονομικής απόδοσης σε ορισμένα μέρη του κόσμου παρέμειναν υψηλά στη λίστα των δυνητικών παραγόντων ανησυχίας.
Κίνδυνοι που σχετίζονται με την επιστροφή στην ομαλότητα
Η στελέχωση και διαχείριση ταλέντων ανήλθε σημαντικά στον πίνακα κινδύνων φέτος, όπως και η αντιμετώπιση των προβλημάτων στις αναδυόμενες αγορές. Ο κίνδυνος κοινωνικής αποδοχής και η εταιρική κοινωνική ευθύνη (ΕΚΕ) έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στη λίστα φέτος, υποδεικνύοντας διαφορετικές πιέσεις στις επιχειρήσεις, καθώς η οικονομική ανάκαμψη λαμβάνει σάρκα και οστά.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου, υπεύθυνος του συμβουλευτικού τμήματος της Ernst & Young στην Ελλάδα και των υπηρεσιών διαχείρισης κινδύνων στην Κεντρική και Νοτιανατολική Ευρώπη, δήλωσε: «Παρότι υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο κάποια σχετική αίσθηση ομαλότητας με τις εταιρίες να επικεντρώνονται και πάλι στο πώς θα παραμείνουν ανταγωνιστικές με τα ήδη διαθέσιμα ταλέντα και να εξετάζουν κινδύνους, αλλά και ευκαιρίες που παρουσιάζονται μετά την κρίση, η πρόσβαση στις πιστώσεις εξακολουθεί να είναι διεθνώς ο δεύτερος μεγαλύτερος κίνδυνος στο ραντάρ επιχειρηματικών κινδύνων. Ο συγκεκριμένος κίνδυνος είναι αναμφίβολα εξαιρετικά σημαντικός και για το ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον στα πλαίσια της κρίσης που διανύουμε και πιθανότατα περισσότερο σημαντικός από τον κίνδυνο κανονιστικής συμμόρφωσης, ο οποίος για μια ακόμη χρονιά καταλαμβάνει την πρώτη θέση στο σχετικό ραντάρ».
Ανάλυση κατά κλάδο
Η έκθεση επισημαίνει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αναδύονται οι βασικοί κίνδυνοι στους διάφορους κλάδους. Καθώς οι σημαντικότεροι επιχειρηματικοί κίνδυνοι για το 2010 συγκεντρώνονται στους τομείς της κανονιστικής ρύθμισης και της συμμόρφωσης, πολλές από αυτές τις απειλές συνδέονται με τα επακόλουθα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης.
Οι κλάδοι διαχείρισης στοιχείων ενεργητικού, τραπεζικής και, σε μικρότερο βαθμό, ο κλάδος ασφαλειών έρχονται αντιμέτωποι με ένα πολιτικό μπούμερανγκ και την εξονυχιστική κανονιστική εποπτεία μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση. Οι κλάδοι πετρελαίου και φυσικού αερίου, ακινήτων, εξορύξεων και μετάλλων έρχονται αντιμέτωποι με τις προσπάθειες αποκόμισης εσόδων από πλευράς των κυβερνήσεων, με περιορισμένους πόρους. Επιπρόσθετα, οι επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα καλούνται να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες αποφάσεις που λαμβάνουν οι πολιτικοί ηγέτες υπό πίεση.
Ιδιαίτερη απειλή για τη φήμη των κλάδων διαχείρισης στοιχείων ενεργητικού και τραπεζικής αποτελεί ο κίνδυνος κοινωνικής αποδοχής και η ΕΚΕ, "ο κίνδυνος διαχείρισης προγραμματισμού και κοινωνικής αποδοχής" για τις εταιρείες ενέργειας και κοινής ωφέλειας, η διατήρηση της "κοινωνικής άδειας λειτουργίας" για τους κλάδους εξορύξεων και μετάλλων ενώ αρκετοί ακόμη κίνδυνοι μικρότερης εμβέλειας καραδοκούν τους κλάδους τεχνολογίας, τηλεπικοινωνιών και στο δημόσιο τομέα.
Παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς τον αντίκτυπο ανά κλάδο της έλλειψης "πρόσβασης σε πιστώσεις", η οποία έλλειψη θεωρήθηκε ως ο δεύτερος σημαντικότερος κίνδυνος. Οι διαφοροποιήσεις κυμαίνονται από "θέματα ποιότητας υπολειπόμενης πίστωσης" στον τραπεζικό κλάδο, έως το γενικότερο "χρηματοοικονομικό σοκ" στον κλάδο ασφαλειών και τα προβλήματα "πρόσβασης σε κεφάλαια" για τους κλάδους ενέργειας, οργανισμών κοινής ωφέλειας, εξορύξεων και μετάλλων. Επισημάνθηκαν επίσης το ευρύτερο ζήτημα της "πρόσβασης και κατανομής κεφαλαίων" για τις επιστήμες ζωής και η αυξανόμενη απειλή της "αδυναμίας διαχείρισης της πολιτικής χρέους και της δημοσιονομικής πολιτικής" στο δημόσιο τομέα.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου καταλήγει: Είναι σαφές ότι σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, οι εταιρίες πρέπει να συνεχίσουν να ανιχνεύουν το τοπίο προκειμένου να εντοπίζουν τους αναδυόμενους κινδύνους. Η ικανότητα αναγνώρισης, αξιολόγησης και αντιμετώπισης κινδύνων, και η ικανότητα προσαρμογής θα παίξουν σημαντικότερο ρόλο από ποτέ στη αποτελεσματική διοίκηση των ελληνικών επιχειρήσεων.
