Τέως βουλευτές και ευρωβουλευτές ψήφισαν και ψηφίστηκαν προχθές, Κυριακή, για την ανάδειξη του νέου ΔΣ της ένωσής τους. Οι παλαιοί κοινοβουλευτικοί, πεντακόσιοι το σύνολο, εμφανίστηκαν έξω φρενών για
Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr
Τέως βουλευτές και ευρωβουλευτές ψήφισαν και ψηφίστηκαν προχθές, Κυριακή, για την ανάδειξη του νέου ΔΣ της ένωσής τους. Οι παλαιοί κοινοβουλευτικοί, πεντακόσιοι το σύνολο (εκ των οποίων οι 187 διετέλεσαν υπουργοί πριν το 1990), εμφανίστηκαν έξω φρενών για τα χάλια της πολιτικής και των…διαδόχων τους!
Τώρα στα γεράματά τους -όπως παραδέχθηκαν και οι ίδιοι- ζουν ιστορικές στιγμές… διάλυσης του πολιτικού συστήματος και δεν μπορούν να κάνουν τίποτε «για τους λίγους συνάδελφους που μας έφεραν σε αυτό το σημείο γενικευμένης απόρριψης, όλων των εκπροσώπων του λαού!»
Και σα να μη φθάνει αυτό, με πράξεις και παραλείψεις …συντρίβουν και τη δική τους προσφορά στον τόπο, μικρή ή μεγάλη! Έτσι, ούτε αυτοί έχουν πια πρόσωπο στην κοινωνία και σε λίγο δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν, μαζί με τους νυν που πρόλαβαν και κατέλαβαν όλα τα λαγούμια!
Ο πρόεδρος της ένωσης των τέως, Κώστας Πυλαρινός (διετέλεσε και Νομάρχης Θεσσαλονίκης), μίλησε για "κάποια μικρομάγαζα της πολιτικής, εκτός Βουλής» και «για κάποιους γνωστούς από την περίοδο της δικτατορίας, χρυσοκάνθαρους της δημοσιογραφίας, οι οποίοι πωλούν ανεύθυνα την πραμάτεια της ανατροπής, αδιάφοροι για την τύχη του λαού…». Δυστυχώς δεν έδωσε άλλα στοιχεία – ονόματα και διευθύνσεις –, όμως δεν αποκλείεται με τόση πίεση και απαξίωση του κόσμου να «σπάσει» και να «ομολογήσει» το σχέδιο από τα παλιά. Ποιοι και πώς, βήμα βήμα, μας έριξαν στα τάρταρα και πολεμάμε να βγούμε..
Όμως χτύπησαν το καμπανάκι της ψυχραιμίας, για να μην πέσουμε (ή μάλλον για να μην πέσουνε) πιο χαμηλά! Είπαν με το στόμφο της δικής τους εποχής "Οι αποδεδειγμένοι, δικαστικά, ένοχοι των αθλιοτήτων αναμφίβολα θα πρέπει να τιμωρηθούν, αλλά να μη διαλύσουμε προηγουμένως τη… δημοκρατία χάριν της δημαγωγίας, της τρομοκρατίας του λαϊκισμού, των αχαλίνωτων υπερβολών και της τυφλής πολιτικής ιδιοτέλειας» και φυσικά αλληλοχειροκροτήθηκαν.
Ίσως και να έχουν δίκιο, λόγω ηλικίας και πολύχρονης «δοκιμασίας» στα έδρανα, σε επίσης δύσκολες εποχές. Όμως πού θα το βρουν, όταν πια σε όλους έχει εδραιωθεί η άποψη ότι «τίποτε δεν αλλάζει και όλοι το ίδιοι είναι από την εποχή του…Μαυρογιαλούρου»;
melkar4@yahoo.gr
Τέως βουλευτές και ευρωβουλευτές ψήφισαν και ψηφίστηκαν προχθές, Κυριακή, για την ανάδειξη του νέου ΔΣ της ένωσής τους. Οι παλαιοί κοινοβουλευτικοί, πεντακόσιοι το σύνολο (εκ των οποίων οι 187 διετέλεσαν υπουργοί πριν το 1990), εμφανίστηκαν έξω φρενών για τα χάλια της πολιτικής και των…διαδόχων τους!
Τώρα στα γεράματά τους -όπως παραδέχθηκαν και οι ίδιοι- ζουν ιστορικές στιγμές… διάλυσης του πολιτικού συστήματος και δεν μπορούν να κάνουν τίποτε «για τους λίγους συνάδελφους που μας έφεραν σε αυτό το σημείο γενικευμένης απόρριψης, όλων των εκπροσώπων του λαού!»
Και σα να μη φθάνει αυτό, με πράξεις και παραλείψεις …συντρίβουν και τη δική τους προσφορά στον τόπο, μικρή ή μεγάλη! Έτσι, ούτε αυτοί έχουν πια πρόσωπο στην κοινωνία και σε λίγο δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν, μαζί με τους νυν που πρόλαβαν και κατέλαβαν όλα τα λαγούμια!
Ο πρόεδρος της ένωσης των τέως, Κώστας Πυλαρινός (διετέλεσε και Νομάρχης Θεσσαλονίκης), μίλησε για "κάποια μικρομάγαζα της πολιτικής, εκτός Βουλής» και «για κάποιους γνωστούς από την περίοδο της δικτατορίας, χρυσοκάνθαρους της δημοσιογραφίας, οι οποίοι πωλούν ανεύθυνα την πραμάτεια της ανατροπής, αδιάφοροι για την τύχη του λαού…». Δυστυχώς δεν έδωσε άλλα στοιχεία – ονόματα και διευθύνσεις –, όμως δεν αποκλείεται με τόση πίεση και απαξίωση του κόσμου να «σπάσει» και να «ομολογήσει» το σχέδιο από τα παλιά. Ποιοι και πώς, βήμα βήμα, μας έριξαν στα τάρταρα και πολεμάμε να βγούμε..
Όμως χτύπησαν το καμπανάκι της ψυχραιμίας, για να μην πέσουμε (ή μάλλον για να μην πέσουνε) πιο χαμηλά! Είπαν με το στόμφο της δικής τους εποχής "Οι αποδεδειγμένοι, δικαστικά, ένοχοι των αθλιοτήτων αναμφίβολα θα πρέπει να τιμωρηθούν, αλλά να μη διαλύσουμε προηγουμένως τη… δημοκρατία χάριν της δημαγωγίας, της τρομοκρατίας του λαϊκισμού, των αχαλίνωτων υπερβολών και της τυφλής πολιτικής ιδιοτέλειας» και φυσικά αλληλοχειροκροτήθηκαν.
Ίσως και να έχουν δίκιο, λόγω ηλικίας και πολύχρονης «δοκιμασίας» στα έδρανα, σε επίσης δύσκολες εποχές. Όμως πού θα το βρουν, όταν πια σε όλους έχει εδραιωθεί η άποψη ότι «τίποτε δεν αλλάζει και όλοι το ίδιοι είναι από την εποχή του…Μαυρογιαλούρου»;
