Οι αντικαταστάτες και οι αναλώσιμοι

της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr

Όσο φτωχαίνουμε, τόσο θα…αγριεύουμε. Κι η φτώχεια δεν αφορά – όπως συνήθως νομίζουμε– μόνο τις τσέπες, αλλά και τις ψυχές μας.

Αδίστακτοι βιαστές, δολοφόνοι ανήλικων παιδιών, ληστές, διαρρήκτες, εκβιαστές, απατεώνες, σωματέμποροι, νταβατζήδες - πραγματικοί και του διαδικτύου- θα μας αρπάζουν ό,τι καλό έχει απομείνει μέσα μας, στην καθημερινή μάχη της επικράτησης και της επιβίωσης. Οι ειδήσεις θα γίνονται όλο και πιο αβάσταχτες, όλο και πιο κτηνώδεις, τουλάχιστον γι αυτούς  που προσπαθούν να παραμείνουν άνθρωποι.

Και να φαντασθεί κανείς ότι πριν από λίγα χρόνια ο καθηγητής νομικής του ΑΠΘ και μέλος της ακαδημίας Αθηνών Ιωάννης Μανωλεδάκης μού έλεγε ότι η Ελλάδα δεν έχει κάτι να φοβάται από τη μεγάλη εισροή μεταναστών, αρκεί να τους βρει δουλειά, για να δημιουργήσουν οικογένεια. Δεν είχαμε σκεφθεί την εσωτερική «απειλή». Δηλαδή να τα κάνουμε εμείς μαντάρα, να πρέπει να πληρώνουμε παλιούς και ξένους λογαριασμούς, το δημόσιο να παίρνει λίγο λίγο το βιος μας και ταυτόχρονα να «θυσιάζουμε» λίγο λίγο και τον… εαυτό μας. Διαλυμένες οικονομίες, οικογένειες, δουλειές, αρχές. Να μη πιστεύουμε σε τίποτε και σε κανέναν, περιχαρακωμένοι στο μικρόκοσμό μας, φοβισμένοι και δειλοί να αντιδράσουμε. Αλλά ακόμη κι αν δεν είναι έτσι, τόσο τραγικά, αυτό πιστεύουμε κι είναι το ίδιο!

Έτσι περιμένω να δω τι θα αλλάξει ο επικείμενος ανασχηματισμός της νυν σοσιαλιστικής κυβέρνησης, έστω κι αν «ζυμώθηκε» στις καλύτερες συνθήκες, στις πλαζ της Πάρου και της Κρήτης. Θα μπορέσει ή όχι να σταματήσει το μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας σε…ζούγκλα; Εκτός από φρούδες ελπίδες, ωραίους τίτλους υπουργείων και «αντικαταστάτες» πρωθυπουργού, τι άλλο θα…μας «προσφέρει»;