«Δεν ασχολούμαι με τα spreads» δήλωσε τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός, πεπεισμένος πως πέτυχε μεγάλη νίκη απέναντι στους κερδοσκόπους. Οι διεθνείς αγορές φαίνεται όμως πως δεν αστειεύονται και το ΔΝΤ είναι
Του Αλέξανδρου Μητάκη
Η συγκεκριμενοποίηση του μηχανισμού στήριξης ΕΕ- ΔΝΤ την Κυριακή προκάλεσε ένα κύμα ενθουσιασμού στην πολιτική ηγεσία της χώρας, σαν ένα «ευρω- μαγικό» ραβδί να εξαφάνισε με μία κίνηση όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομίας και η Ελλάδα να γλύτωσε από την πτώχευση και να απέκτησε κύρος στις αγορές. Ένας νηφάλιος παρατηρητής, ωστόσο, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τουλάχιστον αφελή την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία συνοψίζεται στην κουβέντα του πρωθυπουργού τη Δευτέρα: «Δεν ασχολούμαι με τα spreads».
Προφανώς ο κ. Παπανδρέου θεώρησε προσωπική διπλωματική επιτυχία τη μείωση των spreads του ελληνικού 10ετούς ομολόγου κατά 70- 80 μονάδες βάσης και το γεγονός ότι η χώρα μας ξέφυγε από το επιτόκιο του 7%. Συνεπαρμένος από τη μέθη της υποτιθέμενης «νίκης» της χώρας μας, ο πρωθυπουργός προέβη στην παραπάνω δήλωση, θεωρώντας πως οι κερδοσκόποι δεν μπορούν πλέον να μας βλάψουν. Έκανε όμως λάθος...
Από το πρωί της Τρίτης τα spreads ακολουθούν μία σταδιακά ανοδική πορεία, ενώ την Πέμπτη πραγματοποίησαν... άλμα εις ύψος, ξεπερνώντας το φράγμα των 400 μ.β. Η παραπάνω εξέλιξη ανάγκασε τον κ. Παπανδρέου να προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα των διεθνών αγορών, εκφράζοντας την Πέμπτη τον έντονο προβληματισμό του.
Όταν λοιπόν τις επόμενες ημέρες τα spreads καταγράψουν κάποιο νέο ιστορικό υψηλό, ξεπερνώντας τις 450 μονάδες βάσης, ποιος θα τα ρίξει; Ποιος θα σώσει τη χώρα μας από τους κερδοσκόπους και τον «κακό λύκο» που λέγεται ΔΝΤ και καταφθάνει τη Δευτέρα με άγριες διαθέσεις; Μάλλον κανείς.
Η χώρα μας είτε θα αναγκαστεί να δανείζεται με απαγορευτικά επιτόκια άνω του 7,5% από τις διεθνείς αγορές είτε να αναζητήσει χρήματα υποχρεωτικά από την Ευρώπη και φυσικά το ΔΝΤ, που θα προσφερθούν... να «βοηθήσουν». Η επιβολή νέου πακέτου μέτρων με αύξηση φόρων, κατάργηση 14ου (ίσως και 13ου μισθού) και μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο φαντάζουν αναπόφευκτα μέχρι το τέλος του έτους ή τις αρχές του 2011. Έτσι, ο μεσογειακός (και σοσιαλιστικός) ήλιος της Ελλάδας δεν θα ανατείλει τα επόμενα χρόνια...
Η συγκεκριμενοποίηση του μηχανισμού στήριξης ΕΕ- ΔΝΤ την Κυριακή προκάλεσε ένα κύμα ενθουσιασμού στην πολιτική ηγεσία της χώρας, σαν ένα «ευρω- μαγικό» ραβδί να εξαφάνισε με μία κίνηση όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομίας και η Ελλάδα να γλύτωσε από την πτώχευση και να απέκτησε κύρος στις αγορές. Ένας νηφάλιος παρατηρητής, ωστόσο, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τουλάχιστον αφελή την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία συνοψίζεται στην κουβέντα του πρωθυπουργού τη Δευτέρα: «Δεν ασχολούμαι με τα spreads».
Προφανώς ο κ. Παπανδρέου θεώρησε προσωπική διπλωματική επιτυχία τη μείωση των spreads του ελληνικού 10ετούς ομολόγου κατά 70- 80 μονάδες βάσης και το γεγονός ότι η χώρα μας ξέφυγε από το επιτόκιο του 7%. Συνεπαρμένος από τη μέθη της υποτιθέμενης «νίκης» της χώρας μας, ο πρωθυπουργός προέβη στην παραπάνω δήλωση, θεωρώντας πως οι κερδοσκόποι δεν μπορούν πλέον να μας βλάψουν. Έκανε όμως λάθος...
Από το πρωί της Τρίτης τα spreads ακολουθούν μία σταδιακά ανοδική πορεία, ενώ την Πέμπτη πραγματοποίησαν... άλμα εις ύψος, ξεπερνώντας το φράγμα των 400 μ.β. Η παραπάνω εξέλιξη ανάγκασε τον κ. Παπανδρέου να προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα των διεθνών αγορών, εκφράζοντας την Πέμπτη τον έντονο προβληματισμό του.
Όταν λοιπόν τις επόμενες ημέρες τα spreads καταγράψουν κάποιο νέο ιστορικό υψηλό, ξεπερνώντας τις 450 μονάδες βάσης, ποιος θα τα ρίξει; Ποιος θα σώσει τη χώρα μας από τους κερδοσκόπους και τον «κακό λύκο» που λέγεται ΔΝΤ και καταφθάνει τη Δευτέρα με άγριες διαθέσεις; Μάλλον κανείς.
Η χώρα μας είτε θα αναγκαστεί να δανείζεται με απαγορευτικά επιτόκια άνω του 7,5% από τις διεθνείς αγορές είτε να αναζητήσει χρήματα υποχρεωτικά από την Ευρώπη και φυσικά το ΔΝΤ, που θα προσφερθούν... να «βοηθήσουν». Η επιβολή νέου πακέτου μέτρων με αύξηση φόρων, κατάργηση 14ου (ίσως και 13ου μισθού) και μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο φαντάζουν αναπόφευκτα μέχρι το τέλος του έτους ή τις αρχές του 2011. Έτσι, ο μεσογειακός (και σοσιαλιστικός) ήλιος της Ελλάδας δεν θα ανατείλει τα επόμενα χρόνια...
