Το είπαν οι «Ράδιο Αρβύλα», αν δεν απατώμαι: «Αν η Παπαρήγα σχημάτιζε κυβέρνηση, την επομένη, θα ήταν στους δρόμους για να ...διαδηλώνει εναντίον της». Η φράση αποτελεί επιτομή του τρόπου με τον οποίο σκέφτονται και λειτουργούν τα αριστερά κόμματα. Και αν την παραφράσει κανείς, βάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της «Παπαρήγα», αντιλαμβάνεται γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, αυτή τη στιγμή, στις σχέσεις μας με τους δανειστές.
Αν επιχειρήσει κανείς να μιλήσει αυτές τις μέρες με κυβερνητικά στελέχη τα οποία συμμετέχουν στην χάραξη της οικονομικής και όχι μόνο πολιτικής, αντιλαμβάνεται αμέσως ένα κρίσιμο κενό.
Με τον όρο διαπραγμάτευση, οι νυν κυβερνώντες - με ελάχιστες εξαιρέσεις, στις οποίες δυστυχώς δεν περιλαμβάνεται ο Γιάνης Βαρουφάκης - νοούν την πολιτική διαπραγμάτευση. Αυτομάτως, αυτό συνεπάγεται, ότι αρνούνται από θέσεως να μπουν στην «λεπομέρεια» των αριθμών και του κόστους. Η λογική τους είναι «εμείς προτείνουμε αυτά, εκείνοι προτείνουν άλλα, είμαστε σε διάλογο (σσ ο οποίος είναι άγνωστο αν συνεκτιμούν ότι κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει), αλλά στο μεταξύ αυτοί θα πρέπει να μας δανείζουν, για να επιβιώνουμε, ώστε στο μεταξύ να συνεχίζουμε τον (πολιτικό) διάλογο». Ακούγεται ολίγον τι καφκικό, ωστόσο για όποιον έχει θητεύσει έστω και για 24 ώρες σε κάποιο αριστερό σχηματισμό, είναι απολύτως λογικό.
Από την άλλη πλευρά, τώρα, βρίσκονται οι Ευρωπαίοι καλβινιστές. Που δυστυχώς για μας κατέχουν και τη θέση των δανειστών. Αυτοί, δεν αντιλαμβάνονται καν τον όρο «πολιτική διαπραγμάτευση». Οπως πρώτος κατάλαβε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, όταν πρώτος τον εισήγαγε, ως υπουργός Οικονομικών του Γιώργου Παπανδρέου, στο άκουσμα της και μόνο ο Σόιμπλε, ο Ντάιζελμπλουμ και οι υπόλοιποι έχουν πρόβλημα με την ...ανόρθωση του τριχοφυούς κομματιού του σώματος τους. Επί Βενιζέλου, άμα τω ακούσματι του, εξαφανίσθηκαν για αρκετό καιρό και κάναμε κανονικές μετάνοιες για να επιστρέψουν.
Με τρόμο αναρωτιόμαστε «τι θα γίνει τώρα;». Την απάντηση, προς το παρόν, δεν μπορεί να τη δώσει κανένας. Απλώς, όλοι ελπίζουν πως όποια κι αν είναι θα δοθεί εντός του ευρώ. Γιατί, αν είναι εκτός, αλίμονο...
Ο Τειρεσίας
