της Άννης Καρολίδου
«Η συνταγή του ΟΟΣΑ και το πολυνομοσχέδιο Χατζηδάκη, που αύξησε τη διατηρησιμότητα του φρέσκου γάλακτος στις 7 ημέρες, απέτυχαν παταγωδώς στο στόχο που υποτίθεται ότι θα εξυπηρετούσαν, δηλαδή στη μείωση της τιμής του γάλακτος στη λιανική», τόνισε ο Αθανάσιος Βασιλέκας, κτηνίατρος και κτηνοτρόφος, εκλεγμένος για τρίτη φορά πρόεδρος της Ένωσης Φυλής Χολστάιν Ελλάδας, δηλαδή της Ένωσης των Αγελαδοτρόφων Γαλακτοπαραγωγής.
Η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου την άνοιξη του 2014, δεν κατάφερε να ρίξει τις τιμές του φρέσκου γάλακτος που στην κλασική συσκευασία, είναι κοντά στα 1,20 1,30 ευρώ και σε πολλές περιπτώσεις κοντά στο 1,60 ευρώ, ενώ στα «επιλεγμένα» ξεπερνάει και τα 2 ευρώ η συσκευασία.
«Η τιμή του φρέσκου παστεριωμένου αυξήθηκε στην αγορά και από την άλλη πλευρά, παρότι η τιμή στο παραγωγό είναι κατά μέσο όρο 0,42 ευρώ στο κιλό, δηλαδή θα λέγαμε βιώσιμη, βλέπουμε ότι η αγελαδοτροφία χάνει συνεχώς έδαφος, μονάδες κλείνουν και η χώρα απέχει πολύ από τις ανάγκες της εσωτερικής κατανάλωσης αλλά και της γαλακτοβιομηχανίας, μιας από τις πιο δυναμικές εξαγωγικές βιομηχανίες της χώρας», είπε ο κ. Βασιλέκας προσθέτοντας:
«Οι καταναλωτές αψήφισαν το πολυνομοσχέδιο και επέβαλαν στις βιομηχανίες και στην αγορά τους δικούς τους όρους. Βλέπουμε ότι ο καταναλωτής, παρότι πια δεν υπάρχει υποχρέωση από το νόμο, επέβαλε τη σήμανση «φρέσκο» όπως και «ελληνικό», ενώ το τέχνασμα με το «γάλα ημέρας», δεν πέρασε, αφού τέτοια κατηγορία στη πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρχει στο φρέσκο παστεριωμένο αφού ακολουθείται η ίδια μέθοδος παστερίωσης».
Η χώρα χρειάζεται περί τις 1.250.000 τόνους γάλα το χρόνο, η εθνική ποσόστωση είναι περίπου 860.000 τόνοι και η παραγωγή έχει πέσει ίσως και κάτω από τις 600.000 τόνους. Δηλαδή η χώρα παράγει μόλις το 50% της πρώτης ύλης που χρειάζεται και σχεδόν τα 2/3 της εθνικής ποσόστωσης.
«Το 86% της ετήσιας παραγωγής το δίνουν 380 μονάδες, οι 2.800 μονάδες των επισήμων στατιστικών δεν υπάρχουν, είναι κωδικοί μόνο στα χαρτιά . Το ζωϊκό κεφάλαιο έχει επίσης μειωθεί σημαντικά, γιατί τα ζώα γαλακτοπαραγωγής έχει πέσει κάτω από τις 85.000 αγελάδες, όταν τα στοιχεία αναφέρουν 105.000 ζώα. Αυτά τα στοιχεία είναι εξωπραγματικά. Η πραγματικότητα είναι ότι η παραγωγή μας σε αγελαδινό γάλα μειώθηκε κατά 170.000 τόνους τη τελευταία εξαετία, από τις 770.000 τόνους στις 600.000 τόνους.
«Στο αιγοπρόβειο μάλιστα, η παραγωγή την τελευταία τριετία έχει μειωθεί κατά 150.000 τόνους, όταν η παραγωγή φέτας και τυριών ΠΟΠ, έχει ανάγκη για επιπλέον 40.000 τόνους γάλακτος».
Η ελληνική κτηνοτροφία πάσχει. Υποφέρει λόγω υψηλού κόστους παραγωγής, απουσίας χρηματοδότησης, «διάλυσης των κρατικών δομών που παρείχαν υπηρεσίες». Επιπλέον, μόνο σπάνιες δεν είναι οι καθυστερήσεις στη πληρωμή των παραγωγών, από τις βιομηχανίες που και αυτές πληρώνονται με καθυστέρηση μηνών από τις αλυσίδες λιανικής. Οπότε η τιμή γάλακτος στο παραγωγό είναι ικανοποιητική, από τις πιο υψηλές στην Ευρώπη, αλλά υπάρχουν προβλήματα στη διαμόρφωση του κόστους.
«Στη χώρα μας, εσκεμμένα επιχειρήθηκε να συγκρίνουν τη τιμή του φρέσκου παστεριωμένου γάλακτος με την τιμή του γάλακτος μακράς διάρκειας στο εξωτερικό. Πρόκειται για δύο διαφορετικά προϊόντα, στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, το φρέσκο παστεριωμένο είναι κοντά στα 1,20 ευρώ και ακριβότερο.
Εάν στην Ελλάδα θέλουν να μειωθεί η τιμή του γάλακτος στο ράφι του σούπερ μάρκετ, ας κάνουν ότι έγινε στην Αγγλία για παράδειγμα, ας μειώσουν το ΦΠΑ από 13%, στο μισό», υποστήριξε ο κ. Βασιλέκας.
