Και ξαφνικά το ελληνικό ζήτημα έπαψε να είναι ελληνικό κι απέκτησε διαστάσεις πανευρωπαϊκές, τουλάχιστον. Αυτό απέδειξε η χθεσινοβραδινή συνεδρίαση του συμβουλίου υπουργών της Ευρωζώνης και όχι μόνο.
Και ξαφνικά το ελληνικό ζήτημα έπαψε να είναι ελληνικό κι απέκτησε διαστάσεις πανευρωπαϊκές, τουλάχιστον. Αυτό απέδειξε η χθεσινοβραδινή συνεδρίαση του συμβουλίου υπουργών της Ευρωζώνης και όχι μόνο. Όπως έλεγαν χθες με νόημα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, το γεγονός ότι το πρόβλημα του ευρώ απασχολεί πλέον την τηλεφωνική συνομιλία του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ αποδεικνύει πολλά.
Πρώτον, ότι το ελληνικό ζήτημα δεν ήταν παρά ένα σύμπτωμα και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε, το θέμα έχει ξεφύγει κατά πολύ από τα στενά ελληνικά όρια κι επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη.
Δεύτερον, ότι είχαν δίκιο όλοι εκείνοι οι οικονομολόγοι που εξαρχής υποστήριζαν ότι αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί ότι δεν άργησε μόνο η Αθήνα να ζητήσει τη βοήθεια, αλλά και οι Βρυξέλλες να την δώσουν. Όταν στη σύγχρονη οικονομία όλα «παίζουν» με τις μέρες κι ενδεχομένως με τις ώρες, το γεγονός ότι η ελληνική περίπτωση αντιμετωπίστηκε με καθυστέρηση μηνών αποδεικνύει το πόσο χαλαρή είναι ακόμα η – υποτιθέμενη – οικονομική ένωση της Ευρώπης.
Τρίτον, το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία τινάχτηκε στον αέρα εξαιτίας των τοπικών εκλογών στη Ρηνανία – Βεστφαλία καταδεικνύει τέλος ότι θα πρέπει να περάσουν ακόμα πολλά χρόνια για να αποδειχθεί στην πράξη ότι υφίσταται ΟΝΕ. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα μάλλον συνιστά ανθυπο-λεπτομέρεια. Από την άλλη πλευρά, όμως, όλη αυτή η ιστορία ενδεχομένως να αποτελέσει την καλύτερη ευκαιρία για να περάσει η χώρα στην επόμενη σελίδα της μεταπολίτευσης.
Πρώτον, ότι το ελληνικό ζήτημα δεν ήταν παρά ένα σύμπτωμα και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε, το θέμα έχει ξεφύγει κατά πολύ από τα στενά ελληνικά όρια κι επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη.
Δεύτερον, ότι είχαν δίκιο όλοι εκείνοι οι οικονομολόγοι που εξαρχής υποστήριζαν ότι αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί ότι δεν άργησε μόνο η Αθήνα να ζητήσει τη βοήθεια, αλλά και οι Βρυξέλλες να την δώσουν. Όταν στη σύγχρονη οικονομία όλα «παίζουν» με τις μέρες κι ενδεχομένως με τις ώρες, το γεγονός ότι η ελληνική περίπτωση αντιμετωπίστηκε με καθυστέρηση μηνών αποδεικνύει το πόσο χαλαρή είναι ακόμα η – υποτιθέμενη – οικονομική ένωση της Ευρώπης.
Τρίτον, το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία τινάχτηκε στον αέρα εξαιτίας των τοπικών εκλογών στη Ρηνανία – Βεστφαλία καταδεικνύει τέλος ότι θα πρέπει να περάσουν ακόμα πολλά χρόνια για να αποδειχθεί στην πράξη ότι υφίσταται ΟΝΕ. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα μάλλον συνιστά ανθυπο-λεπτομέρεια. Από την άλλη πλευρά, όμως, όλη αυτή η ιστορία ενδεχομένως να αποτελέσει την καλύτερη ευκαιρία για να περάσει η χώρα στην επόμενη σελίδα της μεταπολίτευσης.
