Βασικά προϊόντα είναι το λαβράκι και η τσιπούρα, που καλύπτουν τουλάχιστον το 80% της ετήσιας παραγωγής, η οποία ξεπερνά σε όγκο τους 110.000 τόνους, από τους οποίους πάνω από 80.000 τόνοι εξάγονται.
Σε έναν από τους δυναμικότερους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τεχνογνωσία και εκτεταμένες εξαγωγές κυρίως προς τις απαιτητικές αγορές της Ευρώπης, των ΗΠΑ κι εσχάτως και στη Ρωσία, εξελίσσεται η εγχώρια ιχθυοκαλλιέργεια, η οποία έχει φθάσει να αντιπροσωπεύει μια αγορά άνω των 500 εκ. ευρώ ετησίως, με το μεγαλύτερο ποσοστό να αφορά εισροή συναλλάγματος.
«Οι επιπτώσεις από την κρίση υπάρχουν, αλλά είναι λιγότερες σε σχέση με άλλους τομείς της οικονομίας, διότι η παραγωγή του κλάδου απευθύνεται κατά βάση σε αγορές του εξωτερικού και αυτό λειτουργεί σαν ασπίδα τώρα που η παγκόσμια οικονομία σταδιακά ανακάμπτει» εξηγεί ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας PlangtonΑΕ και μέλος του συνδέσμου ελληνικών θαλασσοκαλλιεργειών. Σύμφωνα με τον κ. Γεώργιο Μπόκα η χώρα μας εξάγει ήδη, σημαντικές ποσότητες ιχθύων σε ευρωπαϊκές αγορές και κυρίως εκείνες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας κι Ιταλίας, ενώ κι η ρωσική έχει αρχίσει να «ανοίγει» για τα προϊόντα του κλάδου.
Σημαντική αύξηση εξαγωγών, ωστόσο, αναμένεται προς την αμερικανική αγορά, όπου εκτός από το έντονο στοιχείο της ελληνικής ομογένειας, το οποίο μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή, φέτος υπάρχει μια έκτακτη παράμετρος, που όλα δείχνουν ότι θα αποβεί ιδιαίτερα ευνοϊκή. Το στοιχείο που θα διαφοροποιήσει τα δεδομένα έχει να κάνει με την περιβαλλοντική καταστροφή στον κόλπο του Μεξικό από τη διαρροή αργού πετρελαίου, στην υποθαλάσσια πετρελαιοπηγή της BP, η οποία κατέστρεψε τη φετινή παραγωγή των τοπικών ιχθυοκαλλιεργειών. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι ότι όλη η παραγωγική δομή του κλάδου στην περιοχή έχει υποστεί ανυπολόγιστη ζημία, γεγονός που αν αποδειχθεί πραγματικό, θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην τοπική ιχθυοκαλλιέργεια, ανοίγοντας το δρόμο για μεγαλύτερους όγκους εισαγωγών και από την Ελλάδα.
Εντός ελληνικών συνόρων, εξάλλου, ο κλάδος φαίνεται πως έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει για να φθάσει στα επίπεδα που επιδιώκουν οι εμπλεκόμενοι με αυτόν. «Παρότι πρόκειται για ένα προϊόν υψηλής ποιότητας, διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας, με καλά οργανοληπτικά συστατικά, σχολαστικές μεθόδους παραγωγής, πλήρη ιχνηλασιμότητα, υψηλή τεχνολογία, αλλά και τεχνογνωσία, για να εξασφαλίζεται η ασφάλειά του, ο Έλληνας τώρα αρχίζει να το ανακαλύπτει», διευκρινίζει ο κ. Μπόκας και εκτιμά πως σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, διαδραματίζει και το γεγονός ότι «στους 1.000 κωδικούς που εμπορεύονται τα super market, οι 900 είναι εισαγόμενοι».
Βασικά προϊόντα του κλάδου είναι το λαβράκι κι η τσιπούρα, τα οποία καλύπτουν τουλάχιστον το 80% της συνολικής ετήσιας παραγωγής, ενώ το υπόλοιπο περίπου 20% αφορά στην καλλιέργεια ειδών όπως το φαγκρί, η συναγρίδα, το λυθρίνι, ο κρανιός κλπ. Η συνολική παραγωγή ξεπερνά σε όγκο τους 110.000 τόνους κάθε χρόνο, από τους οποίους πάνω από 80.000 τόνοι εξάγονται και μόλις περί τους 30.000 τόνοι απορροφώνται στο εσωτερικό της χώρας, για την εξυπηρέτηση της τοπικής ζήτησης. Όσον αφορά στον κύκλο εργασιών του κλάδου, υπολογίζεται ότι ξεπερνά τα 500 εκ. ευρώ ετησίως, με το σημαντικότερο μέρος αυτών να αποτελεί εισροή συναλλάγματος. «Οι ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, με ήπια επέμβαση στο περιβάλλον και με πολύ ισχυρό κοινωνικό ισοδύναμο στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, καθώς απασχολεί σχεδόν 5.000 άμεσα εργαζόμενους, ενώ πολλαπλάσιες είναι και οι έμμεσες θέσεις εργασίας που συντηρεί μέσω του κλάδου των μεταφορών, της μεταποίησης κλπ», τονίζει ο κ. Μπόκας κι αναφέρει ότι ο βασικός κορμός της παραγωγής συγκεντρώνεται σε τρεις μεγάλους παίκτες του κλάδου, τις εταιρείες Νηρέας, Σελόντα και Δίας και κάποιες άλλες μεσαίου μεγέθους όπως η Φορκύς, το Γαλαξίδι, και τα ιχθυοτροφεία Κεφαλλονιάς. Το σύνολο της αγοράς, ωστόσο, αριθμεί περί τις 100 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
«Οι επιπτώσεις από την κρίση υπάρχουν, αλλά είναι λιγότερες σε σχέση με άλλους τομείς της οικονομίας, διότι η παραγωγή του κλάδου απευθύνεται κατά βάση σε αγορές του εξωτερικού και αυτό λειτουργεί σαν ασπίδα τώρα που η παγκόσμια οικονομία σταδιακά ανακάμπτει» εξηγεί ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας PlangtonΑΕ και μέλος του συνδέσμου ελληνικών θαλασσοκαλλιεργειών. Σύμφωνα με τον κ. Γεώργιο Μπόκα η χώρα μας εξάγει ήδη, σημαντικές ποσότητες ιχθύων σε ευρωπαϊκές αγορές και κυρίως εκείνες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας κι Ιταλίας, ενώ κι η ρωσική έχει αρχίσει να «ανοίγει» για τα προϊόντα του κλάδου.
Σημαντική αύξηση εξαγωγών, ωστόσο, αναμένεται προς την αμερικανική αγορά, όπου εκτός από το έντονο στοιχείο της ελληνικής ομογένειας, το οποίο μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή, φέτος υπάρχει μια έκτακτη παράμετρος, που όλα δείχνουν ότι θα αποβεί ιδιαίτερα ευνοϊκή. Το στοιχείο που θα διαφοροποιήσει τα δεδομένα έχει να κάνει με την περιβαλλοντική καταστροφή στον κόλπο του Μεξικό από τη διαρροή αργού πετρελαίου, στην υποθαλάσσια πετρελαιοπηγή της BP, η οποία κατέστρεψε τη φετινή παραγωγή των τοπικών ιχθυοκαλλιεργειών. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι ότι όλη η παραγωγική δομή του κλάδου στην περιοχή έχει υποστεί ανυπολόγιστη ζημία, γεγονός που αν αποδειχθεί πραγματικό, θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην τοπική ιχθυοκαλλιέργεια, ανοίγοντας το δρόμο για μεγαλύτερους όγκους εισαγωγών και από την Ελλάδα.
Εντός ελληνικών συνόρων, εξάλλου, ο κλάδος φαίνεται πως έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει για να φθάσει στα επίπεδα που επιδιώκουν οι εμπλεκόμενοι με αυτόν. «Παρότι πρόκειται για ένα προϊόν υψηλής ποιότητας, διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας, με καλά οργανοληπτικά συστατικά, σχολαστικές μεθόδους παραγωγής, πλήρη ιχνηλασιμότητα, υψηλή τεχνολογία, αλλά και τεχνογνωσία, για να εξασφαλίζεται η ασφάλειά του, ο Έλληνας τώρα αρχίζει να το ανακαλύπτει», διευκρινίζει ο κ. Μπόκας και εκτιμά πως σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, διαδραματίζει και το γεγονός ότι «στους 1.000 κωδικούς που εμπορεύονται τα super market, οι 900 είναι εισαγόμενοι».
Βασικά προϊόντα του κλάδου είναι το λαβράκι κι η τσιπούρα, τα οποία καλύπτουν τουλάχιστον το 80% της συνολικής ετήσιας παραγωγής, ενώ το υπόλοιπο περίπου 20% αφορά στην καλλιέργεια ειδών όπως το φαγκρί, η συναγρίδα, το λυθρίνι, ο κρανιός κλπ. Η συνολική παραγωγή ξεπερνά σε όγκο τους 110.000 τόνους κάθε χρόνο, από τους οποίους πάνω από 80.000 τόνοι εξάγονται και μόλις περί τους 30.000 τόνοι απορροφώνται στο εσωτερικό της χώρας, για την εξυπηρέτηση της τοπικής ζήτησης. Όσον αφορά στον κύκλο εργασιών του κλάδου, υπολογίζεται ότι ξεπερνά τα 500 εκ. ευρώ ετησίως, με το σημαντικότερο μέρος αυτών να αποτελεί εισροή συναλλάγματος. «Οι ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, με ήπια επέμβαση στο περιβάλλον και με πολύ ισχυρό κοινωνικό ισοδύναμο στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, καθώς απασχολεί σχεδόν 5.000 άμεσα εργαζόμενους, ενώ πολλαπλάσιες είναι και οι έμμεσες θέσεις εργασίας που συντηρεί μέσω του κλάδου των μεταφορών, της μεταποίησης κλπ», τονίζει ο κ. Μπόκας κι αναφέρει ότι ο βασικός κορμός της παραγωγής συγκεντρώνεται σε τρεις μεγάλους παίκτες του κλάδου, τις εταιρείες Νηρέας, Σελόντα και Δίας και κάποιες άλλες μεσαίου μεγέθους όπως η Φορκύς, το Γαλαξίδι, και τα ιχθυοτροφεία Κεφαλλονιάς. Το σύνολο της αγοράς, ωστόσο, αριθμεί περί τις 100 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
