«Η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή μάς έφερε στο χείλος του γκρεμού, όμως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου κάναμε ένα βήμα…μπροστά». Η άποψη αυτή εκφράζει πολλούς Έλληνες
Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr
«Η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή μάς έφερε στο χείλος του γκρεμού, όμως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου κάναμε ένα βήμα…μπροστά». Η άποψη αυτή, αρκετών αναλυτών, εκφράζει πολλούς Έλληνες, σύμφωνα με τις τελευταίες (και λιγοστές) πλέον δημοσκοπήσεις. Όμως ποιος νοιάζεται πλέον για τέτοιου είδους ευρήματα;
Οι ηγέτες μας – λέμε τώρα – μαλώνουν σαν μικρά παιδιά για τα σπασμένα που θα πληρώσουν άλλοι. Βρήκαν άφθονο χρόνο και την κατάλληλη στιγμή για να αναζητήσουν ευθύνες «για το μέλι που λείπει από το βάζο». Ούτε η σκόνη που «τρώει η Ευρώπη» λόγω ηφαιστείου, ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που βρίσκεται καθ΄ οδόν, ούτε οι «απειλητικές» δηλώσεις των υποψήφιων πιστωτών, ούτε καν οι αγωνίες των Ελλήνων πολιτών φαίνεται να τους πτοούν.
Παίζουν «ποιος την κάνει την μπουγάδα…» και όχι «ποιος θα καθαρίσει την μπουγάδα». Διαφωνούν ακόμη και για το χρόνο που συνελήφθη ένας παλιός γνώριμος της ΕΛ ΑΣ. Εκπρόσωποι της ΝΔ, που συμμετέχουν σε τηλεοπτικές εκπομπές (άλλωστε εκτός από προσυνέδρια και συνέδρια, έχουν κι άλλη δουλειά;), αναρωτιούνται ευθέως γιατί βρέθηκε η γιάφκα τώρα με την κρίση και το ΔΝΤ; Μήπως για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης; Επίσης γιατί τα προσωπικά δεδομένα, πχ των φοροφυγάδων, είναι ιερά και απαραβίαστα, ενώ των φερόμενων τρομοκρατών όχι;
Την ίδια ώρα οι δήμαρχοι απειλούν για τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ…εξπρές και αντί να πασχίζουν για το έργο και τους δημότες τους, στέλνουν τελεσίγραφα του τύπου «Θα κλείσουμε το ΧΥΤΑ Μαυροράχης, αν οι δικοί μας δήμοι δεν γίνουν ένας», θαρρείς και φταίνε τα…σκουπίδια και οι φορολογούμενοι για τα σχέδια Ραγκούση.
Έτσι προκύπτει το εύλογο ερώτημα: όσοι κατά καιρούς αναλαμβάνουν θέσεις και αρμοδιότητες γιατί το κάνουν; Αντιλαμβάνονται την πολιτική και τα πόστα της μόνο ως μέσο προβολής και μόνιμης αυτοϊκανοποίησης; Δεν νιώθουν, ούτε τώρα, την ανάγκη «να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν»; Δηλαδή τι άλλο πρέπει να συμβεί στο δικό τους κόσμο, για το καλό του δικού μας κόσμου;
melkar4@yahoo.gr
«Η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή μάς έφερε στο χείλος του γκρεμού, όμως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου κάναμε ένα βήμα…μπροστά». Η άποψη αυτή, αρκετών αναλυτών, εκφράζει πολλούς Έλληνες, σύμφωνα με τις τελευταίες (και λιγοστές) πλέον δημοσκοπήσεις. Όμως ποιος νοιάζεται πλέον για τέτοιου είδους ευρήματα;
Οι ηγέτες μας – λέμε τώρα – μαλώνουν σαν μικρά παιδιά για τα σπασμένα που θα πληρώσουν άλλοι. Βρήκαν άφθονο χρόνο και την κατάλληλη στιγμή για να αναζητήσουν ευθύνες «για το μέλι που λείπει από το βάζο». Ούτε η σκόνη που «τρώει η Ευρώπη» λόγω ηφαιστείου, ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που βρίσκεται καθ΄ οδόν, ούτε οι «απειλητικές» δηλώσεις των υποψήφιων πιστωτών, ούτε καν οι αγωνίες των Ελλήνων πολιτών φαίνεται να τους πτοούν.
Παίζουν «ποιος την κάνει την μπουγάδα…» και όχι «ποιος θα καθαρίσει την μπουγάδα». Διαφωνούν ακόμη και για το χρόνο που συνελήφθη ένας παλιός γνώριμος της ΕΛ ΑΣ. Εκπρόσωποι της ΝΔ, που συμμετέχουν σε τηλεοπτικές εκπομπές (άλλωστε εκτός από προσυνέδρια και συνέδρια, έχουν κι άλλη δουλειά;), αναρωτιούνται ευθέως γιατί βρέθηκε η γιάφκα τώρα με την κρίση και το ΔΝΤ; Μήπως για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης; Επίσης γιατί τα προσωπικά δεδομένα, πχ των φοροφυγάδων, είναι ιερά και απαραβίαστα, ενώ των φερόμενων τρομοκρατών όχι;
Την ίδια ώρα οι δήμαρχοι απειλούν για τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ…εξπρές και αντί να πασχίζουν για το έργο και τους δημότες τους, στέλνουν τελεσίγραφα του τύπου «Θα κλείσουμε το ΧΥΤΑ Μαυροράχης, αν οι δικοί μας δήμοι δεν γίνουν ένας», θαρρείς και φταίνε τα…σκουπίδια και οι φορολογούμενοι για τα σχέδια Ραγκούση.
Έτσι προκύπτει το εύλογο ερώτημα: όσοι κατά καιρούς αναλαμβάνουν θέσεις και αρμοδιότητες γιατί το κάνουν; Αντιλαμβάνονται την πολιτική και τα πόστα της μόνο ως μέσο προβολής και μόνιμης αυτοϊκανοποίησης; Δεν νιώθουν, ούτε τώρα, την ανάγκη «να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν»; Δηλαδή τι άλλο πρέπει να συμβεί στο δικό τους κόσμο, για το καλό του δικού μας κόσμου;
