Το παιχνίδι της Μόσχας με τη Δύση παραπέμπει σε παρτίδα πόκερ. Οι δύο παίκτες κρατούν τα φύλλα τους κλειστά, ενίοτε μπλοφάρουν και σε κάθε περίπτωση προσπαθούν να μπερδέψουν τον αντίπαλο. Είναι χαρακτηριστική η στάση του Πούτιν απέναντι στους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης. Εδώ και μέρες οι New York Times προειδοποιούν ότι είναι πολύ πιθανό ο Ρώσος πρόεδρος, σε μια προσπάθεια να «σπάσει» τη δυτική συμαχία σε βάρος του, κυρίως λόγω του Ουκρανικού ζητήματος, να επιχειρήσει να «διεμβολίσει» τις αδύνατες χώρες της ΕΕ, υποσχόμενος βοήθεια.
Μάλιστα, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, αναφέρει ονομαστικά την περίπτωση της Λευκωσίας, όπου ήδη υποσχέθηκε κάτι που του κοστίζει ελάχιστα - αν όχι τίποτα - αλλά από την άλλη πλευρά «υποχρεώνει» την κυπριακή κυβέρνηση: Συγκεκριμένα προχώρησε σε επέκταση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου που είχε χορηγήσει η Μόσχα στη Λευκωσία όταν η τελευταία βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού, πριν από περίπου δύο χρόνια. Κάτι ανάλογο κάνει και με την περίπτωση της Ελλάδας. Λεφτά μπορεί να μην έχει να δώσει, ωστόσο αφήνει να εννοηθεί ότι θα χαλαρώσει τα ρωσικά αντίμετρα σε ό,τι αφορά στα αγροτικά προϊόντα της χώρας, που εξάγονται στη Ρωσία.
Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήρια για την ελληνική οικονομία και ιδιαίτερα για συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, όπως αυτή της Κεντρικής Μακεδονίας, που «ζούσε» από αυτές τις εξαγωγές και κινδυνεύει να αφανιστεί. Βεβαίως ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ενδεχομένως, να προσδοκά περισσότερα. Ωστόσο, προς το παρόν, μπορεί να είναι ικανοποιημένος και με αυτά και να προσδοκά περισσότερα στο μέλλον. Και κάπως έτσι, θα δένεται στο ρωσικό άρμα, σιγά - σιγά και χωρίς να το αντιλαμβάνεται.
