Η πραγματική ιστορία μιας κοπέλας που πιστεύει ότι έζησε το θαύμα της ζωής, με μια θεόσταλτη γυναίκα από το πουθενά. Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
Της Μελίνας Καραπαναγιωτιδου
melkar4@yahoo.gr
H 23χρονη Σουμέλα - Συμέλα τη βάπτισαν για… καλύτερα - ανέβαινε με το ολοκαίνουργιο αυτοκινητάκι το Βέρμιο, κουρασμένη και «γερασμένη» πριν την ώρα της. Eπειδή δεν είχε βρει το βηματισμό της, αποφάσισε παραμονές του Δεκαπενταύγουστου, να ζητήσει από τη Παναγία βοήθεια. Κάτι την έσπρωχνε, μέσα στη θολούρα των στόχων της, να προσευχηθεί για κουράγιο και φώτιση. Από κάπου ήθελε να πιαστεί… γερά, για να συνεχίσει, αν και δουλειά είχε και υγεία είχε. Δεν ήξερε τι της έλειπε και το έψαχνε στα όρη στα… άγια βουνά. Μπορεί πάλι να διαισθανόταν ότι την περίμεναν πιο δύσκολα και βούλιαζε λίγο-λίγο προεξοφλώντας το κακό.
Μ΄ αυτές τις σκέψεις και με το αδύναμο «χιλιάρι», το βουνό της φαινόταν ακόμη πιο… βουνό. Θαρρείς, πως μαζί με το ΙΧ της, που δεν τραβούσε λόγω και κλιματιστικού, δεν «τραβούσε» κι αυτή και μάλιστα στα πρώτα …χιλιόμετρα της ζωής! Ξαφνικά, ένιωσε ντροπή για όσα πίστευε ως «κατάρα». Μπροστά της, ανέβαινε με τα πόδια και βαλίτσες στα χέρια, μια μικροκαμωμένη γυναίκα. Μαυροντυμένη από τα πόδια ως το κεφάλι, κατακαλόκαιρο, δεν κοιτούσε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο πήγαινε. Ανέβαινε κι ανέβαινε χωρίς να αγκομαχά. Δεν έδειχνε να περιμένει ή να ζητά βοήθεια από τους διερχόμενους οδηγούς. Δεν ίδρωνε, δεν ζεσταινόταν. Απλώς πήγαινε…
Παρ΄ όλα αυτά, η νεαρή κοπέλα σταμάτησε για να της προσφέρει την άνεση των 4 τροχών. Η 52χρονη μοναχή, Σουμέλα κι αυτή, ζουσε στα Ιεροσόλυμα. Είχε οικογένεια και παιδιά, όμως όταν μεγάλωσαν εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Δεν την πείραζε που άφησε σπίτια, λεφτά, δουλειά. Βρήκε ηρεμία. Ένιωθε δυνατή και γεμάτη, δηλαδή το αντίθετο από την κοπέλα. Αν και μεγαλύτερη, ήταν σα να πετούσε. Δεν ένιωθε βάρος στα πόδια και στη ψυχή της, κι αυτό πολύ παραξένευσε την 23χρονη κι ήθελε να μάθει περισσότερα…
Με την κουβέντα έφτασαν κι άναψαν ένα κερί στην Παναγία… τους. Η μια για όσα ήθελε – αν και δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αυτό - κι η άλλη για όσα απέκτησε και τελικά απαρνήθηκε γιατί δεν άξιζαν όσο νόμιζε. Μετά πήραν το δρόμο της επιστροφής. Όμως, τι περίεργο, αυτή τη φορά και οι δυο φαινόταν πιο ξεκούραστες και πιο ήρεμες, σα να έγινε ένα θαύμα.
melkar4@yahoo.gr
H 23χρονη Σουμέλα - Συμέλα τη βάπτισαν για… καλύτερα - ανέβαινε με το ολοκαίνουργιο αυτοκινητάκι το Βέρμιο, κουρασμένη και «γερασμένη» πριν την ώρα της. Eπειδή δεν είχε βρει το βηματισμό της, αποφάσισε παραμονές του Δεκαπενταύγουστου, να ζητήσει από τη Παναγία βοήθεια. Κάτι την έσπρωχνε, μέσα στη θολούρα των στόχων της, να προσευχηθεί για κουράγιο και φώτιση. Από κάπου ήθελε να πιαστεί… γερά, για να συνεχίσει, αν και δουλειά είχε και υγεία είχε. Δεν ήξερε τι της έλειπε και το έψαχνε στα όρη στα… άγια βουνά. Μπορεί πάλι να διαισθανόταν ότι την περίμεναν πιο δύσκολα και βούλιαζε λίγο-λίγο προεξοφλώντας το κακό.
Μ΄ αυτές τις σκέψεις και με το αδύναμο «χιλιάρι», το βουνό της φαινόταν ακόμη πιο… βουνό. Θαρρείς, πως μαζί με το ΙΧ της, που δεν τραβούσε λόγω και κλιματιστικού, δεν «τραβούσε» κι αυτή και μάλιστα στα πρώτα …χιλιόμετρα της ζωής! Ξαφνικά, ένιωσε ντροπή για όσα πίστευε ως «κατάρα». Μπροστά της, ανέβαινε με τα πόδια και βαλίτσες στα χέρια, μια μικροκαμωμένη γυναίκα. Μαυροντυμένη από τα πόδια ως το κεφάλι, κατακαλόκαιρο, δεν κοιτούσε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο πήγαινε. Ανέβαινε κι ανέβαινε χωρίς να αγκομαχά. Δεν έδειχνε να περιμένει ή να ζητά βοήθεια από τους διερχόμενους οδηγούς. Δεν ίδρωνε, δεν ζεσταινόταν. Απλώς πήγαινε…
Παρ΄ όλα αυτά, η νεαρή κοπέλα σταμάτησε για να της προσφέρει την άνεση των 4 τροχών. Η 52χρονη μοναχή, Σουμέλα κι αυτή, ζουσε στα Ιεροσόλυμα. Είχε οικογένεια και παιδιά, όμως όταν μεγάλωσαν εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Δεν την πείραζε που άφησε σπίτια, λεφτά, δουλειά. Βρήκε ηρεμία. Ένιωθε δυνατή και γεμάτη, δηλαδή το αντίθετο από την κοπέλα. Αν και μεγαλύτερη, ήταν σα να πετούσε. Δεν ένιωθε βάρος στα πόδια και στη ψυχή της, κι αυτό πολύ παραξένευσε την 23χρονη κι ήθελε να μάθει περισσότερα…
Με την κουβέντα έφτασαν κι άναψαν ένα κερί στην Παναγία… τους. Η μια για όσα ήθελε – αν και δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αυτό - κι η άλλη για όσα απέκτησε και τελικά απαρνήθηκε γιατί δεν άξιζαν όσο νόμιζε. Μετά πήραν το δρόμο της επιστροφής. Όμως, τι περίεργο, αυτή τη φορά και οι δυο φαινόταν πιο ξεκούραστες και πιο ήρεμες, σα να έγινε ένα θαύμα.
