Ομολογώ πως με εκπλήσσει η δυναμική της αντίδρασης στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στην υπαναχώρηση της κυβέρνησης από τις προεκλογικές εξαγγελίες της. Και δεν αναφέρομαι σε στελέχη και υπουργούς που γίνεται εύκολα αντιληπτή η άγνοιά τους στα πολιτικά δρώμενα, αλλά σε θεωρούμενους ως πολιτικές προσωπικότητες.
Η υπαναχώρηση περιλαμβανόταν μέσα στις εξαγγελίες. Πρέπει να είναι κάποιος παντελώς άσχετος ώστε να μη το αντιληφθεί. Πώς μπορεί κάποιος να «βαράει νταούλια και να χορεύουν οι αγορές», όταν την ίδια στιγμή διαβεβαιώνει πως ό,τι και να γίνει θα παραμείνει στην Ευρωζώνη; Πέταξε ευθύς αμέσως το διαπραγματευτικό χαρτί, ώστε να μπορούν οι δανειστές να μας πιέζουν ασφυκτικά, αφού τους έχουμε διαβεβαιώσει -πριν αρχίσουν οι διαβουλεύσεις-, ότι θα υποχωρήσουμε.
Τότε έπρεπε να αντιδράσουν οι σοβιετικοί του ΣΥΡΙΖΑ και να ζητήσουν εξηγήσεις, γιατί το κόμμα τους απορρίπτει το μοναδικό όπλο που έχει για να πιέσει τους δανειστές. Επειδή είναι προφανές, πως δεν υπάρχει άλλο όπλο. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να επέμβουν στα ευρωπαϊκά πράγματα με τον καταλυτικό τρόπο που το έπρατταν άλλοτε, αφού πλέον κατέστη πασιφανές ότι στην Γερμανία ανατέθηκε η «εποπτεία» των ευρωπαϊκών κρατών (επί χρόνια το τονίζω αυτό, τώρα γίνεται πιστευτό).
Ούτε υπάρχει άλλη χώρα που να διακινδυνεύσει την σύγκρουση με τις άλλες περιφερειακές δυνάμεις, προκειμένου να επιχειρήσει τον προσεταιρισμό της Ελλάδας, καθ’ ην στιγμή η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας είναι περισσότερο από απαραίτητη στο ΝΑΤΟ -ιδίως- και στην Ε.Ε. ώστε δεν υπάρχει περίπτωση να μας επιτρέψουν να αλλάξουμε προσανατολισμό. Κι αυτό το γνωρίζει καλά η Ρωσία, η οποία -πέραν των οικονομικών προβλημάτων- είναι αρκετά «στριμωγμένη» ώστε να ανοίξει και άλλο μέτωπο. Για την Κίνα φυσικά δεν γίνεται λόγος. Για αρκετά χρόνια ακόμη δεν είναι σε θέση να αντιπαραθέσει στρατιωτική ισχύ (προετοιμάζεται πάντως πυρετωδώς).
Επομένως, το μόνο όπλο που θα μπορούσαμε να έχουμε, είναι «να το κάνουμε Κούγκι», όπως είπε ο κ. Καμμένος. Βεβαίως, δεν νομίζω πως υπάρχει υπεύθυνος πολιτικός που ενσυνειδήτως να βάλει έναν λαό σε τέτοιες περιπέτειες.
Τι είναι αυτό επομένως που ξεσήκωσε τους σοβιετικούς συντρόφους του πρωθυπουργού; Ότι υπαναχώρησε από τις προεκλογικές εξαγγελίες, γεγονός που οδήγησε τον κ. Γλέζο να ζητήσει και συγγνώμη από τον ελληνικό λαό; Ο κ. Γλέζος -και πολλοί άλλοι σύντροφοί του- μπορεί να θεωρούνται «ιστορικά στελέχη» της Αριστεράς, δεν έδωσαν όμως δείγματα τέτοιας πολιτικής καταξίωσης, ώστε ο λαός να ακούσει αυτούς και όχι τον πρωθυπουργό. Μού κάνει εντύπωση, το γεγονός, ότι δεν κατανόησαν πως το συντριπτικό ποσοστό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε την ψήφο του ακριβώς επειδή δεν πίστεψε σ’ αυτές τις εξαγγελίες.
Η καταλυτική φράση που οδήγησε τους ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ -πλην του παραδοσιακού 3-4% της βάσης του- ήταν ακριβώς ότι δεν θα επιστρέψουμε στην δραχμή (επιτυχές σύνθημα για τους ψηφοφόρους, αλλά πλεονέκτημα για τους δανειστές μας, όπως ανέφερα παραπάνω).
Τι ήθελαν οι περιστασιακοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ;. Πρώτον να υψώσουμε επί τέλους την φωνή μας και να μη δεχόμαστε αδιαμαρτυρήτως ό,τι μας επιβάλλουν, και δεύτερον να επιτευχθεί κάτι καλύτερο από τα προηγούμενα. Ως προς το πρώτο, πράγματι μας άκουσαν Ευρωπαίοι πολιτικοί και λαοί, δεν γνωρίζω όμως πόσο θετικό είναι αυτό, αν αληθεύουν πλείστα όσα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, ότι ο κ. Βαρουφάκης αντί για δυνατή φωνή προτίμησε την έπαρση του καθηγητή. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, θα δείξουν τα επόμενα βήματά του αν πρόκειται περί αναληθειών. Όπως και να έχει όμως, υπήρξε ικανοποίηση στην Ελλάδα, από την σθεναρή στάση που επιδείχθηκε, αντί της ραγιάδικης.
Αν επομένως, κατορθώσει η κυβέρνηση να επιτύχει κάποια καλύτερα μέτρα από αυτά των προηγουμένων κυβερνήσεων, τότε οι περιστασιακοί της ψηφοφόροι μπορεί να καταστούν και συνειδητοί. Τα περί «κωλοτούμπας» ήταν αναμενόμενα. Ποιος σοβαρός Έλληνας πιστεύει τον οιοδήποτε πολιτικό, ιδίως κατά την προεκλογική περίοδο;
Αυτά όλα, ως προς τις διαβουλεύσεις και μόνον. Επειδή τα εξαγγελλόμενα από αρκετούς υπουργούς δεν με προβληματίζουν μόνον, αλλά και με ανησυχούν. Για αυτά όμως έχουμε καιρό.
Ο Μακεδών
