Δραστικό «ψαλίδι» στον «αέρα», αλλά και ισχυρές πιέσεις για χαμήλωμα του πήχη των απαιτήσεων έως και 20%, όσον αφορά τα μισθώματα που καταβάλλονται για τα εμπορικά ακίνητα, είναι τα χαρακτηριστικά του
Δραστικό «ψαλίδι» στον «αέρα», αλλά και ισχυρές πιέσεις για χαμήλωμα του πήχη των απαιτήσεων όσον αφορά τα μισθώματα που καταβάλλονται για τα εμπορικά ακίνητα σε ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα, είναι τα χαρακτηριστικά του «χάρτη» της κτηματαγοράς στη Θεσσαλονίκη, εν μέσω της οικονομικής κρίσης.
Η ανάγκη για περιορισμό των πάσης φύσεως εξόδων, σε ένα περιβάλλον οικονομικά αφιλόξενο, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους 18-20 μήνες εξαιτίας των επιπτώσεων της οικονομικής ύφεσης στην αγορά, έχουν αλλάξει τα δεδομένα στις σχέσεις ιδιοκτητών κι ενοικιαστών. Ήδη η συντριπτική πλειονότητα των μεγάλων επιχειρήσεων – αλυσίδων που δραστηριοποιούνται στο κέντρο της πόλης έχουν επαναδιαπραγματευτεί τα μισθώματά τους και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις συμφώνησαν να καταβάλλουν μικρότερα ποσά από 15% έως και 20% μηνιαίως, σε σχέση με τις προηγούμενες συμβάσεις τους.
Στην κατηγορία αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες, συμπεριλαμβάνονται μια αλυσίδα οικιακών ηλεκτρικών συσκευών πανελλαδικής εμβέλειας με πολλά καταστήματα σε όλη τη Θεσσαλονίκη, μια θυγατρική πολυσχιδούς ομίλου με δραστηριότητα στην εμπορία αθλητικών ειδών, μια αλυσίδα οκτώ καταστημάτων πώλησης κρεάτων, αλλά και πολλές μικρότερες επιχειρήσεις με ένα κατάστημα.
Δεν λείπουν βέβαια και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ιδιοκτήτες διατηρούν σκληρή στάση και προτιμούν να «χάσουν» τον ενοικιαστή τους, από το να δεχθούν μείωση μισθώματος. Η πρακτική, ωστόσο, έχει δείξει πως όσοι μπαίνουν σε αυτή τη λογική είτε οδηγούνται εν τέλει στις δικαστικές αίθουσες, λόγω των αγωγών που τους γίνονται –και υπάρχει τουλάχιστον μία τέτοια περίπτωση αυτές τις ημέρες, για ένα μπαράκι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης- είτε «βλέπουν» τελικώς την περιουσία τους να παραμένει για καιρό αναξιοποίητη, καθώς αν η σύμβαση λυθεί με τον υφιστάμενο μισθωτή, δύσκολα βρίσκεται νέος ενδιαφερόμενος που θα ικανοποιήσει αξιώσεις για καταβολή ενοικίων προ κρίσεως εποχής. Μια τέτοια υπόθεση απασχόλησε πολύ πρόσφατα τους ανθρώπους της αγοράς του κλάδου, αφού, όπως θρυλείται, ο κάτοχος του ακινήτου προτίμησε να τα «σπάσει» με τον ενοικιαστή του, αλλά όταν ο χώρος παρέμεινε για πολλούς μήνες ξενοίκιαστος αναγκάστηκε από τα πράγματα να βάλει νερό στο κρασί του και να υπογράψει νέα σύμβαση με 20% χαμηλότερες απαιτήσεις από ό,τι αρχικώς αξίωνε.
Για κάποιους άλλους επιχειρηματίες, από την άλλη πλευρά, η κρίση είναι το άλλοθι που αναζητούσαν για να αναζητήσουν φθηνότερες λύσεις για τη στέγασή τους. Όπως επισημαίνεται από γνώστες της κτηματαγοράς, «αν δεν θέλει να κρατήσει το ακίνητο στο οποίο στεγάζεται θέτει ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης του μισθώματος, ζητώντας μείωσή του κατά 25% ή και πάνω από 30%. Κάτι που θεωρείται μη ρεαλιστικό, αλλά καθώς η σύμβαση λύεται, ο στόχος έχει επιτευχθεί». Στην κατηγορία αυτή, κατά τις ίδιες πηγές, εντάσσεται εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών, η οποία ζήτησε μείωση μισθώματος 40% κι επειδή φυσικά δεν συναίνεσε ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, αλλάζει χώρο με πολύ μικρότερο ενοίκιο. Σε ανάλογη κίνηση προχώρησε και μια αλυσίδα εμπορίας ειδών ένδυσης.
Η ανάγκη για περιορισμό των πάσης φύσεως εξόδων, σε ένα περιβάλλον οικονομικά αφιλόξενο, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους 18-20 μήνες εξαιτίας των επιπτώσεων της οικονομικής ύφεσης στην αγορά, έχουν αλλάξει τα δεδομένα στις σχέσεις ιδιοκτητών κι ενοικιαστών. Ήδη η συντριπτική πλειονότητα των μεγάλων επιχειρήσεων – αλυσίδων που δραστηριοποιούνται στο κέντρο της πόλης έχουν επαναδιαπραγματευτεί τα μισθώματά τους και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις συμφώνησαν να καταβάλλουν μικρότερα ποσά από 15% έως και 20% μηνιαίως, σε σχέση με τις προηγούμενες συμβάσεις τους.
Στην κατηγορία αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες, συμπεριλαμβάνονται μια αλυσίδα οικιακών ηλεκτρικών συσκευών πανελλαδικής εμβέλειας με πολλά καταστήματα σε όλη τη Θεσσαλονίκη, μια θυγατρική πολυσχιδούς ομίλου με δραστηριότητα στην εμπορία αθλητικών ειδών, μια αλυσίδα οκτώ καταστημάτων πώλησης κρεάτων, αλλά και πολλές μικρότερες επιχειρήσεις με ένα κατάστημα.
Δεν λείπουν βέβαια και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ιδιοκτήτες διατηρούν σκληρή στάση και προτιμούν να «χάσουν» τον ενοικιαστή τους, από το να δεχθούν μείωση μισθώματος. Η πρακτική, ωστόσο, έχει δείξει πως όσοι μπαίνουν σε αυτή τη λογική είτε οδηγούνται εν τέλει στις δικαστικές αίθουσες, λόγω των αγωγών που τους γίνονται –και υπάρχει τουλάχιστον μία τέτοια περίπτωση αυτές τις ημέρες, για ένα μπαράκι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης- είτε «βλέπουν» τελικώς την περιουσία τους να παραμένει για καιρό αναξιοποίητη, καθώς αν η σύμβαση λυθεί με τον υφιστάμενο μισθωτή, δύσκολα βρίσκεται νέος ενδιαφερόμενος που θα ικανοποιήσει αξιώσεις για καταβολή ενοικίων προ κρίσεως εποχής. Μια τέτοια υπόθεση απασχόλησε πολύ πρόσφατα τους ανθρώπους της αγοράς του κλάδου, αφού, όπως θρυλείται, ο κάτοχος του ακινήτου προτίμησε να τα «σπάσει» με τον ενοικιαστή του, αλλά όταν ο χώρος παρέμεινε για πολλούς μήνες ξενοίκιαστος αναγκάστηκε από τα πράγματα να βάλει νερό στο κρασί του και να υπογράψει νέα σύμβαση με 20% χαμηλότερες απαιτήσεις από ό,τι αρχικώς αξίωνε.
Για κάποιους άλλους επιχειρηματίες, από την άλλη πλευρά, η κρίση είναι το άλλοθι που αναζητούσαν για να αναζητήσουν φθηνότερες λύσεις για τη στέγασή τους. Όπως επισημαίνεται από γνώστες της κτηματαγοράς, «αν δεν θέλει να κρατήσει το ακίνητο στο οποίο στεγάζεται θέτει ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης του μισθώματος, ζητώντας μείωσή του κατά 25% ή και πάνω από 30%. Κάτι που θεωρείται μη ρεαλιστικό, αλλά καθώς η σύμβαση λύεται, ο στόχος έχει επιτευχθεί». Στην κατηγορία αυτή, κατά τις ίδιες πηγές, εντάσσεται εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών, η οποία ζήτησε μείωση μισθώματος 40% κι επειδή φυσικά δεν συναίνεσε ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, αλλάζει χώρο με πολύ μικρότερο ενοίκιο. Σε ανάλογη κίνηση προχώρησε και μια αλυσίδα εμπορίας ειδών ένδυσης.
