Τα μακροπρόθεσμα προβλήματα παραμένουν, αν και η Ευρώπη κέρδισε χρόνο με το πακέτο ύψους 750 δισ. ευρώ για τη διάσωση του ενιαίου νομίσματος εκτιμά ο Γκίντιον Ράχμαν, σε ανάλυσή του στους «Financial T
Τα μακροπρόθεσμα προβλήματα παραμένουν, αν και η Ευρώπη κέρδισε χρόνο με το πακέτο ύψους 750 δισ. ευρώ για τη διάσωση του ενιαίου νομίσματος, εκτιμά ο Γκίντιον Ράχμαν, σε ανάλυσή του στους «Financial Times». Οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξοδεύουν περισσότερα από τα έσοδά τους. Τα κρατικά ελλείμματα είναι εκτός ελέγχου και το χρέος του δημοσίου τομέα διογκώνεται.
Εάν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν χρησιμοποιήσουν με σύνεση τις νέες ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται για να θέσουν υπό έλεγχο τις δαπάνες, τότε οι χρηματοοικονομικές αγορές θα επισκιασθούν και πάλι από ένα επικίνδυνο κλίμα ανησυχιών και νευρικότητας. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνει ο κ. Ράχμαν, οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι και πολιτικοί δεν είναι προετοιμασμένοι για την εποχή δημοσιονομικής αυστηρότητας που μόλις «ανατέλλει».
Η ζωή για τους περισσότερους Ευρωπαίους δεν ήταν ποτέ εύκολη. Υπήρχε όμως ανέκαθεν ένα βασικό πρόβλημα: η Ευρώπη δεν είχε τα οικονομικά περιθώρια να αντεπεξέλθει στο υψηλό κόστος συνταξιοδότησης. Η ελληνική δημοσιονομική κρίση αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα του γενικότερου ευρωπαϊκού προβλήματος.
Οι επενδυτές προβληματίζονταν επί μήνες για τα επίπεδα χρέους και δημοσιονομικών ελλειμμάτων σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Αλλά ακόμη και οι τέσσερις μεγάλες ευρωπαϊκές «δυνάμεις» -Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία- δεν έχουν παραμείνει ανεπηρέαστες.
Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ανέρχεται στο 115% του ΑΕΠ, με το 20% των αναγκών χρηματοδότησης να πρέπει να καλυφθούν φέτος. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Βρετανίας πλησιάζει το 12% του ΑΕΠ, ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Η γαλλική κυβέρνηση έχει πάνω από τριάντα χρόνια να παρουσιάσει ισοσκελισμένο ισολογισμό. Και ένας από τους βασικούς λόγους για τη βαθιά «πικρία» στη Γερμανία όσον αφορά στη διάσωση της Ελλάδας είναι η επίγνωση ότι και η ίδια η Γερμανία προσπαθεί να βάλει τάξη στα δημοσιονομικά της.
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι μάλλον δεν θα αντιδράσουν με στωικότητα στις βαθιές μειώσεις δαπανών. Εάν όμως δεν αποδεχθούν τώρα τα μέτρα λιτότητας, τότε θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι πολύ πιο σοκαριστικό στο άμεσο μέλλον: στάση πληρωμών σε κρατικό χρέος και κατάρρευση τραπεζών. Για τους περισσότερους Ευρωπαίους αυτό είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και η ανακάλυψη ότι και χώρες της Ευρώπης θα μπορούσαν να χρεοκοπήσουν θα έλθει ως τρομερό σοκ.
Οι Ευρωπαίοι ανακαλύπτουν ότι το «εγχείρημα της Ευρώπης» δεν προστατεύει από τη σκληρότητα του εξωτερικού κόσμου και τις απρόβλεπτες, δυσάρεστες εξελίξεις.
Εάν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν χρησιμοποιήσουν με σύνεση τις νέες ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται για να θέσουν υπό έλεγχο τις δαπάνες, τότε οι χρηματοοικονομικές αγορές θα επισκιασθούν και πάλι από ένα επικίνδυνο κλίμα ανησυχιών και νευρικότητας. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνει ο κ. Ράχμαν, οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι και πολιτικοί δεν είναι προετοιμασμένοι για την εποχή δημοσιονομικής αυστηρότητας που μόλις «ανατέλλει».
Η ζωή για τους περισσότερους Ευρωπαίους δεν ήταν ποτέ εύκολη. Υπήρχε όμως ανέκαθεν ένα βασικό πρόβλημα: η Ευρώπη δεν είχε τα οικονομικά περιθώρια να αντεπεξέλθει στο υψηλό κόστος συνταξιοδότησης. Η ελληνική δημοσιονομική κρίση αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα του γενικότερου ευρωπαϊκού προβλήματος.
Οι επενδυτές προβληματίζονταν επί μήνες για τα επίπεδα χρέους και δημοσιονομικών ελλειμμάτων σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Αλλά ακόμη και οι τέσσερις μεγάλες ευρωπαϊκές «δυνάμεις» -Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία- δεν έχουν παραμείνει ανεπηρέαστες.
Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ανέρχεται στο 115% του ΑΕΠ, με το 20% των αναγκών χρηματοδότησης να πρέπει να καλυφθούν φέτος. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Βρετανίας πλησιάζει το 12% του ΑΕΠ, ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Η γαλλική κυβέρνηση έχει πάνω από τριάντα χρόνια να παρουσιάσει ισοσκελισμένο ισολογισμό. Και ένας από τους βασικούς λόγους για τη βαθιά «πικρία» στη Γερμανία όσον αφορά στη διάσωση της Ελλάδας είναι η επίγνωση ότι και η ίδια η Γερμανία προσπαθεί να βάλει τάξη στα δημοσιονομικά της.
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι μάλλον δεν θα αντιδράσουν με στωικότητα στις βαθιές μειώσεις δαπανών. Εάν όμως δεν αποδεχθούν τώρα τα μέτρα λιτότητας, τότε θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι πολύ πιο σοκαριστικό στο άμεσο μέλλον: στάση πληρωμών σε κρατικό χρέος και κατάρρευση τραπεζών. Για τους περισσότερους Ευρωπαίους αυτό είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και η ανακάλυψη ότι και χώρες της Ευρώπης θα μπορούσαν να χρεοκοπήσουν θα έλθει ως τρομερό σοκ.
Οι Ευρωπαίοι ανακαλύπτουν ότι το «εγχείρημα της Ευρώπης» δεν προστατεύει από τη σκληρότητα του εξωτερικού κόσμου και τις απρόβλεπτες, δυσάρεστες εξελίξεις.
