της Χριστίνας Ταχιάου*
Το ερώτημα προς εμένα, ως υποψήφια με το Ποτάμι, έρχεται αμείλικτο: «και πώς θα συζητήσετε με αυτούς που έχουν τόσο διαφορετικά προγράμματα μεταξύ τους;
Πώς είναι δυνατόν να τα βρουν κόμματα με τόσο διαφορετικές αφετηρίες;»
Να σας πω κάτι, πρώτα πρώτα: στην πολιτική δεν πάμε για να ερωτευτούμε, ούτε για να παντρευτούμε. Στην πολιτική πάμε για να γίνει η δουλειά που απαιτείται, προκειμένου να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο.
Τα κόμματα κάνουν ό,τι μπορούν για να συντηρούν την παραπάνω λογική του «αποκλείεται να τα βρουν μεταξύ τους». Λίγα 24ωρα πριν τις κρίσιμες εκλογές και η ρητορική Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι ποντάρουν και πάλι στην πόλωση και την καλλιέργεια του φόβου για την επόμενη μέρα. Είναι η τακτική που ακολουθεί το παλιό κομματικό σύστημα κάθε φορά που προσπαθεί να διασώσει τον εαυτό του και τα προνόμια του.
«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας», λένε τα δύο μεγάλα κόμματα και κόπτονται για αυτοδυναμίες, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι πολίτες δεν δίνουν πια λευκές επιταγές.
Ο κόσμος έχει καταλάβει ότι είναι απαραίτητη η συναίνεση και ο διάλογος μεταξύ των κομμάτων. Θα πρέπει ν’ αφήσουμε στην άκρη την αμετροέπεια και την ανευθυνότητα. Την επομένη των εκλογών οι αρχηγοί των κομμάτων πρέπει να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι.
Το Ποτάμι ήρθε για να συμβάλει στον διάλογο. Να συμβάλει στην συνεννόηση. Το Ποτάμι θα συνεργαστεί με το κόμμα ή τα κόμματα που έχουν προτεραιότητα το συμφέρον της χώρας.
«Με τι όρους;» μας ρωτάνε επίσης. Το Ποτάμι θα μπορέσει να συζητήσει με κόμματα που βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση, δηλαδή έχουν Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η Ευρώπη και το Ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτα. Από εκεί και πέρα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι είναι αναγκαίο να γίνουν και οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για ν’ αλλάξουμε την χώρα, χωρίς να την γκρεμίσουμε.
Το Ποτάμι έχει πρόγραμμα και θέσεις. Και προτεραιότητες.
- Ριζική αναμόρφωση του τρόπου λειτουργίας της δημόσιας Διοίκησης.
- Δικαιότερη κατανομή των φόρων. Όχι στην υπερφορολόγηση
- Εξασφάλιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος
Χρειαζόμαστε μια σχεδιασμένη παρέμβαση για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, με ένα σύνολο συγκεκριμένων εργαλείων:
* Απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας ναι, άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων,
* Ριζικό αναπροσανατολισμό της εκπαίδευσης, κίνητρα για σύνδεση της με την οικονομία και εφαρμογή της αξιολόγησης,
* Προτεραιότητα στην απόκτηση και ενσωμάτωση της καινοτομίας στη μεταποίηση, σταδιακή «ανάβαση» από την εισαγωγή στην αντιγραφή, από εκεί στη μετατροπή και από εκεί στην παραγωγή καινοτομίας,
* Μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωση των δημοσίων επενδύσεων. Κατά προτεραιότητα εξειδικευμένη χρήση τους ως μοχλός για ιδιωτικές επενδύσεις,
Και οι πόροι; Οι πόροι των Διαρθρωτικών Ταμείων είναι τα μοναδικά σήμερα δωρεάν χρήματα, χρηματοδοτούσαν σχεδόν πάντα πάνω από 50% του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, και μαζί με τις αγροτικές επιδοτήσεις ξεπερνούσαν κάποιες χρονιές την αύξηση του ΑΕΠ (!). Όποιος μπορεί να βρει 16-20 δις δωρεάν πόρους αλλού, ας το πει.
Όποιος νομίζει ότι έχει την πολυτέλεια να αφήσει και αυτή την ευκαιρία να χαθεί όπως όλες τις άλλες από το 1989, ας αναλάβει την ευθύνη.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τις έως τώρα πρακτικές μας, που είχαν σαν αποτέλεσμα όχι μόνο «διαρπαγή» των πόρων που μας δίδονταν ή που δανειζόμασταν, αλλά, το χειρότερο, μη αποδοτική χρήση τους. Αν δεν καταφέρουμε να εφαρμόσουμε μια συγκροτημένη αναπτυξιακή στρατηγική, θα συνεχίσουν να προβάλλονται σαν μοναδική «αναπτυξιακή» επιλογή, από τη μια πλευρά ο τριτοκοσμικός συνδυασμός αποπληθωρισμού, εκποίησης, ανάλωσης περιβάλλοντος, απορρυθμίσεων και από την απέναντι το απέλπιδο κυνήγι του χαμένου κρατισμού.
Και μετά θα μείνουμε στο ράφι για τα καλά.
*Η Χριστίνα Ταχιάου είναι υποψήφια βουλευτής με το Ποτάμι στην Α΄Θεσσαλονίκης.
