Αν αποτολμηθεί αλλαγή προσανατολισμού, οι πυρκαγιές της Πελοποννήσου και τα γεγονότα στην Αθήνα για τον φόνο του Γρηγορόπουλου, θα είναι απλά επεισόδια εμπρός σ’ αυτά που θα συμβούν.
Εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητο το ερώτημα, αν η ελληνική κυβέρνηση «μπλοφάρει» κατά τις συζητήσεις της με τους δανειστές, ή έχει την βεβαιότητα πως θα υποχρεωθούν να υποχωρήσουν επειδή το κόστος για την Ευρώπη -και όχι μόνον- θα είναι μεγάλο; Και από πού αντλείται αυτή η βεβαιότητα; Από εκτιμήσεις των Ελλήνων και ξένων οικονομολόγων, από το πολιτικό αισθητήριο των κυβερνώντων, από διαβεβαιώσεις ξένων ισχυρών κέντρων;
Αυτά όλα τα γνωρίζουν μόνον λίγοι περί τον κ. Τσίπρα. Χωρίς να είναι γνωστό το κίνητρο των ενεργειών του Έλληνα πρωθυπουργού, δεν μπορεί να γίνει καμιά υπεύθυνη πολιτική ανάλυση. Άλλωστε, υπάρχει η διφορούμενη προεκλογική εξαγγελία, ότι αφενός η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί, αλλά αφετέρου δεν πρόκειται να βγούμε από το ευρώ.
Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ -πλην του 4%- στηρίχθηκαν στην δεύτερη διαβεβαίωση και έδωσαν κατά τις εκλογές ισχυρό ποσοστό στον κ. Τσίπρα, για να μπορεί να κυβερνήσει. Γιατί όμως, συνέβη έτσι, και δεν ελήφθη υπόψη το πρώτο μέρος της εξαγγελίας, που μιλά για σύγκρουση; Ποιος διαβεβαιώνει ότι ο κ. Τσίπρας διαφωνεί με τον κ. Λαφαζάνη, και ότι πρωταρχικός σκοπός δεν είναι η σύγκρουση και η αποχώρηση από την Ε.Ε.;
Και βεβαίως, ιδία πρωτοβουλία η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη και να επωμισθεί το βάρος μιας τέτοιας καταστροφικής για την δυτική δημοκρατία ενέργειας. Οδηγώντας όμως συνεχώς τις συνομιλίες σε αδιέξοδο, με την ύπαρξη κόκκινων γραμμών, αλλά και την επιδεικνυόμενη έπαρση έναντι των δανειστών, θα υποχρεωθούν οι Ευρωπαίοι να μας οδηγήσουν σε έξοδο. Και η κυβέρνηση θα προβάλει το επιχείρημα, ότι δεν θέλαμε να φύγουμε, αλλά μας έδιωξαν οι «αδίστακτοι γύπες» όπως αποκαλούνται οι δανειστές από στελέχη του κόμματος. Και στη θέση της δυτικής δημοκρατίας θα επιβληθεί η «δημοκρατία» σοβιετικού Τύπου, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ εξαρχής εκόπτετο.
Όλα τα παραπάνω είναι υποθέσεις εργασίας, τις οποίες ο κάθε αναλυτής οφείλει να λαμβάνει υπόψη, ακόμη και αν οι πιθανότητες υλοποίησης είναι ελάχιστες.
Ας παραμείνουν αυτά το πίσω μέρος του μυαλού μας, και ας δούμε τα γεγονότα όπως διαμορφώνονται. Η πλήρης υποχώρηση των δανειστών, αποκλείεται, επειδή θα σημάνει το πολιτικό τέλος πολλών προσώπων που σήμερα κυβερνούν ευρωπαϊκά κράτη, και τα οποία στήριξαν επί σειρά ετών την πολιτική της ύφεσης. Όμως, επειδή στην πολιτική πάντοτε βρίσκονται λύσεις, αναμένεται να βρεθεί τρόπος τμηματικής ικανοποίησης των αναγκών μας, για να είναι όλοι ικανοποιημένοι.
Αυτό όμως δεν λέει πολλά, επειδή στο εσωτερικό της χώρας τα πάντα οδεύουν σε αρνητική κατεύθυνση. Και εδώ υπάρχει άλλο ερώτημα: Οφείλεται στην πλήρη ανικανότητα πολλών προσώπων που -για άγνωστους λόγους- επιλέγησαν να τεθούν επικεφαλής υπουργείων; Αν δεν είναι αυτό, τότε δεν θέλω να σκεφθώ ότι υπάρχει σκοπιμότητα να οδηγηθεί ο λαός σε τέτοια κατάσταση, ώστε να μη αντιδράσει σε ίδρυση λαϊκής δημοκρατίας. Η κα. Δούρου το είχε δηλώσει. Θέλει να επαναφέρει το Σύνταγμα των Κορυσχάδων. Της Κυβέρνησης του Βουνού δηλαδή, με τα λαοδικεία και την εξουσία σε λαϊκές επιτροπές.
Δεν τα λαμβάνουμε αυτά υπόψη, επειδή τα θεωρούμε ως εξωπραγματικά να συμβούν στην εποχή μας. Αλλά τότε, ποιος ο λόγος να επιτρέπεται στον κ. Λαφαζάνη και στους ομοίως σκεπτομένους να δρουν ως κομισάριοι κομμούνας, αποτρέποντας σοβαρούς επενδυτές να ενδιαφερθούν για την Ελλάδα, και μη παράγοντας κανένα έργο παρά μόνο λόγια;
Ομολογώ, πως δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω. Κι επειδή δεν γνωρίζω αν αυτό οφείλεται μόνον στην αδυναμία χάραξης και εφαρμογής κυβερνητικού έργου, τα ερωτηματικά μου είναι πολλά και ανησυχητικά. Και μάλιστα, όταν σκέπτομαι πως η εναλλακτική λύση, θα είναι η αποτυχούσα κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, την οποία καταδίκασε ο ελληνικός λαός, και εξακολουθεί -συμφώνως προς τις δημοσκοπήσεις- να την απαρνείται.
Φυσικά, μόνον ανόητοι μπορούν να σκεφθούν -με τι;- ότι θα μας επιτρέψουν οι ισχυροί της γης να αλλάξουμε πλήρως προσανατολισμό. Αν αποτολμηθεί κάτι τέτοιο, τότε οι πυρκαγιές της Πελοποννήσου και τα γεγονότα στην Αθήνα για τον φόνο του Γρηγορόπουλου, θα είναι απλά επεισόδια εμπρός σ’ αυτά που θα συμβούν.
Ο Μακεδών
