Ακούω τώρα τελευταία να λέγεται και να γράφεται, ξανά και ξανά, ότι εκεί γύρω προς τα τέλη Μαΐου, αρχές Ιουνίου, η κυβέρνηση θα κάνει δημοψήφισμα ή εκλογές, για να θέσει στη κρίση του ελληνικού λαού τη νέα συμφωνία με τους δανειστές (σσ: γιατί όλα αυτά που ζούμε τώρα, είναι προεόρτια εκείνης της περιόδου - αν προλάβουμε να φτάσουμε). Κι ότι από το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας θα κριθεί και η δική της στάση.
Μια συμβουλή, για να μην χάνει το χρόνο της: δεν χρειάζεται. Ο «Τειρεσίας» από τώρα μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα. Αν η συμφωνία προβλέπει νέα μέτρα και σκληρές μεταρρυθμίσεις, το «όχι» θα είναι μεγαλύτερο και απ’ αυτό του …Ιωάννη Μεταξά. Οπότε, η κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας δεν χρειάζεται να μπουν σ’ αυτό τον κόπο, αλλά θα πρέπει να μπουν στη διαδικασία να αρχίσουν να σκέφτονται, από τώρα, τι θα κάνουν από την επόμενη μέρα.
Γιατί, καλώς θα ορθώσουμε το ανάστημα μας και θα δηλώσουμε ανυποχώρητοι και εθνικά υπερήφανοι. Ωστόσο, έχουμε σκεφτεί πώς θα πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας «από Δευτέρα»; Κι εγώ θα συμφωνήσω μ’ αυτούς που λένε ότι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Ωραία, να το πούμε αυτό στους δανειστές μας και ας μετατρέψουμε το πρόβλημα μας σε πρόβλημα τους, κατά το γνωστό ανέκδοτο.
Στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, όμως, που θα πάνε την 1η του μηνός να πληρωθούν, τι θα πούμε; Κάποια στιγμή τα αποθεματικά τελειώνουν, μαζί με τα τρικ και τις κάθε είδους "ενέσεις".
Εκτός και αν στο βάθος του μυαλού μας έχουμε αποφασίσει ότι η λύση της δραχμής είναι κι αυτή στα υπόψη. Τότε, παρντόν, τα δεδομένα αλλάζουν. Όμως, αυτή η προοπτική θα πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα στο λαό όταν θα πηγαίνει να ψηφίσει στις εκλογές ή στο δημοψήφισμα. Δηλαδή αυτή τη φορά η κυβέρνηση θα πρέπει να βγει και να πει φόρα παρτίδα ότι σε περίπτωση που το «όχι» υπερισχύσει, οι εναλλακτικές μας δεν είναι πολλές και για την ακρίβεια είναι η εξής μία: έξοδος από αυτό που λέγεται ευρωζώνη. Αλλιώς, θα χρειαστεί να φύγουν με ελικόπτερα από το Μαξίμου.
Έχοντας λοιπόν αυτή την παράμετρο υπόψη τους όσοι ψηφίσουν (δηλαδή, όλοι εμείς) και αναλαμβάνοντας το βάρος της απόφασης τους, θα λύσουν τα χέρια της κυβέρνησης να διαχειριστεί την επόμενη μέρα, με συγκεκριμένη και ξεκάθαρη στόχευση.
Διότι, αν είναι να πάμε στις κάλπες, να ψηφίσουμε «όχι», αλλά να δεσμεύσουμε την όποια κυβέρνηση ότι παράλληλα θα μας κρατήσει και στο ευρώ, θα είναι σαν να της ζητούμε να περπατήσει στο νερό. Κι αυτό έγινε μια φορά πριν από 2015 χρόνια. Ούτε ο …Τσίπρας δεν θα μπορεί να το ξανακάνει.
Ο Τειρεσίας
